Η “κρίση” που βιώνει η Ελλάδα, από την άνοιξη του 2010 και στο εξής, προκάλεσε μεγάλες και για πολλούς απροσδόκητες μεταβολές στη νομοθεσία και ακολούθως στη νομολογία, τις οποίες ελάχιστοι είναι εκείνοι που μπορούν να τις παρακολουθήσουν.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον των απροσδόκητων μεταβολών, το βιβλίο αποσκοπεί να παράσχει, με τρόπο εύληπτο και κατανοητό, σε αυτόν που θα το μελετήσει, τις βασικές γνώσεις στο Δημόσιο Δίκαιο και στο Φορολογικό Δίκαιο.

Απευθύνεται σε οποιονδήποτε επιστήμονα ή επαγγελματία (λογιστή-φοροτεχνικό, στέλεχος επιχειρήσεων κ.λπ.) που αναζητεί ένα συνοπτικό εγχειρίδιο Δημοσίου Δικαίου και Φορολογικού Δικαίου, ενημερωμένο με τις τελευταίες εξελίξεις στη νομοθεσία, και -οπωσδήποτε- σε σπουδαστές που χρειάζονται ένα εγχειρίδιο εισαγωγικό στους δύο αυτούς κλάδους της Νομικής Επιστήμης.

Το Α’ Μέρος του Βιβλίου περιλαμβάνει τα βασικά στοιχεία του Δημοσίου Δικαίου, ενώ το Β’ Μέρος του Βιβλίου περιλαμβάνει τα βασικά στοιχεία του Φορολογικού Δικαίου. Η κύρια ύλη του βιβλίου, όπως αναπτύσσεται στα δύο πρώτα μέρη του βιβλίου, πλαισιώνεται από ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής και ερωτήσεις μονολεκτικής απάντησης που περιέχονται στο Γ´ Μέρος του βιβλίου και προορίζονται για εφαρμογή και έλεγχο γνώσεων. Ο τύπος και το είδος των ερωτήσεων είναι εμπνευσμένα κυρίως από τις ερωτήσεις που τίθενται στους διαγωνισμούς του Α.Σ.Ε.Π.

Ο στόχος του βιβλίου είναι κυρίως διδακτικός και εισαγωγικός στο Δημόσιο Δίκαιο και στο Φορολογικό Δίκαιο. Κατ’ ανάγκην το βιβλίο αποκτά ελλειπτικό χαρακτήρα και αποφεύγονται οι εξαντλητικές παραπομπές στη βιβλιογραφία και στη νομολογία, όπως και η ενασχόληση με εξειδικευμένα ζητήματα (ορισμένα από τα οποία μπορεί να συνιστούν “πειρασμό” για τον συγγραφέα να συνεισφέρει στην τομή τους). Οι παραπομπές σε νομοθεσία, βιβλιογραφία-αρθρογραφία και νομολογία έχουν χαρακτήρα μόνον ενδεικτικό και αποσκοπούν να υπομνήσουν στον αναγνώστη την ανάγκη αναζητήσεως επιστημονικής τεκμηρίωσης και να τον προτρέψουν σε παραπέρα έρευνα και μελέτη. Η εξαντλητική επιστημονική τεκμηρίωση θα απομάκρυνε από τον διδακτικό στόχο του εγχειριδίου και θα προκαλούσε κόπωση στον αναγνώστη• έτσι, η παραπομπή σε συγγράμματα είναι συνήθως γενική, ενώ είναι αριθμητικώς περιορισμένες οι ειδικές παραπομπές σε εξειδικευμένες μελέτες και σε ξενόγλωσση βιβλιογραφία. Η διαφοροποίηση του μεγέθους των γραμμάτων ανά τμήματα του κειμένου αποσκοπεί να εστιάσει την προσοχή του αναγνώστη ανάλογα με τη σπουδαιότητα των πληροφοριών.