Το τεύχος αυτό περιέχει μια πρόταση για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα ελληνικά σχολεία, από την Πρώτη Δημοτικού μέχρι την Τρίτη Λυκείου. Η στεγνή τούτη παρουσίαση, όσο και είναι σωστή, δεν αποδίδει εν τούτοις ακριβώς τα πράγματα. Γιατί πέραν της ψυχολογικής και φιλοσοφικής της θεμελιώσεως, η πρόταση καθ` εαυτήν μια προβολή ελληνορθόδοξης αυτεπιγνώσεως, που επιχειρεί δυναμικά να αποτινάξει το επίχρισμα της τόσο συχνά ξενόφερτης επιστημοσύνης και εκλογικεύσεως, η οποία έχει αποξενώσει το μάθημα των Θρησκευτικών από το ουσιαστικό του αντικείμενο, τη βιωματική δηλαδή προσέγγιση από το μαθητή της αγιότητας και ανθρωπιάς, για να το μεταβάλει σε στείρο και ανιαρό αναμάσημα ιδεολογικοποιημένων αληθειών της πίστεως. Κρατούμε στα χέρια μας ένα ακόμη δείγμα της γόνιμης εμπνεύσεως του γνωστού συγγραφέως, μιας εμπνεύσεως του γνωστού συγγραφέως, μιας εμπνεύσεως που είναι κι αυτή προϊόν, της θεία χάριτι ογκουμένης σήμερα αναζητήσεως των καταβολών της ορθόδοξης κληρονομιάς μας και του ορθόδοξου ήθους μας, δείγμα παρήγορο και καθοριστικό για ένα ανώτερο πολιτιστικό μέλλον. Ευχή μας και στόχος μας δεν είναι απλώς να γνωστοποιηθεί η πρόταση σε εκπαιδευτικούς και κρατικούς παράγοντες, αλλά επίσης να μελετηθεί και να καταστρωθεί σύντομα ένα σχέδιο πρακτικής εφαρμογής της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]