Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789600345759
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Μια καλλιτεχνική παρουσία ευθύβολη και διακριτική, που κυριαρχεί με το δικό της πηγαία προσωπικό ύφος στην εικαστική ζωή της χώρας, είναι ο ζωγράφος Σωτήρης Σόρογκας. Ζωγράφος με καταβολές στην πιο στέρεη και διαχρονική μας παράδοση, της προσθέτει εδώ και δεκαετίες τη δική του εκδοχή του ελληνικού φωτός. Μια ιδιότυπη στην ουσία της σύνθεση του λευκού και της φθοράς των πραγμάτων, ενώ το τελικό εικαστικό αποτέλεσμα είναι να δοξάζεται ως ακόμα πιο ανθεκτική η διάρκεια, χάρη στον τρόπο με τον οποίο αποτυπώνεται η φθορά. Γι` αυτόν ακριβώς τον ζωγράφο που εξαγιάζει τις πιο ταπεινές μορφές ζωής, μια πλειάδα ανθρώπων των γραμμάτων, θεωρητικών της εικαστικής δημιουργίας, ποιητών και συγγραφέων, έχει εκφραστεί μέσα στο διάστημα των τριάντα πέντε και πλέον χρόνων. Τα κείμενα αυτών των δημιουργών, είτε αναφέρονται σε μεμονωμένες εκθέσεις είτε αποτιμούν το ως σήμερα έργο του, τα συγκεντρώνει ο τόμος `Σωτήρης Σόρογκας - Προσεγγίσεις στη ζωγραφική του`, ο οποίος δεν απηχεί μόνο το εικαστικό εκτόπισμα ενός σημαντικού δημιουργού, αλλά εκφράζει ταυτόχρονα τις αγωνίες μιας κομβικής εποχής για τη διατήρηση των ηθικών αξιών της ζωγραφικής.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε νομικά και φιλολογία. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε με την ποιητική συλλογή "Ποιήματα" το 1966. Εργάστηκε ως δικηγόρος από το 1972 ως το 1978· έκτοτε ασχολείται αποκλειστικά με την λογοτεχνία και με ό,τι αμέσως ή εμμέσως σχετίζεται μ΄ αυτήν.
Συνεργάστηκε με τα αξιολογότερα λογοτεχνικά περιοδικά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης κατά την τελευταία τριακονταετία ("Αντί", "Λέξη", "Δέντρο", "Διαβάζω", "Εντευκτήριο", "Τραμ" κ.α.). Διετέλεσε συνυπεύθυνος στη σύνταξη των ετήσιων ομαδικών αντιδικτατορικών εκδόσεων Κατάθεση ΄73 και Κατάθεση ΄74, ενώ συνέταξε (με τον ποιητή Γιάννη Βαρβέρη) την Ελληνική ποιητική ανθολογία θανάτου του εικοστού αιώνα (1995).
Άσκησε συστηματικά λογοτεχνική κριτική από περιοδικά και εφημερίδες. Σήμερα δημοσιεύει κριτικές στο ένθετο "Βιβλιοθήκη" της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία".
Από το 1982 ως το 1998 εξέδιδε και διηύθυνε το περιοδικό "Γράμματα και Τέχνες".
Ποιήματά του μελοποιήθηκαν και κυκλοφόρησαν σε δίσκους από τον Θάνο Μικρούτσικο ("Ιχνογραφία"), από τον Νίκο Τάτση ("Έρανα"), καθώς και από τον Χάρη Κατσιμίχα.
Από το 1982 εργάζεται στην Ελληνική Ραδιοφωνία, στην αρχή ως σύμβουλος σε θέματα λογοτεχνίας και εν συνεχεία ως επιμελητής λογοτεχνικών εκπομπών και εκδηλώσεων στο Τρίτο Πρόγραμμα. Από το 1990 εργάζεται ως καθηγητής στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, διδάσκοντας Ιστορία Θεάτρου και Λογοτεχνίας.
Είναι ιδρυτικό μέλος της "Εταιρείας Συγγραφέων"
Ποιήματα, μελέτες και εκτενή δοκίμιά του έχουν μεταφραστεί σε ευρωπαϊκές γλώσσες.
