Ἡ ποιμαντική τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δέν εἶναι ἀποτέλεσμα κάποιου κοινωνικοῦ συστήματος καί μιᾶς ἰδεολογίας, ἀλλά μιά ὁλοκληρωμένη ἐπιστήμη πού ἔχει ὑπ᾿ ὄψη της τόν κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά καί ἀποβλέπει στήν σωτηρία του.
Θεολογία χωρίς ποιμαντική μπορεῖ νά καταλήξη σέ ὀρθολογισμό, καί ποιμαντική χωρίς θεολογία μπορεῖ νά καταλήξη σέ ἠθικισμό καί ἀνθρωποκεντρισμό. Ὁ συνδυασμός ὅμως θεολογίας καί ποιμαντικῆς συνιστᾶ καί ἐμπνέει τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί τό ὀρθόδοξο ἦθος.
Ἡ θεολογία δέν ἀπομονώνεται ἀπό τήν ὅλη ἐκκλησιαστική ζωή, οὔτε ἀπό τήν κοινωνική πραγματικότητα, διότι μόνο μέσα ἀπό τήν θεολογία μπορεῖ νά γίνη ἡ μεταμόρφωση τῆς κοινωνίας.
Ἕνας ἄριστος συνδυασμός ἀκαδημαϊκῆς καί ἐμπειρικῆς θεολογίας.
Συγγραφείς:
1. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος
2. Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλουπόλεως κ. Ἱερεμίας
3. Βασίλειος Ἀθ. Τσίγκος, Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
4. Γεώργιος Δ. Παναγόπουλος, Καθηγητής Δογματικῆς Α.Ε.Α. Βελλᾶς Ἰωαννίνων
5. Γεώργιος Ἀγ. Σίσκος, Καθηγητής Θεολόγος
6. Πρωτοπρ. π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Ε.Κ.Π.Α.
7. Πρωτοπρ. π. Θωμᾶς Βαμβίνης
8. Μητροπολίτης Καστορίας κ. Καλλίνικος
