Όταν άρχισα να σκέφτομαι ήμουν πέντε ετών και παιδάκι το έτος 1941. Στην Κατοχή έζησα τρία χρόνια με τρόμο και φόβο για τη ζωή μου αλλά και μεγάλη πείνα. Το χαμόγελο χάθηκε από τα χείλη μας και τα ψυχικά τραύματα μας ακολούθησαν σε όλη τη ζωή μας.

Μετά την Κατοχή έρχεται η φρίκη του Εμφυλίου  σπαραγμού. Ήταν χειρότερα χρόνια και από αυτά των Γερμανών. Είχα μεγαλώσει και αισθανόμουν περισσότερο τον τρόμο. Οι γονείς μου καταδιώχτηκαν, φυλακίστηκαν, και τα τρια παιδιά των γονιών μου τραυματίστηκαν πάρα πολύ, μπαίναν ελεύθεροι οι χωροφύλακες στο σπίτι μας, κατέστρεφαν όλα τα υπάρχοντά μας, μάς χτυπούσαν και όλες αυτές οι παραστάσεις μας δημιούργησαν υποσυνείδητο που μέχρι τώρα μας αναστατώνει την ψυχή μας . Μετά τον Εμφύλιο σπαραγμό ήρθανε τα αυταρχικά καθεστώτα. Είχαμε τότε μπει στην εφηβική ηλικία, ήταν χρόνια μαύρα, δεν μας έπαιρναν σε καμιά δουλειά, είμαστε κατατρεγμένοι από παντού. Αλλά και τα μαθητικά μας χρόνια ήτανε δύσκολα. Και εκεί καταδιώχθηκα από τα αυταρχικά καθεστώτα και όλα αυτά συσσωρευτήκανε στον ψυχικό μου κόσμο και όσον και αν προσπάθησα να τα επουλώσω ήταν αδύνατο. Στην ψυχή μου μείνανε κατάλοιπα. Αλλά και το σπαραγμό του εμφυλίου πολέμου που βίωναν οι λαοί της Μέση Ανατολής και τα τρομερά όπλα που χρησιμοποιούσαν οι καπιταλιστές που σβήνουν κάθε ανθρώπινη μορφή μου αναστατώνουν τον ψυχικό μου κόσμο. Καταλαβαίνω το δράμα τους, θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια που βίωνα αυτές τις καταστάσεις και είναι σαν να τα ζω σήμερα.

Όλα αυτά που έκλεισα μέσα στην ψυχή μου στα παιδικά και νεανικά μου χρόνια και όλα αυτά που νιώθω σήμερα για το δράμα των λαών, των παιδιών και των προσφύγων, τα εξωτερικεύω από την ψυχή μου και τα γράφω στο χαρτί για να τα μάθουν οι νεότερες γενιές πως ζήσαμε εμείς τα πέτρινα χρόνια.

Για το λόγο αυτό αποφάσισα να βγάλω από την ψυχή μου αυτά που έκλεινα τόσα χρόνια και να τα γράψω στο χαρτί για να μάθουνε οι νεότεροι πως ζήσαμε τα παιδικά και νεανικά μας χρόνια και κάποια στιγμή θα τα γράψω και σε πεζό λόγο.

Ζητώ συγγνώμη από τους αναγνώστες μου για τις ατέλειες γιατί δεν έχω ιδιαίτερη επαγγελματική τριβή σε αυτό το είδος ούτε προσπάθησα να διορθώσω τις ατέλειές μου. Τα έγραψα όπως τα αισθανόμουνα και πιστεύω ότι οι αναγνώστες θα με συγχωρήσετε.

Απόστολος Μουσέτης

Ικαρία, Ιουνης 2017