Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789608586468
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Το αφήγημα αυτό ήταν μάλλον ξεχασμένο, αφού δεν περιελήφθη στα Άπαντα του συγγραφέα (τομ. Α΄, Β΄, εκδ. Κέδρος 1984, 1980) ή στο βιβλίο του "Λυσίκομος Εκάβη και άλλες ιστορίες", εκ. Διογένης 1971.
Αρχικά διαβάστηκε από τον ταλαντούχο ηθοποιό και λόγιο Γιώργο Γληνό στην ιστορική Στέγη Καλών Τεχνών και Γραμμάτων, στις 19 Ιανουαρίου 1955.
Αργότερα δημοσιεύθηκε στο μηνιαίο περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχνης" -το σημαντικότερο καλλιτεχνικό μεταπολεμικό περιοδικό που έχει να επιδείξει κατά τα μεταπολεμικά χρόνια ο χώρος της αριστεράς διανόησης -στο τεύχος αρ. 25, τον Ιανουάριο του 1957.
Είναι χαρισμένο, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο συγγραφέας, στον μικρό του φίλο Γιάννη Β., γυιό του γυμνασιάρχη Δημητρίου Βαγή, με την οικογένεια του οποίου ο Λούλης διατηρούσε άριστες σχέσεις.
Ο Γιώργος Βαρλάμος (Πάρος 1922) σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην ΑΣΚΤ (1942-1947). Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι στην Ecole des Beaux Arts, όπου ειδικεύτηκε στην τέχνη του βιβλίου και τη χάραξη γραμματοσήμων. Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, τη χαρακτική και την εικονογράφηση βιβλιοφιλικών λευκωμάτων στην Ελλάδα και Γαλλία. Τα έργα του διακρίνονται για την πληρότητα και την ιδιαίτερη εκφραστική τους δύναμη.
Βασίλης Λούλης (1901-1971). Ο Βασίλης Λούλης γεννήθηκε στην Κύμη της Εύβοιας. Το 1912 εγκατέλειψε τη γενέτειρά του λόγω οικονομικής ανέχειας και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να δουλέψει. Παράλληλα φοίτησε στο νυχτερινό σχολείο του συλλόγου Παρνασσός και σε ηλικία δεκαεφτά χρόνων τέλειωσε το Σχολαρχείο και έφυγε για να δουλέψει στα καράβια. Λόγω της δραστηριότητάς του στο χώρο του συνδικαλισμού και της Αριστεράς δε μπόρεσε να ανέλθει επαγγελματικά και παρέμεινε ναυτεργάτης για εικοσιένα χρόνια. Συνταξιοδοτήθηκε πρόωρα το 1941, καθώς είχε προσβληθεί από φυματίωση και επέστρεψε στην Κύμη. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής εντάχτηκε στην Αντίσταση - υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΕΑΜ Κύμης και υπεύθυνος της Επιτροπής Ερυθρού Σταυρού - , διώχτηκε και φυλακίστηκε για τη δράση του. Το 1944 απομακρύνθηκε από το ΕΑΜ. Μετά από ρήξη των δεσμών του με την οικογένειά του τέσσερα χρόνια αργότερα, έζησε ως το θάνατό του απομονωμένος στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε από τα νεανικά του χρόνια με δημοσιεύσεις στίχων σε διάφορα περιοδικά, ενώ συνέχισε να γράφει και την περίοδο που ταξίδευε. Το 1951 δημοσίευσε τη νουβέλα Λυσίκομος Εκάβη στο περιοδικό Πειραϊκά Χρονικά. Το μεγαλύτερο μέρος του εκδεδομένου έργου του ολοκλήρωσε από το 1947 ως το 1950, περίοδο κατά την οποία δημοσίευσε και κείμενα στα περιοδικά Ελεύθερα Γράμματα του Δημήτρη Φωτιάδη και Επιθεώρηση Τέχνης. Το 1952 εξέδωσε το διήγημα Λυσίκομος Εκάβη. Η ενασχόλησή του με το γράψιμο σταμάτησε λόγω προσωπικών του προβλημάτων και ξανάρχισε μόλις τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του. Το πεζογραφικό έργο του Βασίλη Λούλη τοποθετείται χρονικά στη μεταπολεμική γενιά της ελληνικής λογοτεχνίας. Βασικό χαρακτηριστικό της γραφής του είναι η συναισθηματική εμπλοκή του στις περιπέτειες των ηρώων του, εμπλοκή η οποία πηγάζει από την επιτακτική ανάγκη εξομολόγησης, η οποία τον ώθησε στη συγγραφή. Για τον ίδιο λόγο υιοθέτησε στο σύνολο του έργου του τον άμεσο, απλό, βιωματικό λόγο, βασισμένος σε πραγματικά γεγονότα μάλλον, παρά στη φαντασία και τηρώντας αποστάσεις από οποιοδήποτε λογοτεχνικό ρεύμα και πρότυπο, αλλά και από τον διδακτισμό που χαρακτηρίζει γενικότερα την ενταγμένη στο χώρο της Αριστεράς λογοτεχνία μας. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Βασίλη Λούλη βλ. Παπαγεωργίου Κώστας Γ., «Βασίλης Λούλης», Η μεταπολεμική πεζογραφία · Από τον πόλεμο του ʼ40 ως τη δικτατορία του ʼ67 Ε΄, σ.92-102. Αθήνα, Σοκόλης, 1988.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
