«…Μια φράση του Καμύ με στοιχειώνει από καιρό. Είναι από τον Πρόλογό του, το 1958, στην επανέκδοση του πρώτου του βιβλίου, των δοκιμίων Η καλή και η ανάποδη, που είχε τυπωθεί στην Αλγερία το 1957. Τούτος ο Πρόλογος είναι ένα ώριμο καταστάλαγμα για κείμενα που ο συγγραφέας τους τα θεωρεί ως «τη μοναδική πηγή που τροφοδοτεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής του αυτό που είναι και αυτά που λέει» ∙ κείμενα «για τον κόσμο της φτώχειας και του φωτός», όπου ο ίδιος έζησε πολλά χρόνια και που η ανάμνησή του τον προφυλάσσει «από τους δυό εντελώς διαφορετικούς κινδύνους που απειλούν κάθε καλλιτέχνη: τη μνησικακία και την ικανοποίηση…». Μαρία Στεφανοπούλου