"Χορεύω µε µάτια κλειστά,
µε τα χέρια απλωμένα!
Σε χίλιους κύκλους το κορμί µου
χαράζει τον αέρα µε λέξεις,
γράφοντας και πάλι
µια σύγχρονη τραγωδία:
Η Εκάβη, η Μήδεια εγώ,
η Ηλέκτρα, η Κασσάνδρα εγώ,
Πηνελόπη και Ελένη εγώ!"
(απόσπασμα από το βιβλίο)

"Στα ποιήματα πρέπει τα πάντα να είναι αταίριαστα,
και όχι όπως αρμόζει στους ανθρώπους."
(Άννα Αχμάτοβα)

Η ποίηση της Ηλέκτρας Στρατωνίου αποτελεί µια διαφορετική γυναικεία φωνή στο πεδίο του έντεχνου λόγου και είναι προϊόν ατέρμονων αναζητήσεων και εμπειριών στο χώρο της πραγματικότητας και του συναισθήματος.

Με λέξεις καλοακονισμένες, μεστές, αιχμηρές και µε υποβλητικό ύφος δίνει το στίγμα της δύσκολης σημερινής πραγματικότητας, εκφράζοντας παράλληλα την ευαίσθητη γυναικεία ψυχή.

Η Ηλέκτρα Στρατωνίου εκφράζει -τελικά- µε λέξεις αυτό που όλοι σκέφτονται, αλλά δεν τολμούν να πουν...