Λίγα χρόνια μετά τα γεγονότα του Μάη του 1968, που έφεραν στο προσκήνιο μια μεγάλη κρίση -κρίση στην παιδεία, στην κοινωνία, κρίση αξιών, χάσμα των γενεών-, η Ζακλίν ντε Ρομιγύ εξηγεί, με σοφό και συνεκτικό τρόπο, τις ραγδαίες αλλαγές του σύγχρονου κόσμου διατυπώνοντας την πίστη της στον άνθρωπο και στην ελευθερία. Το εξαιρετικά επίκαιρο αυτό κείμενο, που κυκλοφορεί για πρώτη φορά, αποκαλύπτει μια μεγάλη προσωπικότητα των ελληνικών γραμμάτων που στέκεται με θαυμασμό μπροστά στο ελληνικό φως και το μεταδίδει. Τα τέσσερα κεφάλαια αυτού του βιβλίου, ξεκινώντας από τον θαυμασμό του αρχαίου ελληνικού πνεύματος για το φως, προτείνουν μια νέα μορφή ανθρωπισμού που συνδυάζει τον ορθολογισμό με την κατανόηση του άλλου, μέσα από τη γνώση που μπορεί να προσφέρει στον καθένα μας η εμπειρία του παρελθόντος: σύμφωνα με τη Ρομιγύ, ο κάθε άνθρωπος έτσι γίνεται ο πρωταγωνιστής της περιπέτειας της δικής του ζωής και συμμετέχει ενεργά στη μεγάλη περιπέτεια της ανθρωπότητας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Η Σώτη Τριανταφύλλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε φαρμακευτική στην Αθήνα, ιστορία και πολιτισμούς στο Παρίσι, ιστορία της αμερικανικής πόλης στη Νέα Υόρκη καθώς και γαλλική φιλολογία στην Αθήνα. Έχει γράψει συλλογές διηγημάτων ("Μέρες που έμοιαζαν με μανταρίνι", "Το εναέριο τρένο στο Στίλγουελ", "Άλφαμπετ Σίτυ"), βιβλία για τον κινηματογράφο ("Κινηματογραφημένες πόλεις", "Ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου 1976-1992", "Νέος αγγλικός κινηματογράφος", "Σύγχρονος γαλλικός κινηματογράφος", "Φρανσουά Τριφό", "Τζων Κασσαβέτης". "Μίκαελ Χάνεκε", κ.ά.), μυθιστορήματα ("Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης", 1996, "Αύριο, μια άλλη χώρα", 1997, "Ο υπόγειος ουρανός", 1998, "Το εργοστάσιο των μολυβιών", 2000, "Φτωχή Μάργκο", 2001, "Άλμπατρος", 2003, "Κινέζικα κουτιά", 2006, "Λίγο από το αίμα σου", 2011, "Για την αγάπη της γεωμετρίας", 2012, "Σπάνιες γαίες", 2013, "Το τέλος του κόσμου σε αγγλικό κήπο", 2017), που έγιναν τα περισσότερα μπεστ σέλερ, τις νουβέλες: "Γράμμα από την Αλάσκα", "Θάνατος το ξημέρωμα", "Η φυγή", "Συγχώρεση", "Πιτσιμπούργκο", "Η ταφή της Οφηλίας", "Μηχανικοί καταρράκτες", τα αυτοβιογραφικά βιβλία: "Ο χρόνος πάλι", "Αστραφτερά πεδία", τα βιβλία για παιδιά: "Η Μαριόν στα ασημένια νησιά και τα κόκκινα δάση", "Γράμμα από ένα δράκο", "Η Μιλένα και το φρικτό ψάρι", "Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού", "Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού (ξανά)" και για εφήβους και νέους: "Αφρικανικό ημερολόγιο", "Μιλώντας με την Αλίκη για τη φιλοσοφία και το νόημα της ζωής", "Μιλώντας για την Έκφραση Έκθεση". Μαζί με τον Ηλία Ιωακείμογλου, έγραψαν από κοινού τα βιβλία: "Αριστερή τρομοκρατία, δημοκρατία και κράτος" και "Για τη σημαία και το έθνος". Μόνη της, το βιβλίο "Πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ενσωμάτωση, αφομοίωση". Τα άρθρα της στην εφημερίδα "Athens Voice" συγκεντρώθηκαν στους τόμους: "Η φοβερή τροπή των πραγμάτων", 2012, "Η ενδέκατη ώρα", 2014, "Ασκήσεις αταραξίας", 2015, "Οι δυσκολίες των πεδιάδων", 2017.
Η Jacqueline de Romilly (1913 - 2010) υπήρξε μια εξέχουσα ελληνίστρια της εποχής μας με διεθνή αναγνώριση. Ανάλωσε τη ζωή της στη μελέτη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Καρπός αυτής της αφοσίωσης είναι περισσότερα από είκοσι βιβλία για τα μεγάλα κλασικά κείμενα, το αρχαίο θέατρο και τους τραγικούς, τον Όμηρο και τους σοφιστές, τα προβλήματα της ελληνικής δημοκρατίας, τον ανθρωπισμό στην ελληνική σκέψη και την εξέλιξη του νόμου στα κλασικά κείμενα. Το κύριο όμως αντικείμενο των μελετών της ήταν ο Θουκυδίδης, στον οποίον, εκτός από τη μετάφραση του έργου του, αφιέρωσε πολλές μελέτες, οι οποίες την ανέδειξαν σε διεθνές επίπεδο. Η ζωή της ήταν μια αδιάκοπη σειρά συγγραφής και διδασκαλίας. Ήταν ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Σορβόννης και επί σειρά ετών, υπήρξε η πρώτη γυναίκα που δίδαξε στο College de France. Έγινε μέλος της Academie des Inscriptions et Belles Lettres. Επιστέγασμα όλων, η εκλογή της, το 1989, στη Γαλλική Ακαδημία. Η αδιάκοπη προσφορά της στα ελληνικά γράμματα αναγνωρίστηκε με την εκλογή της στην Ακαδημία Αθηνών. Τιμήθηκε με το Βραβείο Ωνάση 1995 και, σε ειδική τελετή, ονομάστηκε δημότης Αθηναίων. Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1995 με προεδρικό διάταγμα η Jacqueline de Romilly πολιτογραφήθηκε Ελληνίδα. Πέθανε στις 19 Δεκεμβρίου 2010, σε ηλικία 97 ετών.
Η Ελέν Καρέρ ντ΄ Ενκός, ισόβια γραμματέας της Γαλλικής Ακαδημίας, δήλωσε για το θάνατό της: "Είναι μια μεγάλη απώλεια για τη χώρα μας. Ήταν μια γυναίκα που αφιέρωσε όλη τη ζωή της στην ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό γιατί θεωρούσε ότι ήταν μια εκπαίδευση στην κατανόηση της ελευθερίας του ατόμου, στην προσήλωση στη δημοκρατία". Επίσης, ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου έκανε την εξής δήλωση: "Η Jacqueline de Romilly αγάπησε την Ελλάδα. Η προσφορά της στον Ελληνισμό αλλά και στην παγκόσμια διανόηση ήταν μεγάλη. Με τη μελέτη, την ακούραστη έρευνα, τη συγγραφή και διδασκαλία της ιστορίας του κλασικού μας πολιτισμού και ιδιαιτέρως της ελληνικής γλώσσας τίμησε την ελληνική σκέψη. [...] Η απώλεια της είναι μεγάλη για την πατρίδα μας όπως και για την Γαλλία, όπου επίσης ήταν Ακαδημαϊκός."
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
