«Όταν, εκεί προς τις αρχές της δεκαετίας του `80, κάθησα να συμμαζέψω τις σκόρπιες, εμπειρικές παρατηρήσεις μου σε μικρά παιδιά και να τις συνδυάσω σε μια όσο το δυνατόν `κριτική` ανάγνωση του Ζαν Πιαζέ, γράφοντας την πρώτη μορφή αυτού του βιβλίου, δεν μπορούσα να φανταστώ τη μετέπειτα ολοκληρωτική στροφή της διεθνούς ερευνητικής κοινότητας και μια τέτοια κοινωνική και παιδαγωγική αποξένωση από τις μεταρρυθμιστικές ιδέες του `60 και `70 γύρω από τη διδασκαλία των (μοντέρνων) μαθηματικών. Ακόμη παραπέρα, ήταν αδύνατον για μένα να προβλέψω την απαξίωση του όλου πλαισίου της μοντέρνας και προοδευτικής παιδαγωγικής, που προήλθεν ώς έναν βαθμό, από ορισμένες πλευρές μιας `αποδομητικής` κριτικής (που στη συνέχεια έγινε πολύ της μόδας η ίδια). Δεν είναι δυνατόν στις λίγες σελίδες που ακολουθούν να επιχειρηθεί η αποτίμηση ολόκληρων περιόδων εκπαιδευτικής ιστορίας. Ωστόσο, νιώθω υποχρεωμένος να εξηγήσω κάτω από ποιες συνθήκες και ύστερα από ποιες σκέψεις αποφασίστηκε η επανέκδοση του μικρού αυτού βιβλίου, εν έτει 2000, με λίγες επεμβάσεις και διορθώσεις στο αρχικό κείμενο, αλλά και με την προσθήκη ενός νέου κεφαλαίου και ενός παραρτήματος».

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]