Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789603222118
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ουέστερν. Ο κατ` εξοχήν αμερικανικός κινηματογράφος, όπως πολύ σωστά το χαρακτήρισε ο Αντρέ Μπαζέν. Ίσως, όμως, το ουέστερν να είναι και το κατ` εξοχήν σινεμά, αλλιώς δεν εξηγείται γιατί αυτό το τόσο περιορισμένο, εθνικά και θεαματικά, θέαμα είχε μια τέτοια παγκόσμια απήχηση. Μπορεί το ουέστερν να είναι ένας καθρέφτης της αμερικανικής ιστορίας, μπορεί να αποτελεί το μεγαλύτερο ερμηνευτικό εργαλείο για να δούμε πώς η αμερικανική κοινωνία αντανακλά μέσα από μυθικά πρότυπα του 19ου αιώνα την εξέλιξή της και τις αντιθέσεις της, ταυτόχρονα όμως τούτο το κινηματογραφικό είδος δανείζεται για τη μορφοποίησή του τα πιο πανάρχαια εκφραστικά μέσα: το έπος και την τραγωδία και από ένα σημείο κι έπειτα το μυθιστορηματικό δρόμο, όπως θα δούμε στις σελίδες αυτού του βιβλίου. [. . .]
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
Η Σώτη Τριανταφύλλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε φαρμακευτική στην Αθήνα, ιστορία και πολιτισμούς στο Παρίσι, ιστορία της αμερικανικής πόλης στη Νέα Υόρκη καθώς και γαλλική φιλολογία στην Αθήνα. Έχει γράψει συλλογές διηγημάτων ("Μέρες που έμοιαζαν με μανταρίνι", "Το εναέριο τρένο στο Στίλγουελ", "Άλφαμπετ Σίτυ"), βιβλία για τον κινηματογράφο ("Κινηματογραφημένες πόλεις", "Ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου 1976-1992", "Νέος αγγλικός κινηματογράφος", "Σύγχρονος γαλλικός κινηματογράφος", "Φρανσουά Τριφό", "Τζων Κασσαβέτης". "Μίκαελ Χάνεκε", κ.ά.), μυθιστορήματα ("Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης", 1996, "Αύριο, μια άλλη χώρα", 1997, "Ο υπόγειος ουρανός", 1998, "Το εργοστάσιο των μολυβιών", 2000, "Φτωχή Μάργκο", 2001, "Άλμπατρος", 2003, "Κινέζικα κουτιά", 2006, "Λίγο από το αίμα σου", 2011, "Για την αγάπη της γεωμετρίας", 2012, "Σπάνιες γαίες", 2013, "Το τέλος του κόσμου σε αγγλικό κήπο", 2017), που έγιναν τα περισσότερα μπεστ σέλερ, τις νουβέλες: "Γράμμα από την Αλάσκα", "Θάνατος το ξημέρωμα", "Η φυγή", "Συγχώρεση", "Πιτσιμπούργκο", "Η ταφή της Οφηλίας", "Μηχανικοί καταρράκτες", τα αυτοβιογραφικά βιβλία: "Ο χρόνος πάλι", "Αστραφτερά πεδία", τα βιβλία για παιδιά: "Η Μαριόν στα ασημένια νησιά και τα κόκκινα δάση", "Γράμμα από ένα δράκο", "Η Μιλένα και το φρικτό ψάρι", "Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού", "Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού (ξανά)" και για εφήβους και νέους: "Αφρικανικό ημερολόγιο", "Μιλώντας με την Αλίκη για τη φιλοσοφία και το νόημα της ζωής", "Μιλώντας για την Έκφραση Έκθεση". Μαζί με τον Ηλία Ιωακείμογλου, έγραψαν από κοινού τα βιβλία: "Αριστερή τρομοκρατία, δημοκρατία και κράτος" και "Για τη σημαία και το έθνος". Μόνη της, το βιβλίο "Πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ενσωμάτωση, αφομοίωση". Τα άρθρα της στην εφημερίδα "Athens Voice" συγκεντρώθηκαν στους τόμους: "Η φοβερή τροπή των πραγμάτων", 2012, "Η ενδέκατη ώρα", 2014, "Ασκήσεις αταραξίας", 2015, "Οι δυσκολίες των πεδιάδων", 2017.
Ο Μπάμπης Ακτσόγλου γεννήθηκε το 1954 στη Θεσσαλονίκη. Μετά τις κινηματογραφικές σπουδές του στο Παρίσι, συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Οθόνη", "Φιλμ", "Σινεμά", "Προοδευτικός Κινηματογράφος", καθώς και με τα "Κινηματογραφικά Τετράδια", που ίδρυσε μαζί με ομάδα Θεσσαλονικέων κινηματογραφόφιλων. Μετά το 1987, συνεργαζόταν αποκλειστικά με το περιοδικό "Αθηνόραμα".
