Ο Ezra Pound γεννήθηκε στο Hailey του Αϊντάχο (1885), μεγάλωσε στο Wyncote της Πενσυλβανίας και φοίτησε στο κολέγιο του Χάμιλτον και στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας. Δίδαξε για λίγο γαλλικά και ισπανικά στο Κολέγιο Wabash της Ιντιάνα και απολύθηκε γιατί ένα βράδυ πρόσφερε στέγη σε μια απένταρη χορεύτρια. Αμέσως ξενιτεύτηκε στην Ευρώπη (1907). Έμεινε ένα χρόνο στη Βενετία, όπου τύπωσε (1908) την πρώτη του συλλογή "A lune spento" . Τον ίδιο χρόνο εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και άρχισε να εμφανίζεται με προκλητική εμφάνιση στα καλλιτεχνικά σαλόνια. Εκεί τύπωσε τις συλλογές του: "Personae" και "Exultations" (1909), πρωτοστατώντας στο αμερικάνικο ποιητικό κίνημα του "εικονισμού" που καθιέρωνε μια ποίηση λιτή, απέριττη αντικειμενική και ελλειπτική. Το 1914 παντρεύτηκε τη Dorothy Shakespear, απόχτησε από το γάμο του ένα γιο (1926) κι αργότερα την εγκατέλειψε για να συνδεθεί εως το τέλος της ζωής του με την πιανίστα Όλγα Rudge, ερωμένη και πιστή του φίλη. Καρπός του δεσμού τους υπήρξε η κόρη του πριγκήπισσα Mary de Rachewiltz. Την εποχή εκείνη παρεκίνησε τον Τζόυς και τον Έλιοτ να τυπώσουν τα έργα τους και μάλιστα περιέκοψε σχεδόν τη μισή "Έρημη χώρα" του Έλιοτ και της έδωσε την τελική της μορφή. Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη μουσική. Συνέθεσε (μουσική και λιμπρέτο) την όπερα "Francois Villon" και ήταν από τους πρώτους που ανακάλυψαν στον αιώνα μας τον Βιβάλντι. Φύση αντιφατική με τραγικές μεταπτώσεις από την τρυφερότητα έως την αυτοκαταστροφή, μπορούσε να βοηθάει από το υστέρημα του τους φίλους του ή να αναπτύσει μια δική του οικονομική θεωρία περί κοινωνικής πίστεως, να μελετά επί χρόνια νεκρές γλώσσες για να μεταφράζει ή να παραφράζει αρχαία κείμενα από το πρωτότυπο ή να φωνασκεί υπέρ του Μουσολίνι και κατά των Εβραίων από το ραδιοφωνικό σταθμό της Ρώμης. Αυτές οι τακτικές εκπομπές συνεχίστηκαν σ΄ όλο το διάστημα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Ακολούθησε η σύλληψή του (1945) από τα αμερικάνικα στρατεύματα που απελευθέρωσαν την Ιταλία, η απομόνωσή του σ΄ ένα ξέσκεπο κλουβί με συρματοπλέγματα στην Πίζα και η μεταφορά του στην Ουάσιγκτον (1945) για να δικαστεί επί προδοσία. Κρίθηκε διανοητικά ακατάλληλος για δίκη και κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική. Αποφυλακίστηκε (1958) και ξαναγύρισε τον ίδιο χρόνο στην Ιταλία. Πέθανε στη Βενετία, στις 2 Νοεμβρίου 1972.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Τάκης Καγιαλής είναι αναπληρωτής καθηγητής νεοελληνικής φιλολογίας στη Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου.
Ο Γιώργος Βάρσος (γενν. 1955) κατάγεται από το Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας και την Απείρανθο Νάξου. Μεγάλωσε στην Αθήνα την εποχή της στρατιωτικής δικτατορίας και των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης μαθητεύοντας και στις πολιτικές εντάσεις της εποχής. Σπούδασε πολιτικές και κοινωνικές επιστήμες στην Αθήνα και το Παρίσι και συνέχισε με διδακτορικές σπουδές συγκριτικής φιλολογίας στο Μόντρεαλ και τη Γενεύη όπου και έζησε αρκετά χρόνια. Εργάστηκε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε δουλειές ποικίλες, κυρίως μετάφρασης και διδασκαλίας. Σήμερα διδάσκει λογοτεχνία και μετάφραση στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Έχει δημοσιεύσει σχετικά μελετήματα, με επίκεντρο τη μετάφραση της ποίησης και ειδικότερα των ομηρικών επών. Έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, Ε. Μ. Φόρστερ ("Ένα δωμάτιο με θέα", με τον Μανώλη Βάρσο), Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ ("Μίλησε, μνήμη"), Έζρα Πάουντ ("Σπουδή των κάντο Ι-ΧΧΧ"), Ουόλτερ Πέιτερ ("Μάριος ο επικούρειος", υποψήφιο για το κρατικό βραβείο μετάφρασης) και, πιο πρόσφατα, Αλοΰσιο Μπερτράν ("Γασπάρ της Νύχτας", συλλογικό έργο).
