Ο Διαφωτισμός σηματοδότησε τη νεότερη εποχή, απορρίπτοντας τις βασικές παραδοχές του φεουδαλικού Μεσαίωνα και διαμορφώνοντας τις νέες γνωσιολογικές μεθόδους και αξιακές στάσεις που θεμελίωσαν τον σημερινό πολιτισμό: την ελευθερία της συνείδησης, την ισότητα, τον ορθολογισμό.
Στο βιβλίο συγκεντρώνονται εννέα σύντομα δοκίμια ισάριθμων επιφανών εκπροσώπων του γερμανικού διαφωτισμού. Στο παράρτημα δημοσιεύεται το δοκίμιο του Ιμμάνουελ Καντ Τι σημαίνει προσανατολίζομαι στη σκέψη; – ένα εύληπτο εισαγωγικό κείμενο για την εποχή του Διαφωτισμού.
Σε εξαιρετική μετάφραση του καθηγητή Ν.Μ. Σκουτερόπουλου και με νέο πρόλογο από τον από τον καθηγητή πολιτικής επιστήμης Περικλή Βαλλιάνο.
Ο Immanuel Kant γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1724 στο Καίνιξμπεργκ. Από το 1732 ως το 1740 μαθήτευσε στο κολλέγιο Fridericianum και το 1740 μπήκε στο Πανεπιστήμιο του Καίνιξμπεργκ. Τυπικά εγγεγραμμένος στη Θεολογική σχολή, αφοσιώνεται κυρίως στη μελέτη της φιλοσοφίας και της φυσικής. Το 1747 δημοσιεύει το πρώτο του έργο: "Σκέψεις πάνω στην πραγματική αξιολόγηση των ζωτικών δυνάμεων". Από το 1747 ως το 1756 ο Kant εξασφαλίζει το βιοπορισμό του παραδίδοντας μαθήματα κατ΄ οίκον, ενώ το 1755 ο Kant αρχίζει να παραδίδει μαθήματα στο πανεπιστήμιο ως άμισθος υφηγητής. Δημοσιεύει ένα άρθρο πάνω στους σεισμούς, με αφορμή το σεισμό της Λισαβόνας, και τη Γενική ιστορία της φύσης και θεωρία του ουρανού, που αποτελεί την πιο σημαντική συμβολή του στο τομέα των φυσικών επιστημών. Από το 1760 ο Kant αρχίζει να παίρνει μέρος στα πιο επίμαχα προβλήματα του Διαφωτισμού. 1759: "Δοκίμιο σχετικά με τον οπτιμισμό", 1762: "Περί της ψευδεπίγραφης λεπτότητας των τεσσάρων συλλογιστικών σχημάτων". 1763: "Το μόνο δυνατό θεμέλιο για την απόδειξη της ύπαρξης του Θεού" και "Δοκίμιο για την εισαγωγή της έννοιας του αρνητικού μεγέθους στη φιλοσοφία", 1764: "Παρατηρήσεις πάνω στο αίσθημα του ωραίου και του υπέροχου" και "Δοκίμιο σχετικά με τις ασθένειες του νου" 1766: "Ερμηνεία των ονείρων ενός οραματιστή μέσω των ονείρων της μεταφυσικής". Το 1770 o Kant αναγορεύεται τακτικός καθηγητής και καταλαμβάνει την έδρα της μεταφυσικής και της λογικής. Με την αναγόρευσή του αυτή θα δημοσιεύσει την περίφημη μελέτη "Περί της μορφής και των αρχών του αισθητού και του νοητού κόσμου". Μετά από 11 χρόνια δημοσιεύεται "Η κριτική του καθαρού λόγου" κείμενο δύσκολο και ο Kant δημοσιεύει το 1783 σε πιο προσιτή μορφή τα "Προλεγόμενα σε κάθε μελλοντική μεταφυσική" περιλαμβάνοντας τις κύριες ιδέες του "Καθαρού Λόγου". Με τα κείμενα "Τί είναι Διαφωτισμός;" και "Ιδέα μιας καθολικής ιστορίας από κοσμοπολίτικη άποψη" το 1784 ο Kant αρχίζει να παρεμβαίνει άμεσα στη διαμάχη γύρω από τη φιλοσοφία του διαφωτισμού. Την επόμενη χρονιά 1785 εμφανίζεται το πρώτο από τα μεγάλα έργα του, αφιερωμένα στην ηθική: "Θεμέλια της μεταφυσικής των ηθών". Μέχρι το θάνατό του το 1804 θα δημοσιεύσει μια πλειάδα έργων.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Μέγας γερμανός δραματικός συγγραφέας και ποιητής. Γεννήθηκε στο Μάρμπαχ της Βυρτεμβέργης στις 10 Νοεμβρίου του 1759 και πέθανε στη Βαϊμάρη στις 10 Μαΐου 1805. Η καταγωγή του ήταν ταπεινή και η ζωή του γεμάτη δυσχέρειες. Σπούδασε νομικά και ιατρική. Το πρώτο ώριμο έργο του είναι το δράμα "Οι ληστές" (Die Rauber, 1783), μια τολμηρή διακήρυξη ελευθερίας εναντίον της τυραννικής και διεφθαρμένης ηθικά κοινωνίας.
