TO ΚΟΙΝΟΒΙΟ, η τελευταία συλλογή διηγημάτων του Μάριου Χάκκα, είναι η συνταρακτική κατάθεση της αλήθειας μιας παθιασμένης και λεηλατημένης ψυχής, η απόλυτα αυθεντική μαρτυρία του βίου και της πολιτείας ενός μελλοθάνατου, εξεγερμένου απέναντι στην κοινωνία που τον έθρεψε αλλά και στην ίδια του τη μοίρα, το παραληρηματικό, μακρόσυρτο παραμιλητό ενός ψυχορραγούντος συνανθρώπου μας, που η πεμπτουσία της κοινωνικοπολιτικής και υπαρξιακής του εμπειρίας μετουσιώθηκε σε ένα στιλπνό μέσα στην αφτιασίδωτη και υποβλητικής γοητείας γραφή του πεζοποίημα, έναν ύμνο στην ίδια τη ζωή, ένα πολύτιμο ντοκουμέντο που αποπνέει αίσθηση ελευθερίας, ανεξαρτησίας, αυτοπροσδιορισμού και τυραννισμένης ομορφιάς. Το Κοινόβιο του Μάριου Χάκκα λειτουργεί με την πλήρη δυναμική της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, είναι μια πολυσήμαντη νεοελληνική μεταπολεμική τραγωδία. –Θ.Κ. Σε βάθος χρόνου ο Μάριος Χάκκας έχει κερδίσει, έχει πρωτεύσει στο παιχνίδι της ζωής και της τέχνης, όχι μόνο γιατί αγαπήθηκε βαθιά σαν ακέραιος άνθρωπος και έντιμος αγωνιστής, όχι μόνο γιατί έγραψε λογοτεχνία σπουδαία, με ξεχωριστό στίγμα και με απαρόμοιαστη στόφα –χωρίς μάλιστα να έχουν φανεί μέχρι σήμερα επίγονοι ή μιμητές του–, όχι μόνο γιατί κατά μέτωπο αναμετρήθηκε γενναία με το θανάσιμο πλήγμα της μοίρας του, διακωμωδώντας και χλευάζοντας σαρκαστικά το πεπρωμένο του, όχι μόνο γιατί κοντά στον Σκαρίμπα, τον Αλεξάνδρου, τον Τσίρκα, τον Χατζή, τον Κατσαρό, τον Γκόρπα και κάποιους ακόμη, όντας ουσιαστικά και βαθύτατα αριστερός, σε θεωρία και πράξη, ξεγύμνωσε μέσα απ’ την πρόζα του την Αριστερά απ’ τους φτιαχτούς μύθους της, και δη την ελληνική Αριστερά και τους οπαδούς της από τις αυταπάτες και τις αγκυλώσεις τους, αλλά κυρίως γιατί συνομίλησε μέσα απ’ τον μακρύ επιθανάτιο ρόγχο του, στον προθάλαμο των λοισθίων, με τον ίδιο τον θάνατο, όχι μοιρολατρικά ή μελοδραματικά αλλά σαν ολοζώντανος άνθρωπος, με σάρκα και αίμα, ηδονή και συντριβή, αβάσταχτη οδύνη και πανηγυρική χαρά. –Θ.Κ.
ΜΑΡΙΟΣ ΧΑΚΚΑΣ (1931-1972). Ο Μάριος Χάκκας γεννήθηκε στη Μακρακώμη Φθιώτιδας, γιος του Γεωργίου Χάκκα και της Σταυρούλας Καρατσαλή. Τέσσερα χρόνια μετά τη γέννησή του εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην προσφυγική συνοικία της Καισαριανής. Εκεί ο Χάκκας τέλειωσε το Δημοτικό σχολείο (1937-1943) και στη συνέχεια γράφτηκε στο 7ο Γυμνάσιο Παγκρατίου. Τα μαθητικά και εφηβικά του χρόνια σημάδεψαν τα γεγονότα της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου. Το 1950 αποφοίτησε από το γυμνάσιο και υπηρέτησε στο πολιτικό στρατόπεδο της Γυάρου ως σπουδαστής της Σχολής Σαμαρειτών του Ερυθρού Σταυρού. Το 1951 έδωσε εξετάσεις για πρόσληψη στον ΟΤΕ και παρά την επιτυχία του δε διορίστηκε λόγω κοινωνικών φρονημάτων. Την ίδια χρονιά άρχισε να έρχεται σε επαφή με αριστερές οργανώσεις της Καισαριανής και του Βύρωνα και γνωρίστηκε με τη Μαρίκα Κουζηνοπούλου, την οποία παντρεύτηκε το 1961. Το 1952 έγινε μέλος της ΕΔΑ, πήρε μέρος στην ίδρυση του πρώτου πολιτιστικού συλλόγου της Καισαριανής (Φ.Ε.Ν.) και γράφτηκε στο τμήμα πολιτικών επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου. Η πολιτική του δραστηριότητα δεν του επέτρεψε να συνεχίσει τις σπουδές του πέρα από τα δυο πρώτα χρόνια. Το 1954 συλλήφθηκε με το νόμο 509 ως μέλος αριστερής οργάνωσης και καταδικάστηκε σε τετράχρονη κάθειρξη, αρχικά στην Καλαμάτα και στη συνέχεια στην Αίγινα. Στη φυλακή μελέτησε ξένες γλώσσες και στράφηκε στη συγγραφή ποιημάτων και διηγημάτων. Αποφυλακίστηκε το 1958 και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως στρατιώτης γ΄κατηγορίας (μουλαράς). Παράλληλα συνέχισε να ασχολείται με τη συγγραφή. Το 1960 αποστρατεύτηκε και δούλεψε σε εργοστάσιο πλαστικών ειδών, αρχικά ως πλασιέ και στη συνέχεια στο πρατήριο. Μετά το γάμο του μετακόμισε στο Βύρωνα, ενώ παράλληλα η κριτική στάση του απέναντι στο Κόμμα οδήγησε σε ρήξη των σχέσεών του με την Αριστερά. Από το 1964 ως το 1967 διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος Καισαριανής και ενίσχυσε σημαντικά τις δραστηριότητες της Φ.