Έγραψε μονογραφίες σκηνοθετών (Χίτσκοκ, Πολάνσκι, Κόπολα, Λόουζι), καθώς και μια μελέτη για το Ουέστερν.
Επιμελήθηκε την έκδοση "Le cinema grec" (Centre Georges Pompidou), καθώς και διάφορα βιβλία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Τζαβέλλας, Σαμπρόλ, Μπουνιουέλ, Ιμαμούρα, Μιζογκούτσι, Αλμοδόβαρ, Γουϊντερμπότομ, Σερώ, Βέντερς, Σβανκμάγιερ, κ.ά.).
Διετέλεσε, για διαδοχικές περιόδους, υπεύθυνος προγραμματισμού του δικτύου αιθουσών "Filmcenter" του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Επίσης, υπήρξε, μαζί με άλλους, ιδρυτής της αλυσίδας καταστημάτων "Clip Art".
Πέθανε στην Αθήνα τα ξημερώματα της Πέμπτης 18 Ιανουαρίου 2007, σε ηλικία 52 ετών, από ανακοπή καρδιάς, κατά τη διάρκεια προγραμματισμένης νοσηλείας του στον Ερυθρό Σταυρό.
Στην ανακοίνωση του περιοδικού "Αθηνόραμα" για την απώλειά του, σημειώνεται: "Ο κόσμος του κινηματογράφου, της κριτικής, της σκέψης, του πολιτισμού, οι χιλιάδες αναγνώστες του, έχασαν έναν πολύτιμο άνθρωπο, ο οποίος αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την ελληνική δημοσιογραφία τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ο Μπάμπης Ακτσόγλου δεν υπάρχει πια. Η οικογένεια του "Αθηνοράματος" θρηνεί για την ξαφνική απώλεια του αγαπημένου μέλους της. [...] Ο κινηματογράφος δεν ήταν για τον Μπάμπη απλώς επαγγελματική ενασχόληση, ήταν υπόθεση ζωής. Στον ίδιο δεν άρεσαν τα μεγάλα λόγια, αλλά οι αναγνώστες του μπορούσαν εύκολα να διακρίνουν πίσω από τις κριτικές του τη βαθιά και πολύπλευρη κουλτούρα του, την ευρύτατη και βαθιά γνώση του κινηματογράφου, αλλά - και κυρίως - την ανυποχώρητη υπεράσπιση ενός κινηματογράφου που δεν είναι απλώς και μόνο καταναλωτικό προϊόν. Αντικειμενικός πάντοτε στην κριτική του, τολμούσε επανειλημμένα να πηγαίνει κόντρα στα ρεύματα της εποχής. Μπορεί να συμφωνούσες ή να διαφωνούσες με την κριτική του Μπάμπη Ακτσόγλου, ήσουν όμως πάντα βέβαιος ότι ήταν μια κριτική έντιμη, τεκμηριωμένη με σαφή κριτήρια. Σε αυτές τις ιδιότητές του οφειλόταν άλλωστε και η ιδιαίτερη, στενή σχέση που είχε διαμορφώσει με τους χιλιάδες φίλους του κινηματογράφου που διάβαζαν κάθε εβδομάδα τα κείμενα του."
Ο Μπάμπης Ακτσόγλου γεννήθηκε το 1954 στη Θεσσαλονίκη. Μετά τις κινηματογραφικές σπουδές του στο Παρίσι, συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Οθόνη", "Φιλμ", "Σινεμά", "Προοδευτικός Κινηματογράφος", καθώς και με τα "Κινηματογραφικά Τετράδια", που ίδρυσε μαζί με ομάδα Θεσσαλονικέων κινηματογραφόφιλων. Μετά το 1987, συνεργαζόταν αποκλειστικά με το περιοδικό "Αθηνόραμα".
Έγραψε μονογραφίες σκηνοθετών (Χίτσκοκ, Πολάνσκι, Κόπολα, Λόουζι), καθώς και μια μελέτη για το Ουέστερν.
Επιμελήθηκε την έκδοση "Le cinema grec" (Centre Georges Pompidou), καθώς και διάφορα βιβλία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Τζαβέλλας, Σαμπρόλ, Μπουνιουέλ, Ιμαμούρα, Μιζογκούτσι, Αλμοδόβαρ, Γουϊντερμπότομ, Σερώ, Βέντερς, Σβανκμάγιερ, κ.ά.).
Διετέλεσε, για διαδοχικές περιόδους, υπεύθυνος προγραμματισμού του δικτύου αιθουσών "Filmcenter" του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Επίσης, υπήρξε, μαζί με άλλους, ιδρυτής της αλυσίδας καταστημάτων "Clip Art".
