Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος αποτελεί τομή για την ιστορία όχι μόνο της Ευρώπης αλλά και ολόκληρου του κόσμου. Τα γεγονότα που βιώσαν εκατομμύρια άνθρωποι, οι χιλιάδες θάνατοι, η πείνα και η εξαθλίωση των αμάχων, οι δύο ατομικές βόμβες αλλά και οι συνέπειες μετά τη λήξη του πολέμου με την καταστροφή και την ερήμωση άλλαξαν για πάντα ιδεολογίες, συμπεριφορές και νοοτροπίες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η μνήμη της καταστροφής και της οδυνηρής εμπειρίας που βίωσαν οι κάτοικοι των ευρωπαϊκών χωρών θα γίνει και αυτή αντικείμενο διαχείρισης από τους νικητές αλλά και από τους ηττημένους τόσο για εσωτερικούς σκοπούς όσο και για διεθνή διπλωματία. Από τη μνήμη αυτού του πολέμου παράχθηκαν εικαστικά έργα με τα οποία οι παραγγελιοδότες τους επιθυμούσαν να τη διατηρήσουν ζωντανή στο διηνεκές, να επιβάλουν πτυχές της και να αποσιωπήσουν άλλες. Η παρούσα μελέτη εντοπίζει, καταγράφει και εξετάζει, για πρώτη φορά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, τα κυριότερα έργα τέχνης που στήθηκαν σε δημόσιο χώρο γύρω από τα γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τις μάχες της εικόνας, της μνήμης και της δημόσιας ιστορίας μέσα στον Ψυχρό Πόλεμο και το δίπολο Δύσης-Ανατολής. Φωτίζει, συνεπώς, πτυχές της ιστορίας του Ψυχρού Πολέμου μέσα από την ιστορία των μνημείων, ενώ συγχρόνως φιλοδοξεί να ερμηνεύσει και την εξέλιξη της μεταπολεμικής τέχνης στη διαιρεμένη Ευρώπη.