Ε.Ν. Το 1966 κορυφώθηκε η διένεξή του με την Αριστερά και ο Χάκκας στράφηκε προς μια επιχείρηση με κορνίζες και μινιατούρες, από κοινού με το φίλο του Ασημάκη Νηστικούλη. Με την επιβολή της απριλιανής δικτατορίας συλλήφθηκε και κρατήθηκε για ένα μήνα στα κρατητήρια του αστηνομικού τμήματος Παγκρατίου. Από το 1969 άρχισε η περιπέτεια της υγείας του που ξεκίνησε από καρκίνο στα νεφρά και κατέληξε στον πνεύμονα. Τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του ταξίδεψε για εξετάσεις στο Λονδίνο, το Παρίσι, την Ελβετία, το Μιλάνο και τη Γερμανία. Το 1970 ο θίασος Βήματα του Θανάση Παπαγεωργίου ανέβασε το μονόπρακτο έργο του Χάκκα Ενοχή στο θέατρο Φλόριντα. Πέθανε στο Διαγνωστικό Νοσοκομείο Πειραιώς σε ηλικία σαραντα ενός χρόνων. Ο Μάριος Χάκκας ανήκει στη μεταπολεμική γενιά των ελλήνων λογοτεχνών. Η πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία πραγματοποιήθηκε με το Όμορφο καλοκαίρι, συλλογή ποιημάτων γραμμένων στο διάστημα που μεσολάβησε από τη φυλάκισή του ως την πραγματοποίηση της έκδοσης το 1965. Ο ποιητικός λόγος του Χάκκα είναι άμεσος και βιωματικός, κινείται στα πλαίσια της δραματικής γραφής που υιοθέτησαν πολλοί ποιητές της γενιάς του ʽ30 και εκφράζει την επιτακτική ανάγκη του δημιουργού να ξεφύγει από την απάνθρωπη πραγματικότητα που αντικειμενικά βίώνε. Ένα χρόνο αργότερα εξέδωσε την πρώτη του συλλογή διηγημάτων με τίτλο Τυφεκιοφόρος του εχθρού, η οποία ανήκει στην παράδοση του μεταπολεμικού ρεαλισμού με σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό και έντονη την παρουσία ιστορικών και βιωματικών στοιχείων. Με τη συλογή Ο μπιντές και άλλες ιστορίες συντελείται μια σαφής στροφή -φυσικό επακόλουθο της ψυχολογικής επίδρασης που άσκησε στο Χάκκα η αρρώστια του αλλά και η ρήξη του με το κομμουνιστικό κόμμα- προς μια ωριμότερη γραφή, αφαιρετική, με επιρροές από το ρεύμα του υπερρεαλισμού στην τραγική διάστασή του και ενδεικτική της αγωνίας του συγγραφέα μπροστά στο θάνατο αλλά και της απογοήτευσής του στη θέαση του μάταιου της ζωής και της ιδεολογίας στο σύγχρονο κόσμο. Στον ίδιο χώρο ανήκει και το τελευταίο του έργο - δεν πρόλαβε να το δει τυπωμένο - Το κοινόβιο, αλλά και τα τρία θεατρικά του μονόπρακτα. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Μάριου Χάκκα βλ. Ζήρας
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Θωμάς Κοροβίνης, φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση, έζησε για οχτώ χρόνια στην Κωνσταντινούπολη. Εδώ και χρόνια ερευνά πτυχές του ελληνικού και του τουρκικού λαϊκού πολιτισμού καθώς και τις σχέσεις μεταξύ τους. Συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Έγραψε τα βιβλία: Τουρκικές παροιμίες, Κανάλ ντ΄ Αμούρ, Τα πρόσωπα της Σωτηρίας Μπέλλου, Φαχισέ Τσίκα, Σκανδαλιστικές και βωμολοχικές ελληνικές παροιμίες, Κωνσταντινούπολη - Λογοτεχνική ανθολογία: Τούρκοι ποιητές υμνούν την Κωνσταντινούπολη, Ο Μάρκος στο χαρέμι. Είναι συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής λαϊκών τραγουδιών. Δισκογραφία: Από έβενο κι αχάτη, Φουζουλή: Λεϊλά και Μετζνούν, Τακίμια. Συχνά παρουσιάζει συναυλίες με το δικό του ρεπερτόριο ή με θέματα του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού.
