Το μελόδραμα είναι το αντικείμενο του βιβλίου αυτού, όχι αποκλειστικά ως ένα κεφάλαιο της ιστορίας του θεάτρου. Εκείνο που απασχολεί περισσότερο το συγγραφέα είναι η παρουσία του μελοδράματος στις ελληνικές πόλεις, στο 19ο αιώνα, και το ειδικό βάρος του ως λειτουργικού στοιχείου των νοοτροπιών των αστικών στρωμάτων, ως «συστατικού» των εμπορικών κοινωνιών.

Στο επίκεντρο της έρευνας βρίσκονται η Πάτρα και η Ερμούπολη, που αποτελούν δύο αυθεντικούς και αυτοδύναμους κόσμους του ελληνικού χώρου για περισσότερο από μία εξηκονταετία. Και στις δύο πόλεις οι έμποροι οργανώνουν, αυτοί και μόνον αυτοί, το συλλογικό κοινωνικό βίο τους και διεκδικούν το μελόδραμα ως την «περιζήτητον» διασκέδασή τους.

Ο τίτλος του βιβλίου μπορεί να υποβλέπει (και, μήπως, να ζηλεύει;) το μυστήριο του τίτλου του μυθιστορήματος του Γκαστόν Λερού Το Φάντασμα της Όπερας. Άλλωστε, ιστορίες με φαντάσματα που περιπλανώνται στα θέατρα δεν λείπουν από τον ελληνικό χώρο. Περισσότερο απ` αυτό όμως, ο τίτλος υποδηλώνει μια εμμονή, μια διαρκή αναζήτηση, με οποιοδήποτε τρόπο, των «ιταλικών χειμώνων».