Το 1783 εκδίδεται το δραματικό έργο "Η συνωμοσία του Φιέσκο στην Γένουα"· το 1784 το "Ραδιουργία και έρως" και το 1787 το "Δον Κάρλος". Την ίδια χρονιά γράφει την "Ωδή στη Χαρά" και εγκαθίσταται στη Βαϊμάρη. Γνωρίζεται με τον Γκαίτε (1788) και διορίζεται καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ιένας (1789). Ασχολείται με την συγγραφή ιστορικών έργων, σημαντικότερο εκ των οποίων είναι η "Ιστορία του τριακονταετούς πολέμου".
Το 1790 νυμφεύεται την Σαρλόττε φον Λέγκενφελτ και αποκτά δυο γιους και δυο κόρες. Το 1791 ασθενεί σοβαρά από υπερκόπωση και κινδυνεύει να πεθάνει. Μεταφράζει αρχαίους έλληνες και λατίνους συγγραφείς και γράφει ορισμένα από τα πιο γνωστά του ποιήματα. Παράλληλα ασχολείται με την μελέτη της φιλοσοφίας του Καντ, καρπός της οποίας είναι θαυμάσια φιλοσοφικά και αισθητικά δοκίμια, όπως το "Περί αφελούς και αισθηματικής ποίησης". Το 1794 αναθερμαίνεται η φιλία του με τον Γκαίτε και αρχίζει η περίοδος της ωριμότητας. Γράφει μερικά από τα ωραιότερά του ποιήματα και μπαλλάντες.
Τα δραματικά έργα της περιόδου αυτής είναι: η τριλογία του "Βαλλενστάιν" (1800), Μαρία Στούαρτ (1801), "Η παρθένος της Ορλεάνης (1801), "Η νύμφη της Μεσσήνης" (1803), "Γουλιέλμος Τέλλος (1804) και το ημιτελές "Δημήτριος". Μετέφρασε πλήθος ξένων δραματικών έργων κυρίως αγγλικών και γαλλικών (Μάκβεθ, Φαίδρα κλπ.) Διηύθυνε τα περιοδικά "Οι ώρες" και "Ημερολόγιο των Μουσών". Μαζί με τον Γκαίτε έγραψαν τα σατιρικά δίστιχα "Ξένια".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γκότχολντ Εφραίμ Λέσσινγκ, γιος διαμαρτυρόμενου πάστορα, γεννήθηκε το 1729 στο Κόμεντς της Σαξονίας, πρώτος από τα δώδεκα αδέλφια του και η οικογένειά του τον προόριζε για ιερέα. Το 1746 άρχισε να σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας Θεολογία και Ιατρική, αλλά για μεγάλη απογοήτευση της οικογένειάς του αφιέρωσε τη ζωή του στη λογοτεχνία. Το 1748 πήγε στο Βερολίνο και γρήγορα άρχισε να κερδίζει τη ζωή του γράφοντας και μεταφράζοντας. Ήταν ο πρώτος γερμανός συγγραφέας που έζησε από την πέννα του - εργάστηκε ως κριτικός στην Berlinische privilegierte Zeitung (Προνομιούχος εφημερίδα του Βερολίνου) και ίδρυσε το πρώτο θεατρικό περιοδικό : Beitrage zur Historie und Aufnahme des Theaters (Άρθρα για την ιστορία και την αποδοχή του θεάτρου).
