Ξέρεις πόσες νύχτες ξόδεψα να σε περιμένω κάτω από αυτό το ταβάνι που απόψε και τους δυο μάς σκεπάζει και παράλογα μας κρύβει από το φως των αστεριών και το φεγγάρι; Το φεγγάρι - που πολύ θα χαιρόταν να μ΄ έβλεπε μαζί σου. Σαν κουρασμένο μου φάνηκε την τελευταία φορά χρόνια και χρόνια εκεί επάνω κρεμασμένο να προσπαθεί μάταια να φωτίσει τόση γκρεμισμένη ανθρωπότητα... "Το αγαπημένο παιδί της μοναξιάς" είναι ένας σύγχρονος σπαραγμός για τα σκοτεινά και δύσβατα μονοπάτια της ανθρώπινης ψυχής, την ασφυκτική απομόνωση που μαστίζει την εποχή μας, και τη συναισθηματική στείρωση, στην οποία αναπόφευκτα οδηγούμαστε με κλειστά μάτια - αναντίρρητα. Ο κόσμος του βιβλίου κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα από το υποθετικό στο τετελεσμένο, σε σημείο μάλιστα, που πολλές φορές δεν διακρίνεται το όνειρο από την πραγματικότητα και τελικά, ποια από τις δύο καταστάσεις παλεύει να "υποτάξει" ο ποιητής.