Γιώργος Μπλάνας (Μεταφραστής)

Ο Γιώργος Μπλάνας γεννήθηκε στο Αιγάλεω Αττικής το 1959. Σπούδασε ηλεκτροτεχνία και βιβλιοθηκονομία. Εργάστηκε ως ταχυδρόμος, βιβλιοθηκάριος, βιβλιοϋπάλληλος και κειμενογράφος στη διαφήμιση. Συνεργάστηκε με πολλά πολιτικά και λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία ποίησης: "Η ζωή κολυμπά σαν φάλαινα ανύποπτη πριν τη σφαγή", Υάκινθος, 1987, "Η αναπόφευκτη ανθηρότητά σου", Διάττων, 1990, "Νύχτα", Νεφέλη, 1991, "Παράφορο!", Δελφίνι, 1997, "Άννα", Ερατώ, 1998, "Η απάντησή του", Νεφέλη, 2000, "Επεισόδιο", Νεφέλη, 2002, και "Τα ποιήματα του προηγούμενου αιώνα" -επανέκδοση των τεσσάρων πρώτων συλλογών, Ερατώ, 2004) "Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη", Γαβριηλίδης, 2010 "Στασιωτικά [1-50]", Γαβριηλίδης, 2011, καθώς και μεταφράσεις σύγχρονων και παλαιότερων αμερικανών και άγγλων πεζογράφων και ποιητών, ελλήνων κλασικών και ποιητών της τέχνης του χαϊκού.

Μολιέρος (Συγγραφέας)

Ο Μολιέρος (κατά κόσμον Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν) γεννήθηκε το 1622 στο Παρίσι. Ακολούθησε το δρόμο του θεάτρου αφήνοντας το σίγουρο μέλλον της δουλειάς του πατέρα του, ο οποίος κατείχε τη μόνιμη θέση του «ταπετσιέρη του βασιλιά». Το 1643 ίδρυσε μαζί με τη Madeleine Béjart το θίασο Illustre Théâtre, που στην αρχή δεν είχε επιτυχία. Αντιθέτως, άφησε στον Μολιέρο χρέη, εξαιτίας των οποίων και φυλακίστηκε. Την περίοδο 1645-1658 ο θίασος περιοδεύει στην επαρχία. Οι παραστάσεις δίνονται σε πλατείες και σε πύργους ευγενών. Παίζουν κυρίως τραγωδίες, αλλά, την ίδια εποχή, ο Μολιέρος αρχίζει να γράφει σύντομες, μονόπρακτες φάρσες, με έντονο το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού. Η επιτυχία ήρθε αβίαστα. Με τον αέρα της επιτυχίας αυτής επιστρέφει στο Παρίσι. Στο εξής βρίσκει το δρόμο του μέσα από την κωμωδία. Το 1658, με διαταγή του βασιλιά, παραχωρείται στο θίασο του Μολιέρου το θέατρο Petit-Bourbon. Στην αρχή το «φυσικό παίξιμο» του Μολιέρου ξενίζει το παρισινό κοινό, που είναι εθισμένο στις συμβάσεις και στη ρητορεία. Στη συνέχεια όμως η επιτυχία  είναι τεράστια και το 1668 του παραχωρείται το θέατρο Palais-Royal,  όπου στο εξής θα παιχτούν όλα τα έργα του. Η προστασία του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄ αποδείχθηκε πολύτιμη, καθώς κάποια έργα του προκάλεσαν θυελλώδη κριτική.

Πέθανε το 1673, αφού έπαιξε για τελευταία φορά στην παράσταση του έργου Ο κατά φαντασίαν ασθενής  τον ομώνυμο ρόλο.

Τα σημαντικότερα έργα του: Οι κομψεπίκομψες, (Les Précieuses ridicules, 1659), Σχολείο των γυναικών (1662), Η κριτική του Σχολείου των γυναικών (1663), Ο αυτοσχεδιασμός των Βερσαλλιών  (1663),  Δον Ζουάν (1665), Ο μισάνθρωπος  (1666), Ζώρζ Νταντέν (1668), Ο φιλάργυρος (1668), Ταρτούφος (1669), Ο αρχοντοχωριάτης (1670), Οι σοφολογιότατες (1672), Ο κατά φαντασίαν ασθενής (1673).