Γνωστός ως δραματουργός έγινε το 1755 με τη "Σάρα Σάμσον", την πρώτη αξιόλογη γερμανική αστική τραγωδία. Το 1757 άρχισε να εκδίδει το λογοτεχνικό περιοδικό Briefe die neuste Literatur betreffend (Επιστολές που αφορούν τη σύγχρονη λογοτεχνία), το πρώτο ανεξάρτητο περιοδικό της γερμανικής γραμματείας. Επειδή οι ελπίδες του να γίνει Βασιλικός Βιβλιοθηκάριος στο Βερολίνο ήταν ελάχιστες, μετακόμισε στο Αμβούργο και συνέβαλε εκεί στην ίδρυση του Εθνικού Θεάτρου. Το εγχείρημα απέτυχε, αλλά ο Λέσσινγκ δημοσίευσε τις κριτικές από τις παραστάσεις με τον τίτλο "Hamburgishe Dramaturgie" (1767-1769).
Από το 1770 ως το θάνατό του ο Λέσσινγκ ήταν βιβλιοθηκάριος του Δούκα του Μπράουνσβαϊχ. Το 1776 παντρεύτηκε την Εύα Κένιχ, τη χήρα ενός φίλου του. Ταξίδεψε με τον πρίγκιπα Λεοπόλδο για ένα χρόνο στην Ιταλία. Τον Ιανουάριο του 1778 η γυναίκα του πέθανε στη γέννα του γιου τους, που έζησε μόνο δύο ημέρες. Ο Λέσσινγκ έμεινε μόνος να φροντίζει τα τέσσερα παιδιά της, προσπαθώντας να είναι ένας καλός πατέρας. "Ο Σοφός Νάθαν" που γράφτηκε εκείνη την εποχή, ανέβηκε το Πάσχα του 1778.
Το 1780 δημοσίευσε μια σειρά από φυλλάδια θρησκευτικού περιεχομένου και ήρθε σε σύγκρουση με τις εκκλησιαστικές αρχές. Στην "Ανατροφή του ανθρωπίνου γένους" συνέδεσε την εξέλιξη της θρησκευτικής σκέψης με τρία διαφορετικά στάδια του ανθρώπινου γένους. Τα κείμενά του περνούσαν από λογοκρισία και έπρεπε πάντα να τα υποβάλλει στον Δούκα για έγκριση. Παρ΄ όλα αυτά, του πρότειναν να γίνει μέλος της Ακαδημίας του Μάνχαϊμ και ήταν επίσης σύμβουλος του Θεάτρου του Μάνχαϊμ. Όταν άρχισε να αδυνατίζει η όρασή του, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις λογοτεχνικές δραστηριότητές του και την εργασία του ως βιβλιοθηκάριος.Ο Λέσσινγκ πέθανε στο Μπράουνσβαιχ στις 15 Φεβρουαρίου 1781, ύστερα από εγκεφαλικό.
Τα κυριότερα έργα του:
- "Ο νεαρός σοφός" (1747)
- "Σάρα Σάμσον" (1755)
- "Μίννα φον Μπάρχελμ" (1763)
- "Εμίλια Γκαλόττι" (1772)
- "Ο σοφός Νάθαν" (1779)
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γιόχαν Γκόντφρηντ Χέρντερ γεννήθηκε το 1744 στο Mohrungen της πρώην ανατολικής Πρωσίας. Σπούδασε θεολογία στο Καίνιξμπεργκ και παρακολούθησε τις διαλέξεις του Καντ πάνω στη μεταφυσική, τη λογική, την ηθική φιλοσοφία και τη φυσική γεωγραφία. Πέθανε το 1803.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε κλασσική φιλολογία και φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, του Gottingen και του Tubingen. Έχει δημοσιεύσει τρεις μελέτες για τους πλατωνικούς διαλόγους Λύσις, Ευθύφρων, Ευθύδημος και έχει μεταφράσει έργα των Nietzsche, Husserl, Windelband, κ.ά. Διδάσκει ιστορία της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