Πέθανε στην Αθήνα τα ξημερώματα της Πέμπτης 18 Ιανουαρίου 2007, σε ηλικία 52 ετών, από ανακοπή καρδιάς, κατά τη διάρκεια προγραμματισμένης νοσηλείας του στον Ερυθρό Σταυρό.
Στην ανακοίνωση του περιοδικού "Αθηνόραμα" για την απώλειά του, σημειώνεται: "Ο κόσμος του κινηματογράφου, της κριτικής, της σκέψης, του πολιτισμού, οι χιλιάδες αναγνώστες του, έχασαν έναν πολύτιμο άνθρωπο, ο οποίος αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την ελληνική δημοσιογραφία τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ο Μπάμπης Ακτσόγλου δεν υπάρχει πια. Η οικογένεια του "Αθηνοράματος" θρηνεί για την ξαφνική απώλεια του αγαπημένου μέλους της. [...] Ο κινηματογράφος δεν ήταν για τον Μπάμπη απλώς επαγγελματική ενασχόληση, ήταν υπόθεση ζωής. Στον ίδιο δεν άρεσαν τα μεγάλα λόγια, αλλά οι αναγνώστες του μπορούσαν εύκολα να διακρίνουν πίσω από τις κριτικές του τη βαθιά και πολύπλευρη κουλτούρα του, την ευρύτατη και βαθιά γνώση του κινηματογράφου, αλλά - και κυρίως - την ανυποχώρητη υπεράσπιση ενός κινηματογράφου που δεν είναι απλώς και μόνο καταναλωτικό προϊόν. Αντικειμενικός πάντοτε στην κριτική του, τολμούσε επανειλημμένα να πηγαίνει κόντρα στα ρεύματα της εποχής. Μπορεί να συμφωνούσες ή να διαφωνούσες με την κριτική του Μπάμπη Ακτσόγλου, ήσουν όμως πάντα βέβαιος ότι ήταν μια κριτική έντιμη, τεκμηριωμένη με σαφή κριτήρια. Σε αυτές τις ιδιότητές του οφειλόταν άλλωστε και η ιδιαίτερη, στενή σχέση που είχε διαμορφώσει με τους χιλιάδες φίλους του κινηματογράφου που διάβαζαν κάθε εβδομάδα τα κείμενα του."
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Από τους διασημότερους σύγχρονους Ευρωπαίους φιλοσόφους, ο Andre Glucksmann γεννήθηκε στις 19 Ιουνίου 1937 στα περίχωρα του Παρισιού, από Εβραίους γονείς αυστριακής καταγωγής που συμμετείχαν στην αντίσταση κατά των ναζί, γεγονός που προκάλεσε και τον θάνατο του πατέρα του το 1940. Σπούδασε φιλοσοφία και συνεργάστηκε με τον Ρεϊμόν Αρόν στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας.
Ανάμεσα στα δεκαεπτά βιβλία που είχε στο ενεργητικό του ξεχωρίζουν τα "Πραγματεία περί πολέμου" (1967), μια μελέτη πάνω στον Κλαούζεβιτς, το δοκίμιό του πάνω στο Κράτος, τον Μαρξισμό και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης με τίτλο "Η μαγείρισσα και ο ανθρωποφάγος" (1974), "Οι δάσκαλοι της σκέψης" (1977), μελέτη πάνω στον Χέγκελ, τον Μαρξ και τον Νίτσε, "Το τέλος του Κομμουνισμού σημαίνει την επιστροφή στην ιστορία" (1989), σε συνεργασία με τον Βάτσλαβ Χάβελ, και "Η ρωγμή του κόσμου" (1994), μια φιλοσοφική προσέγγιση της μάστιγας του AIDS.
Τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον του Andre Glucksmann συγκεντρώθηκε στη σταδιακή παρακμή και πτώση του κομμουνισμού. Είχε συνεργαστεί επανειλημμένα με τον Μπερνάρ Κουσνέρ (ιδρυτή των "Γιατρών Χωρίς Σύνορα" και άλλοτε Υπουργό Υγείας της Γαλλίας που τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης), ενώνοντας τις δυνάμεις τους προκειμένου να παρέμβουν στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης κατά τη διάρκεια διεθνών κρίσεων, όπως ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας και οι σφαγές της Τσετσενίας που αποτελούν τη "μαύρη τρύπα" της ηθικής μας.
Πέθανε στις 9 Νοεμβρίου 2015 στο Παρίσι.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Γάλλος θεωρητικός του κινηματογράφου και του θεάτρου (1929 - 1994).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα