Σε είκοσι τέσσερα διηγήματα ο συγγραφέας ενθέτει προϐληματισμούς και μηνύματα στις εντυπώσεις ή τα χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από τις επισκέψεις του σε νησιά του Αιγαίου, συνδυάζοντας το υλικό του με προσωπικές και ομαδικές μνήμες από τη φοιτητική, επαγγελματική και οικογενειακή ζωή. Τα διηγήματα είναι αυτοτελή, κάποια πρόσωπα παρουσιάζονται σε πολλά από αυτά, ενώ ένα πρόσωπο, λίγο ή πολύ, σε όλα. Σαλαμίνα, Κύθηρα, Σαντορίνη, Ύδρα, Αμοργός, Ρόδος, Κρήτη, Τήνος, Κίμωλος, Μύκονος, Σύρος, Κέα, Κουφονήσι, Μήλος, Αίγινα, Πόρος, Σπέτσες, Σκόπελος, Εύβοια, Αντίπαρος, Νάξος, Σκιάθος, Ελαφονήσι. Η θάλασσα, τα δέντρα, τα πουλιά, τα ψάρια, τα φυτά, μαζί με τα μοναστήρια, τις εκκλησίες, τους αρχαίους ναούς και τα εμϐληματικά κτίρια, συνδέονται με τους ανθρώπους που συνομιλούν για το ψάρεμα, τη διασκέδαση, τον έρωτα, τη λογοτεχνία, τις φοιτητικές εξορμήσεις, τη στρατιωτική εκπαίδευση, τη μοντέρνα τεχνολογία, την εθνική περηφάνια, την εισροή μεταναστών, τα τραγούδια και την τουριστική ανάπτυξη. Γράφει ο Κώστας Λυμπουρής για το βιβλίο: «Επισημαίνω εδώ, το γνωστό ήθος του συγγραφέα – το ήθος του λόγου είναι και το ήθος του κάθε ανθρώπου -, όπως το έχουμε παρατηρήσει, τόσο στη μελέτη του για τον ήρωα Πέτρο Γιάλλουρο όσο και στην πρώτη του λογοτεχνική έκδοση, τις Ιστορίες της Αμμοχώστου. Εκείνο βέβαια που εντυπωσιάζει είναι η εξαιρετική ευχέρεια στην ανάπτυξη των διαλόγων (το κύριο ζητούμενο του βιβλίου) οι οποίοι χαρακτηρίζονται από αμεσότητα και φυσικότητα. Προσθέτω και τη λιτότητα, την «καθαρότητα» του λόγου. Είναι στοιχεία, που προσιδιάζουν με τον ίδιο τον χώρο, το απέριττο του τοπίου και το φως του Αιγαίου.» [ Άνευ, Άνοιξη 2021]