"Σαράντα χρόνια αργότερα ένας άντρας..." Παράξενο που άρχιζε έτσι το δεύτερο κεφάλαιο του "Πρώτου ανθρώπου". Λες και ο συγγραφέας του, ο Αλμπέρ Καμύ, γνώριζε πως θα "ξαναζούσε" σαράντα χρόνια μετά τον πρόωρο θάνατό του, που δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει αυτό το μυθιστόρημα. Επιστρέφοντας στη Μύκονο, ένα καλοκαίρι στα τέλη του εικοστού αιώνα, βρίσκεται αντιμέτωπος με το ερώτημα: Είναι ο θάνατος το αναπάντεχο τέλος που κόβει οριστικά το νήμα της ζωής και της δημιουργίας, ή υπάρχει κάποτε μια δεύτερη ευκαιρία για να ολοκληρώσει κανείς ό,τι άφησε στη μέση; Δίπλα στον Καμύ μια νεαρή δημοσιογράφος αναζητά το μύθο, ένας αιρετικός επιστήμονας τη δικαίωση, ένας αποτυχημένος συγγραφέας την έμπνευση. Άνθρωποι, βιβλία και έρωτες ζητούν ολοκλήρωση. Αυτό το καλοκαίρι δεν είναι απλώς το στοίχημα του χαμένου χρόνου. Ένα ταξίδι στις Κυκλάδες και στο φως, που συμφιλιώνει τη ζωή με το θάνατο, ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα και τη λογοτεχνία, για τη φιλοσοφία και τα απωθημένα της ψυχής μας... Το "Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι" αποτελεί ίσως το πιο χαρακτηριστικό βιβλίο του Δημήτρη Γ. Στεφανάκη, καθώς εδώ ο συγγραφέας πραγματεύεται τη βασική συγγραφική του εμμονή -το χρόνο. Αναζητώντας την πραγματική του διάσταση, καταρρίπτει το μύθο της αρχής και του τέλους, μεταφέροντας ένα παρηγορητικό μήνυμα για το αμετάκλητο του θανάτου.