Ὁ Παῦλος Καρολίδης ἐξιστορεῖ χρονολογικὰ ὅλη τὴν πορεία τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων κατὰ τὴν Βυζαντινὴ περίοδο. Τὸ Ἑλληνικὸ πνεῦμα ἐξαπλώνεται κυριεύοντας τὴν Αυτοκρατορία ἐξελληνίζοντάς την. Ἡ Κωνσταντινούπολη γίνεται ἡ πόλη τῶν γραμμάτων κι ἀπὸ τὴν Βασιλεύουσα διαχέεται τὸ φῶς ἐξ Ἀνατολῶν πρὸς τὴν Δύση. Ἕλληνες λόγιοι καὶ φιλόσοφοι, ὅπως ὁ Ἐμμανουήλ Χρυσολωρᾶς καὶ Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός, μετέβησαν στὴν Ἰταλία καὶ διέδωσαν τὰ Ἑλληνικὰ γράμματα. Τὸ βιβλίο κυκλοφόρησε τὸ 1908 καὶ διαφωτίζει τὸν ἀναγνώστη δικαιώνοντας τὸν Κωστῆ Παλαμᾶ: «Ἐμεῖς δὲν εἴχαμε τὰ σκοτάδια τοῦ μεσαίωνα ποτέ. Ἀπόδειξη ὁ Βυζαντινισμός».