Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9786180327823
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Μια προσωπική αφήγηση της περιόδου από το 1941 έως το 2006, μέσα από τον φακό της μνήμης και των εντυπώσεων, περασμένων και τωρινών – ακόμα και προβολών στο μέλλον. Φωτογραφίες, βιβλία, τραγούδια, ραδιόφωνο, τηλεόραση, δεκαετίες διαφημίσεων και πρωτοσέλιδων, σε αντίστιξη με προσωπικές συγκρούσεις και σημειώσεις από έξι δεκαετίες ημερολογίων. Τοπική διάλεκτος, λέξεις των καιρών, σλόγκαν, μάρκες και ονόματα για τα αντικείμενα που διαρκώς πληθαίνουν, εδώ αποκτούν φωνή. Η φωνή που αναγνωρίζουμε ως φωνή της συγγραφέα διαρκώς διαλύεται και ξαναεμφανίζεται. Η Ernaux κάνει το πέρασμα του χρόνου χειροπιαστό. Ο χρόνος ο ίδιος, ανένδοτος, αφηγείται το πέρασμά του, εξορίζοντας τους άλλους αφηγητές στην ανωνυμία. Ένα νέο είδος αυτοβιογραφίας ξεπροβάλλει, υποκειμενικό κι απρόσωπο, ιδιωτικό και συλλογικό ταυτόχρονα.
ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ
Τα χρόνια είναι μια επανάσταση, όχι μόνο στην τέχνη της αυτοβιογραφίας αλλά και στην τέχνη καθαυτή. Το βιβλίο της Annie Ernaux συνδυάζει αναμνήσεις, όνειρα, γεγονότα και στοχασμούς σε μια μοναδική ανάκληση των χρόνων που ζήσαμε και ζούμε.
John Banville, συγγραφέας
Ένα από τα καλύτερα βιβλία που θα διαβάσετε ποτέ.
Deborah Levy, συγγραφέας
Το βιβλίο της Annie Ernaux –συγγραφέα ενός από τα σημαντικότερα έργα της γαλλικής λογοτεχνίας– είναι τόσο δυνατό όσο σπαρακτικό, τόσο υπαινικτικό όσο οργισμένο.
Edouard Louis, συγγραφέας
Τέτοια τεχνική δεν έχω ξανασυναντήσει. Ρίχνει φως στις διαφορετικές πτυχές κάθε χαρακτήρα μέσα από τον πολιτισμό που βγήκε από μέσα της· πραγματεύεται τον χρόνο και πώς η ύπαρξη σε ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο και ο χρόνος και ο τόπος διαμορφώνουν τον καθένα. Είναι απίστευτο.
Sheila Heti, συγγραφέας
Προσεγμένο, συλλογικό και πραγματικά καινούργιο, το βιβλίο Τα χρόνια της Annie Ernaux είναι ένα αξιοθαύμαστο επίτευγμα.
Olivia Laing, συγγραφέας
Ο Νίκος Μπακουνάκης γεννήθηκε στην Πάτρα το 1956. Είναι απόφοιτος του Νομικού Τμήματος της Νομικής Σχολής Αθηνών, της Ecole des Haures Etudes του Παρισιού και διδάκτορας ιστορίας και πολιτισμών της ίδιας σχολής. Διευθύνει το ένθετο "Βιβλία" της εφημερίδας "Το Βήμα της Κυριακής". Έχει γράψει βιβλία για την ιστορία του ελληνικού χώρου στο 19ο και τον 20ο αιώνα, ενώ διετέλεσε συνεργάτης του τομέα εκδόσεων του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Έχει διδάξει ιστορία της όπερας στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Σήμερα διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Η Αννί Ερνώ γεννήθηκε στη Γαλλία (Lillebonne) το 1940. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Ρουέν και εργάστηκε σαν καθηγήτρια στο Centre National d΄ Enseignement par Correspondence. Τα σύντομα, αυτοβιογραφικά της αφηγήματα -τα οποία δεν ξεπερνούν, συνήθως, τις εκατό σελίδες- ασχολούνται με θέματα της παιδικής της ηλικίας, των σχέσεων με τους γονείς της και με τους ερωτικούς της συντρόφους, χωρίς να χάνουν τη ζωντάνια, τη δύναμη και την οξυδέρκειά τους: "Les armoires vides", 1974, "Ce qu΄ ils disent ou rien", 1977, "La place", 1984 (ελλ. "Η θέση", εκδ. Χατζηνικολή, βραβείο Renaudot 1984), "Une femme", 1987, "Passion simple", 1991 (ελλ. "Πάθος", εκδ. Χατζηνικολή), "Journal du dehors", 1993, "La honte", 1997 (ελλ. "Ντροπή", εκδ. Χατζηνικολή), "Je ne suis pas sortie de ma nuit", 1999 (ελλ. "Δεν βγήκα από το σκοτάδι μου", εκδ. Χατζηνικολή), "L΄ evenement", 2000, "La vie exterieure", 2000, "Se perdre", 2001 (ελλ. "Χάνομαι", εκδ. Χατζηνικολή), "L΄ occupation", 2002, "L΄ ecriture comme un couteau"- συνεντεύξεις με τον Frederic-Yves Jeannet, 2003. Σε ένα τηλεοπτικό πορτραίτο που ετοίμασε για λογαριασμό του Υπουργείου Πολιτισμού o Timothy Miller, το 2000, η Αννί Ερνώ ισχυρίζεται ότι δύο είναι τα στοιχεία που κυριαρχούν στη γραφή της: αυτό της κοινωνικής ανισότητας, της τομής ανάμεσα στον οικογενειακό κοινωνικό της χώρο και στον κόσμο των γραμμάτων που διάλεξε ν΄ ακολουθήσει η ίδια, αφενός, και αφετέρου το στοιχείο της ανδρικής κυριαρχίας στον κόσμο. Μακριά από οτιδήποτε θα μπορούσε να είναι προϊόν της φαντασίας, αναζητά την πραγματικότητα μέσα από τις αναμνήσεις, τις αισθήσεις και τα συναισθήματά της, είτε πρόκειται για συναισθήματα -κοινωνικής- ντροπής, είτε πάθους. "Δεν υπάρχει, κατά τη γνώμη μου", λέει, "δημιουργική εργασία ή εργασία γύρω από θέματα μορφής που να μην έχει αφετηρία της την πραγματικότητα". Το 2001 δημοσίευσε το προσωπικό της ημερολόγιο με τίτλο "Se perdre" ("Χάνομαι").
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
