Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο Gyorgy Lukacs (1885-1971) κατέχει ξεχωριστή θέση στο χώρο της μαρξιστικής φιλοσοφίας. Από το Δεκέμβρη του 1918 που προσχώρησε στο ουγγρικό κομμουνιστικό κόμμα ως το θάνατό του συμμετείχε ενεργητικά στις ιδεολογικές ζυμώσεις και τις πολιτικές διεργασίες του εργατικού κινήματος. Η χρονική, βέβαια, ανέλιξη της συγγραφικής του πορείας θα μπορούσε, λίγο σχηματικά, να διαιρεθεί στις ακόλουθες φάσεις: η πρώτη εγκαινιάζεται το 1902 με τα τεχνοκριτικά του πρωτόλεια και τερματίζεται με την έμπρακτη υιοθέτηση του μαρξισμού το 1918· η δεύτερη αρχίζει με την "Τακτική και ηθική" και απολήγει στις "Θέσεις - Blum" του 1928· η τρίτη καλύπτει τη "σταλινική" του περίοδο που κλείνει με τη δημοσίευση του "Νεαρού Χέγκελ" το 1947· η τέταρτη συμπίπτει με την τελευταία περίπου εικοσαετία της ζωής του και ειδικότερα με τα γεγονότα που χαρακτηρίζουν την ακαδημαϊκή και πολιτική του σταδιοδρομία στην Ουγγαρία. Ο θεματικός όμως πλούτος του έργου του δύσκολα τεμαχίζεται σε ενότητες που αναμφίβολα συνδέονται οργανικά και συμπληρώνονται αμοιβαία: στην Αισθητική (ως θεματικό κέντρο διαχέεται σ΄ όλες τις φάσεις της συγγραφικής πορείας του Lukacs), στην ιστορία της φιλοσοφίας (κυρίως με τα πολυσυζητημένα έργα του: "Ο νεαρός Χέγκελ" και "Η καταστροφή του λόγου"), στην πολιτική φιλοσοφία με ειδική αναφορά στην "οντολογία του κοινωνικού είναι" και την ηθική, στη φιλοσοφία της ιστορίας. [...] (Από την εισαγωγή του βιβλίου)
Ο Γκυόρκυ Λούκατς (1885-1971) προερχόταν από εύπορη αστική οικογένεια. Ανακηρύχθηκε διδάκτορας φιλοσοφίας το 1906. Το 1914 προσχώρησε στο ουγγρικό κομμουνιστικό κόμμα. Από το 1945 χρημάτισε καθηγητής αισθητικής στο πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης. Υπέρμαχος της αποσταλινικοποίησης, το 1956 χρημάτισε υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση Νάγκι, μετά την πτώση της οποίας αυτοεξορίστηκε για μικρό χρονικό διάστημα. Στα βασικότερα έργα του συγκαταλέγονται: "Η ψυχή και οι μορφές" (1911), "Το ιστορικό μυθιστόρημα" (1936), "Ο Γκαίτε και η εποχή του" (1946), "Ο νεαρός Χέγκελ και το πρόβλημα της καπιταλιστικής κοινωνίας" (1948), "Η καταστροφή του Λόγου" (1954), "Σολζενίτσιν" (1964).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
O καθηγητής Σταύρος Δ. Πάνου γεννήθηκε στην Aθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια Aθηνών, Mονάχου, Στρασβούργου και Παρισιού φιλοσοφία, κοινωνιολογία, πολιτικές επιστήμες και ψυχολογία. Πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Aθηνών, διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Mονάχου, Στρασβούργου και Θεσσαλονίκης, καθηγητής στα Πανεπιστήμια Mονάχου και Pέγκενσμπουργκ. Δίδαξε επίσης στα Πανεπιστήμια Στρασβούργου, Mπόχουμ, Φραγκφούρτης, Mύνστεφ, Aθηνών, Θεσσαλονίκης, Iωαννίνων και στο «Kέντρο Mεταπτυχιακών σπουδών» (Inter-University Centre of Postgraduate Studies) του Nτουμπρόβνικ. Συνεργάτης του Max-Planck-Institut. Iδρυτικό μέλος της «Eνώσεως Eλλήνων Πανεπιστημιακών Δυτικής Eυρώπης» και της πρώτης αντιδικτατορικής οργανώσεως στο εξωτερικό (Mόναχο). Eκδότης της σειράς «Kείμενα Φιλοσοφίας και Kοινωνιολογίας» (1978 κ.ε.) και της σειράς «Kείμενα» (1977 κ.ε.). Mέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών. Πρόεδρος του Eλληνικού Tμήματος της «Διεθνούς Eταιρείας Kοινωνικής Φιλοσοφίας και Φιλοσοφίας του Δικαίου» (IVR) και γεν. γραμματέας της «Διεθνούς Eταιρείας Φαινομενολογίας» (SIPH).
