Η ποίηση κατά βάθος είναι ένα παιχνίδι. Παιχνίδι αισθημάτων, σκέψεων, συγκινήσεων με έμμετρο λόγο. Ιδιαίτερα ο δεκαπεντασύλλαβος δημοτικός στίχος λειτουργεί στο στόμα της ελληνικής ποίησης ως βρυσομάνα ρυθμών και μουσικών μοτίβων. Προσωπικά ό,τι σχετικό είχα να πω, το έχω γράψει στο βιβλιαράκι με τίτλο "Το δεκαπεντασύλλαβο αγόρι". Αυτό που τώρα θέλω να σημειώσω είναι ότι "Τα δεκαπεντασύλλαβα" είναι μια δοκιμή παιγνιώδης, προσωπικό στοίχημα όσον αφορά τον παραδοσιακό απέναντι στον ελεύθερο στίχο. Κατεύθυνα την κάθε φορά απροσδόκητη έμπνευση με όχημα τον δεκαπεντασύλλαβο προς ποικίλες σύγκαιρες συγκινήσεις και στάσεις. Δοκίμασα το στίχο στην πράξη, δηλαδή πόσο μπορεί να αποδώσει θέματα λυρικά, ερωτικά, χιουμοριστικά, στοχαστικά, δραματικά, ελαφρά. Με ένα λόγο το πολύμορφο σήμερα, Πιστεύω ότι μπορεί ο δεκαπεντασύλλαβος, αυθεντικά ελληνικός, ανανεωμένος θεματολογικά να υπηρετήσει τη σύγχρονη ποίηση, δηλαδή τον σύγχρονο άνθρωπο, Η δημοτική μας ποίηση μαζί με τον χρυσαφένιο ήλιο μας, τη ναυτιλία μας και τον πολιτισμό μας γενικά πρέπει να θεωρείται ιδιαίτερη προίκα μας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Γιατί πουθενά αλλού άλλος ευρωπαϊκός λαός δεν βρήκε τέτοια ποιητική έκφραση, ως ομάδα και σύνολο, όπως ο ελληνικός λαός στην πατρίδα μας με τη δημοτική ποίηση ήδη από τον 10ο μ.Χ. αιώνα. Ο δεκαπεντασύλλαβος είναι στο αίμα μας, μέσα στις φλέβες μας και μας χαρίζει το ωραίο ταξίδι της δημιουργίας, ένα παιχνίδι με τη γλώσσα και τη φαντασία. Βόλος 9.9.06 Β. Δ. Αναγνωστόπουλος