Έχει πάρει το Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2001 και το Βραβείο Ποίησης περιοδικού Διαβάζω.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Θανάσης Νιάρχος γεννήθηκε στο Βόλο. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Γαλλική Φιλολογία. Έχει εκδώσει τα βιβλία: Ποίηση: "Εικοσιτέσσερα νυχτερινά τραγούδια" (1970) και "Έρως έρωτας" (1979). Δοκίμια: "Η ανθρώπινη ανησυχία" (1973), "Κατά μέτωπο" (1980), "Ο αόρατος χρόνος" (1988), "Ημερολόγιο μιας διαμαρτυρίας" (1999), "Ο έρωτας για τους άλλους" (1999), "Καθάπερ φερομένης βιαίας πνοής" (1999), "Για τον Άγγελο Τερζάκη" (2002). Συνομιλίες με εκπροσώπους των ελληνικών γραμμάτων με τους τίτλους "Πραγματογνωμοσύνη της εποχής" (1976) και "Τα παιδικά μου χρόνια" (2003). Από το 1981 εκδίδει μαζί με τον Αντώνη Φωστιέρη το λογοτεχνικό περιοδικό "Η λέξη". Έχει την επιμέλεια της σειράς "Σκέψη, Χρόνος και Δημιουργοί" των εκδόσεων Καστανιώτη, στην οποία φιλοξενούνται κείμενα σημαντικών δημιουργών του νεοελληνικού πολιτισμού. Έχει μεταφράσει βιβλία των Κάφκα, Μίλερ, Λούθερ Κινγκ, Κοκτώ, κ.ά. Είναι επίσης συνεργάτης της εφημερίδας "Τα Νέα".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Πέπη (Καλλιόπη) Ρηγοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Xημεία. Στην συνέχεια πήγε στο Παρίσι, για να σπουδάσει Ιστορία και Θεωρία της Τέχνης. Το 1984 έγινε δρ. της Ιστορίας Τέχνης στη Σορβόννη, με θέμα της διατριβής της "Η σκηνή στον Paul Klee". Δίδαξε στο Πολυτεχνείο Κρήτης, στην Φιλοσοφική Αθηνών και στο Τμήμα ΕΜΜΕ του ΕΚΠΑ, του οποίου σήμερα είναι ομότιμος καθηγήτρια. Ανάμεσα στα αντικείμενα που δίδαξε είναι Ιστορία και Θεωρία του Πολιτισμού, Εικαστικές και Παραστατικές Τέχνες, Αισθητική και Επικοινωνία με επίκεντρο την πόλη, Ανάλυση Λόγου και Εικόνας, Μύθος και Ψυχανάλυση κ.ά., ενώ παράλληλα έχει διοργανώσει, στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Τεχνών και Πολιτιστικής Διαχείρισης, συνέδρια, έρευνες και ημερίδες για την τέχνη, τους διωκόμενους πολιτισμούς, τους εξόριστους από τόπους αλλά και μέσα στο ίδιο τους το δέρμα ανθρώπους.
Είναι συγγραφέας βιβλίων όπως "Σταθμοί στην ιστορία της ελληνικής τέχνης" (με τον Λευτέρη Οικονόμου, 1986), "Αυτοματοποιητική , ένας λόγος για την Τέχνη και την Τεχνολογία" (1988), "Ο Νάρκισσος, στα ίχνη του Μύθου και της Εικόνας" (1994), "Το σώμα: Ικεσία και Απειλή" (2003), "Ο τρελός Πρόεδρος και η γυναικεία ηδονή" (2008), "Ζητήματα Ιστορίας του Πολιτισμού" -σε συνεργασία με τον Γιάγκο Ανδρεάδη- (2010), "Θάλαμος Ανανήψεως" (2014), "Το σώμα: Τέχνη και ισταρική" (2016), δοκιμίων, ανακοινώσεων, άρθρων κ.λ.π. Ασχολείται με την ζωγραφική, το βίντεο και το θέατρο και αρθρογραφεί στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Νίκος Καρούζος (1926-1990). Ο Νίκος Καρούζος του Δημήτρη και της Κωνσταντίνας, το γένος Πιτσάκη, γεννήθηκε στο Ναύπλιο. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος στρατευμένος στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, διώχτηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου και εξορίστηκε μετά τη συνθηκολόγηση της Βάρκιζας. Η μητέρα του ήταν κόρη ιερωμένου και δασκάλου. Κατά τη διάρκεια των γυμνασιακών του χρόνων ο Καρούζος έδρασε στην ΕΠΟΝ και εξορίστηκε στην Ικαρία (1947) και στη Μακρόνησο (1951), από όπου έφυγε τελικά το 1953 μετά από νευρικό κλονισμό. Παντρεύτηκε δύο φορές, το 1955 τη Μαρία Δαράκη, με την οποία έζησε λίγους μόλις μήνες και το 1963 τη Μαίρη Μεϊμαράκη, από την οποία χώρισε το 1980. Από το 1981 και ως το τέλος της ζωής του τον συντρόφεψε η Εύα Μπέη. