Διεκδικώντας μία θέση για τη θεολογία στο πλαίσιο της διεπιστημονικής συζήτησης για την ανθρώπινη κινητικότητα, ο ανά χείρας τόμος προσπαθεί να εστιάσει στο γεγονός ότι η μετανάστευση δεν μπορεί να γίνει πλήρως κατανοητή χωρίς μια σοβαρή και ενδελεχή μελέτη των τρόπων με τους οποίους οι θρησκευτικοί παράγοντες έχουν διαδραματίσει καθοριστικούς ρόλους σ' αυτή. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο διάβα της ιστορίας, η θρησκεία και η θρησκευτική ελευθερία -ή η έλλειψή της- έχουν ασκήσει ισχυρές έλξεις και ωθήσεις στη δυναμική της μετανάστευσης, είτε πρόκειται για εσωτερική, είτε για διεθνή ή διηπειρωτική, αυτόβουλη ή εξαναγκασμένη, πρόσκαιρη ή μόνιμη, νόμιμη ή "χωρίς χαρτιά", σχεδιασμένη ή απρόβλεπτη. Επιπλέον, είναι ασφαλώς τεκμηριωμένο ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των μεταναστών όχι μόνο έχουν μεταβάλει αμετάκλητα το θρησκευτικό τοπίο στις χώρες προορισμού αλλά έχουν επίσης ωθήσει τους μετανάστες στο σχηματισμό συνεκτικών κοινοτήτων, που τους παρέχουν αποτελεσματικά μέσα για τη φυσική τους επιβίωση, την ανοδική οικονομική τους πορεία, την κοινωνική σταθερότητα, την ενσωμάτωση στην κοινωνία, τη διατήρηση των πολιτισμικών τους ιδιαιτεροτήτων και φυσικά την πνευματική τους άνθιση στις χώρες όπου φιλοξενούνται. Απ' την άλλη πλευρά, η μετανάστευση αποτελεί έναν από τους κεντρικούς παράγοντες που συνέβαλαν τα μέγιστα στη γεωγραφική εξάπλωση και την εσωτερική πολυφωνία των θρησκειών σε όλη την υφήλιο.