«Ὁ ἰδιότυπος μυστικισμὸς τοῦ Φασισμοῦ, τώρα, ψηλαφεῖται ἀνάγλυφος τόσο στὸ “Δόγμα τοῦ Φασισμοῦ” ὅσο καὶ στὴν “Πολιτικὴ Διαθήκη” τοῦ Μουσσολίνι ποὺ κρατᾶτε ἀνὰ χεῖρας. Πρόκειται γιὰ δυὸ σημαντικὰ ἱστορικὰ ντοκουμέντα ποὺ βλέπουν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος σὲ μιὰ πολλὴ καλὴ μετάφραση, πρᾶγμα σπάνιο γιὰ τὰ ἑλληνικὰ δεδομένα. Ἐδῶ ἡ μετάφραση εἶναι στρωτὴ καὶ ἀποδίδονται τὰ νοήματα τοῦ ἰταλικοῦ κειμένου μὲ ἀποτέλεσμα ὁ ἀναγνώστης νὰ μὴν ὠθεῖται σὲ παρανοήσεις.» Κωνσταντῖνος Τσοπάνης, Δρ Ἱστορίας καὶ Φιλοσοφίας τῶν Θρησκειῶν
«Ο Μουσολίνι είναι ένα αίνιγμα για μένα. Πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που έχει κάνει με ελκύουν. Φαίνεται ότι έκανε πολλά για την αγροτιά. Φυσικά το σιδερένιο γάντι είναι εκεί. Αλλά κατανοώντας ότι η δύναμη είναι η βάση της δυτικής κοινωνίας, οι μεταρρυθμίσεις του Μουσολίνι αξίζουν μια αμερόληπτη μελέτη. Η φροντίδα του για τους φτωχούς ανθρώπους, η αντίθεσή του στην υπερβολική αστικοποίηση, η προσπάθειά του να επιφέρει συντονισμό μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, μου φαίνεται ότι απαιτούν πολύ προσεκτική προσοχή. Πρέπει να πω ότι ήταν γοητευτικός μαζί μου».(Από την επιστολή του Γκάντι προς τον Ρομάν Ρολάντ)
Ο Χρίστος Γούδης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1947. Είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών από το 1981 όπου υπηρετεί μέχρι σήμερα, ενώ παράλληλα από το 2001 είναι διευθυντής του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και, από το 2003, αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Είναι επίσης υπεύθυνος για το μεγάλο έργο της λειτουργίας του νέου ελληνικού τηλεσκοπίου "Αρίσταρχος". Διετέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών κατά τις διετίες 1985-1987 και 1987-1989 και διευθυντής του Τομέα Θεωρητικής και Μαθηματικής Φυσικής, Αστρονομίας και Αστροφυσικής τα ακαδημαϊκά έτη 1999-2000 και 2000-2001. Υπήρξε ιδρυτής και διευθυντής σπουδών του Ελεύθερου Δημοτικού Πανεπιστημίου (ΕΛ.ΔΗ.ΠΑ) του Πειραιά, επί δημαρχίας Ανδρέα Ανδριανόπουλου (1987-1989) και ιδρυτής και διευθυντής του Γραφείου Επικοινωνίας του Δήμου Πατρέων, επί δημαρχίας Ευάγγελου Φλωράτου (1999-2000). Ήταν επίσης μέλος του Δ.Σ. του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.) Πάτρας (1999 - 2002). Γνωρίζει επτά ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Ρωσικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Πορτογαλικά) και έχει δημοσιεύσει εκτενές μεταφραστικό και πρωτότυπο ποιητικό έργο. Συνέβαλε, από το 1982 και μετά, στην διαμόρφωση της ιδεολογίας και της πολιτικής φιλοσοφίας της ευρύτερης φιλελεύθερης, εθνικής, και ελευθεριακής Δεξιάς, αλλά και της πολιτικής της στην Έρευνα, την Παιδεία και τον Πολιτισμό, μέσα από τις δραστηριότητές του σε όλα τα think tanks της παράταξης, στο Κ.Π.Ε.Ε. (Κέντρο Πολιτικής Έρευνας και Επιμόρφωσης), την ΚΙ.Π.Α.Ε.Α. (Κίνηση για τον Πολυμερή Αφοπλισμό, την Ελευθερία και την Ασφάλεια της Ευρώπης), την Ε.Μ.ΠΡΟ.Σ. (Εταιρεία Μελέτης Προβλημάτων Συλλογικών), το Ι.ΠΟ.ΜΕ. (Ινστιτούτο Πολιτικών Μελετών), το "Φιλελέυθερο Φόρουμ", το ΚΕ.ΜΕ.Π.Ε. (Κέντρο Μελέτης Προβλημάτων του Ελληνισμού), τη θέση του ως υπεύθυνου ιδεολογίας και πολιτικής στο Ι.Δ.Κ.Κ. (Ινστιτούτο Δημοκρατίας "Κωνσταντίνος Καραμανλής") αλλά και τη συνεχή συμμετοχή του σε πολλές επιτροπές της ΝΔ για την Έρευνα και την Παιδεία. Παρά την ενεργό συμμετοχή του στα δρώμενα της ευρύτερης παράταξης, παραμένει κομματικά ανένταχτος και αυτοπροσδιορίζεται πολιτικά ως αναρχοδεξιός.
