«Αυτό είναι το μάθημα που δίνει το αίμα. Φόβισε και παρηγόρησε. Ο άνθρωπος είδε στο αίμα το σημάδι της καταστροφής και το σημάδι της γένεσης, αυτό του τέλους του και της αρχής του. Και τέλος, ανακάλυψε, μέσα σε μια γιγάντια έξαρση της καρδιάς και του πνεύματος, αυτό που είναι στην πραγματικότητα: τη ζωή. Όλοι οι φόβοι και όλοι οι θρήνοι, όλη η οδύνη και η περιπλάνηση της ανθρωπότητας που παλεύει με το αίμα, που παλεύει δηλαδή με το πρόβλημα της αρχής και του τέλους της, με οδήγησαν σε ένα όραμα αγάπης, που μπορεί να είναι οδύνη, αλλά οδύνη δημιουργός της ζωής, και της χαράς εκείνης που είναι αδιαχώριστη απ` τη ζωή - όπως το Πάθος του Ιησού είναι αδιαχώριστο από τον αιμάτινο ιδρώτα στον Κήπο των Ελαιών, το `πικρόν ποτήριον` και τη χαίνουσα πληγή στο πλευρό Του».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]