Με το Δόγμα Τρούμαν οι ΗΠΑ αντικατέστησαν τη Βρετανία στη χορήγηση οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας προς τις ελληνικές κυβερνήσεις, προκειμένου να κερδηθεί ο Εμφύλιος πόλεμος. Βρέθηκαν αντιμέτωπες με την πολιτική και οικονομική αστάθεια που είχε κληροδοτήσει η Κατοχή και η πρώτη μεταπολεμική περίοδος. [. . .] Οι αμερικανικές οικονομικές αποστολές κατηύθυναν άμεσα την οικονομική πολιτική στην Ελλάδα από το 1947 μέχρι το 1953. [. . .] Εφάρμοσαν αυστηρή οικονομική πολιτική, ισοσκέλισαν τον προϋπολογισμό και περιόρισαν την προσφορά χρήματος. Επέβαλαν φόρους στις πλουσιότερες τάξεις και περιέκοψαν τους μισθούς. Με τα μέτρα αυτά έλεγξαν απολύτως τον πληθωρισμό. Ενώ αναγνώρισαν την αναγκαιότητα της εκβιομηχάνισης, εντούτοις πρόσφεραν ελάχιστους πόρους για το σκοπό αυτό. Το Σχέδιο Μάρσαλ περιορίστηκε μόνο στον ενεργειακό τομέα και στην ανασυγκρότηση της παραδοσιακής βιομηχανίας. Παράλληλα, υπό τον έλεγχο των U.S. Corps of Engineers, αποκαταστάθηκε μέρος των κατεστραμμένων υποδομών. Η ανάκαμψη της βιομηχανικής και της αγροτικής παραγωγής ήταν εντυπωσιακή στη διάρκεια του Εμφυλίου [. . .]. Αντίθετα, η ελληνική οικονομία βρέθηκε σε ύφεση μετά το τέλος του Εμφυλίου. Τότε οι ΗΠΑ επεδίωξαν τη βίαιη σταθεροποίησή της, προκειμένου να αποδεσμευτούν από το βάρος της παροχής. Η πολιτική αυτή, που σχεδιάστηκε στο σύνολό της στην Ουάσιγκτον, εφαρμόστηκε το 1951 και το 1952 και ολοκληρώθηκε με την υποτίμηση της δραχμής την άνοιξη του 1953. Η αμερικανική οικονομική βοήθεια σταμάτησε το 1952 και οι ΗΠΑ έστρεψαν την Ελλάδα προς τη Δυτική Ευρώπη. Το βιβλίο στηρίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στη μελέτη των αρχείων των οικονομικών αποστολών στην Ελλάδα (Porter, AMAG, ECA/G, MSA/G), της πρεσβείας των ΗΠΑ, του υπουργείου Εξωτερικών και των κεντρικών υπηρεσιών του Σχεδίου Μάρσαλ στο Παρίσι και την Ουάσιγκτον.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]