Έτσι σιωπηλάμέσα στην πύρη του μεσημεριούμες στις αναθυμιάσεις του χθεσινού φωτόςδημιουργήθηκανΔυο ήχοι,ο ένας να τρεμοπαίζει στη μία σκιά της ελπίδαςκι ο άλλος να αντηχεί μέχρι την άλληΜέσα στον ανεξέλεγκτο πόθοέρποντας γυμνέςνα ξεδιπλώνονται νοεράΔυο εικόνες,η μία εκκωφαντική,η άλλη αιώνια.
