Το Γέλιο στην Αρχαία Ελλάδα είναι το πρώτο βιβλίο που προσφέρει ολοκληρωμένη ερμηνεία της στάσεως των αρχαίων Ελλήνων απέναντι στο γέλιο. Αντλώντας υλικό από την λογοτεχνία, τον μύθο, την φιλοσοφία, την θρησκεία και τα κοινωνικά ήθη, το βιβλίο αναλύει και την θεωρία και την πρακτική του γέλιου ως έκφρασης που αποκαλύπτει σε μεγάλο βαθμό τις αρχαίες ελληνικές αξίες και νοοτροπίες. Από τον ἄσβεστον γέλωτα των θεών του ομηρικού έπους μέχρι την καταδίκη του γέλιου από μερικούς πρώιμους πατέρες της Εκκλησίας, το θέμα αποτελεί γοητευτικό μέσο για να διερευνήσουμε σύνθετα χαρακτηριστικά πολιτισμικής ψυχολογίας. Η ελληνική κοινωνία ανέπτυξε ιδιαίτερους θεσμούς (συμπεριλαμβανομένων των συμποσίων και ορισμένων θρησκευτικών εορτών), για να τιμήσει το γέλιο ως δυνατότητα, η οποία θα μπορούσε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ ανθρώπων και θεών· αλλά επίσης φοβόταν το γέλιο εξ αιτίας της δύναμής του να προκαλέσει ντροπή σε άτομα και ομάδες και να τα εκθέσει ακόμη και στην βία. Τοποθετημένο μεταξύ των εννοιών της ευχαρίστησης και του πόνου, της φιλίας και της εχθρότητας, του αστείου και του σοβαρού, το γέλιο έγινε επανειλημμένως ενδιαφέρον θέμα σε διάφορες καταστάσεις. Χρησιμοποιώντας ένα εξελιγμένο μοντέλο πολιτισμικής ιστορίας, ο Stephen Halliwell διερευνά πλευρές του θέματος σε μια σειρά ενδιαφερόντων κειμένων ποιητικών και πεζών: ξεπερνώντας ορισμένες σύγχρονες θεωρίες για το «χιούμορ», καταδεικνύει πώς αντιλήψεις για το γέλιο συνέβαλαν στην διαμόρφωση αρχαίων ελληνικών ιδεών για το σώμα, την σκέψη και την σημασία της ζωής