Charles Dickens (Συγγραφέας)

Ο Τσαρλς Ντίκενς γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1812 στο Πόρτσμουθ της Νότιας Αγγλίας. Ήταν το δεύτερο από τα οκτώ παιδιά του Τζον και της Ελίζαμπεθ Ντίκενς. Η οικογένεια μετακόμισε στο Λονδίνο το 1823. Οι σπατάλες και η άσωτη ζωή του πατέρα του οδήγησαν την οικογένεια σε οικονομικό αδιέξοδο και τον Τζον Ντίκενς στη φυλακή για χρέη. O νεαρός Ντίκενς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο και να εργαστεί σε ένα εργοστάσιο βερνικιών. Οι συνθήκες εργασίας ήταν εξαιρετικά δύσκολες και επηρέασαν το συγγραφικό του έργο, ενώ αποτέλεσαν το θέμα του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος Δαβίδ Κόπερφιλντ (1849-1850). Στη συνέχεια ο Ντίκενς δούλεψε ως βοηθός σε δικηγορικό γραφείο. Το 1836 παντρεύεται την Κάθριν Χόγκαρθ, κόρη του ευυπόληπτου Σκοτσέζου δημοσιογράφου Τζορτζ Χόγκαρθ, με την οποία θα αποκτήσει δέκα παιδιά. Θα χωρίσουν 22 χρόνια αργότερα λόγω των εξωσυζυγικών περιπετειών του.
Η πρώτη του μεγάλη λογοτεχνική επιτυχία άρχισε με την έκδοση σε συνέχειες του μυθιστορήματος Τα ντοκουμέντα της λέσχης Πίκγουικ (1836), καθιερώνοντας με αυτό τον τρόπο την κυκλοφορία των μυθιστορημάτων της βικτοριανής εποχής σε συνέχειες σε περιοδικά και εφημερίδες. Τα δύο επόμενα μυθιστορήματά του, Όλιβερ Τουίστ (1837-1838) και Νίκολας Νίκλεμπι (1838-1839), καταγράφουν τη θλιβερή καθημερινότητα του Λονδίνου και του Γιορκσάιρ, όπου βασιλεύει η εκμετάλλευση, η εγκληματικότητα και η διαφθορά.
Το 1844 γράφει τη Χριστουγεννιάτικη ιστορία, ενώ ακολουθούν δύο ακόμα σπουδαία μυθιστορήματα Ο ζοφερός οίκος (1852-1853) και Μικρή Ντόριτ (1855-1857), τα οποία αποτελούν δριμύτατη κριτική στους βικτοριανούς θεσμούς. Τα επόμενα χρόνια δημοσιεύει δύο από τα πιο γνωστά μυθιστορήματά του, την επική Ιστορία των δύο πόλεων (1859), που εκτυλίσσεται στο Λονδίνο και το Παρίσι κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, και τις Μεγάλες προσδοκίες (1860-1861) με ήρωες τον ορφανό Πιπ και τη μυστηριώδη Εστέλα. Ο Ντίκενς εμφάνισε προβλήματα υγείας κατά τη δεκαετία του 1860 και η σωματική κόπωση των δημό­σιων αναγνώσεων των βιβλίων του, τις οποίες άρχισε το 1858, επιτάχυναν την κατάπτωσή του, αν και στο Our Mutual Friend (1865) διατηρεί ορισμένα από τα καλύτερα στοιχεία της κωμικής του πλευράς.
Το τελευταίο του μυθιστόρημα, Το μυστήριο του Έντουιν Ντρουντ, παρέμεινε ημιτελές και πέθανε στις 9 Ιουνίου 1870. Ο θάνατός του προκάλεσε αισθητή λαϊκή συγκίνηση και θάφτηκε στη Γωνιά των Ποιη­τών στο Αβαείο του Ουέστμινστερ.

Άρης Δικταίος (Επιμέλεια)

Άρης Δικταίος (1919-1983). Ο Άρης Δικταίος (πραγματικό όνομα Κώστας Κωνσταντουλάκης) γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Το 1938 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου φοίτησε ως το 1940, οπότε επιστρατεύτηκε. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής έζησε στην Κρήτη. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1945 και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία στον Τύπο και το ραδιόφωνο, ως συνεργάτης του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας από το 1946 ως το 1951. Μαθητής Γυμνασίου ακόμα δημοσίευσε ποιήματα στο περιοδικό Νέα Γράμματα και το 1935 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Δώδεκα εφιαλτικές βινιέτες. Είχε προηγηθεί η αποκηρυγμένη ποιητική συλλογή Στα κύματα της ζωής (1934). Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Νεοελληνικά Γράμματα, Νέοι Ρυθμοί, Φιλολογικά Χρονικά, Νέα Εστία, Νέα Πορεία κ.α. Ιδιαίτερα ογκώδες είναι το δοκιμιακό και μεταφραστικό του έργο, ενώ εξέδωσε επίσης ποιητικές και λογοτεχνικές ανθολογίες. Τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1956 από κοινού με το Γιάννη Ρίτσο και το Παράσημο του Α΄ Βαθμού των Γραμμάτων Κύριλου και Μεθόδιου από την βουλγαρική κυβέρνηση (1977). Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Η ποίηση του Άρη Δικταίου τοποθετείται στη λεγόμενη πρώτη μεταπολεμική γενιά της λογοτεχνίας μας, με έντονα τα στοιχεία της υπαρξιακής αγωνίας και επιρροές από τη λογοτεχνική και φιλοσοφική παραγωγή του Jean Paul Sartre. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Άρη Δικταίου βλ. Αργυρίου Αλεξ., «Άρης Δικταίος», Η ελληνική ποίηση· Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, σ.68-71. Αθήνα, Σοκόλης, 1982, Γιαλουράκης Μανώλης, «Δικταίος Άρης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και χ.σ., «Δικταίος Άρης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Ανδρέας Παπασταύρος (Μεταφραστής)