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα, δεν ολοκλήρωσε όμως τις σπουδές του, καθώς ήδη από το 1941 είχε στραφεί στην ποίηση. Το 1949 πραγματοποίησε την πρώτη επίσημη εμφάνισή του στο χώρο των γραμμάτων με τη δημοσίευση του ποιήματός του "Σίμων ο Κυρηναίος" στο περιοδικό "Ο Αιώνας μας". Η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Η επιστροφή του Χριστού" εκδόθηκε το 1954. Στους λογοτεχνικούς κύκλους έγινε πιο γνωστός στη δεκαετία του ʼ60 με τις συλλογές "Η έλαφος των άστρων", "Ο υπνόσακκος" και "Πενθήματα". Ακολούθησαν πολλές ακόμη συλλογές και συγκεντρωτικές εκδόσεις των ποιημάτων του ως τη συγγραφή του τελευταίου του ποιητικού έργου "Αιώρηση", γραμμένου στις 29 Αυγούστου 1990 στο νοσοκομείο Υγεία, όπου ο ποιητής νοσηλευόταν τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του, άρρωστος από καρκίνο. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά όπως "Νέα Εστία", "Αθηναϊκά Γράμματα", "Ευθύνη", "Σπείρα", "Τομές", "Η Λέξη". Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1963), το Βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα (1963), το Α΄ Εθνικό Βραβείο Ποίησης, από κοινού με τους Τάκη Βαρβιτσιώτη και Μίλτο Σαχτούρη (1972) και το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1988). Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Νίκου Καρούζου βλ. Ι. Μ. Χατζηφώτης, "Καρούζος Ν.Δ.", στη "Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια της νεοελληνικής λογοτεχνίας", τ. 8, Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. [1968], Αλέξανδρος Αργυρίου, "Νίκος Καρούζος", στο "Η ελληνική ποίηση· η πρώτη μεταπολεμική γενιά", Αθήνα, Σοκόλης, 1982, Αλέξης Ζήρας, "Καρούζος Νίκος", στο "Παγκόσμιο βιογραφικό λεξικό", τ. 4, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985, Κωστής Παπακόγκος, "Αιχμάλωτος της ελευθερίας", περιοδικό "Η λέξη", τχ. 88-89, 10-11/1989, Ελισσάβετ Λαλουδάκη, "Νίκος Καρούζος (1926-1990): Χρονολόγιο", περιοδικό "Διαβάζω", τχ. 393, 2/1999 και Αλέξης Ζήρας, "Καρούζος, Νίκος" στο "Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας", Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2007.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Ελένη Βακαλό γεννήθηκε το 1921 στην Κωνσταντινούπολη. Το 1944 παντρεύτηκε τον ζωγράφο - σκηνογράφο Γιώργο Βακαλό. Η Βακαλό σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έχει δίπλωμα Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής. Παρακολούθησε μαθήματα στη Σορβόννη με ειδίκευση στην Ιστορία της Τέχνης.
Εργάστηκε ως κριτικός τέχνης στην εφημερίδα Νέα, το διάστημα 1952-1974 (με διακοπή δύο χρόνων στην περίοδο της δικτατορίας) καθώς και στο περιοδικό Ζυγός (1955-1967). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Διεύθυνσης της Σχολής "Βακαλό" την περίοδο 1957-58. Ως το 1990 δίδασκε Ιστορία της Τέχνης και Στοιχεία Οπτικής Αντίληψης στη Σχολή. Ως σήμερα είναι μέλος της Διεύθυνσης της Σχολής και του Δ.Σ. της Εθνικής Πινακοθήκης (από το 1994). Έχει συνεργαστεί με άρθρα και δοκίμια σε πολλά περιοδικά. Το 1991 τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική συλλογή Γεγονότα και Ιστορίες της Κυρά Ροδαλίνας. Έχει επίσης τιμηθεί με το Βραβείο Ακαδημίας το 1997 ενώ το 1998 της απενεμήθη ο τίτλος του Επίτιμου Διδάκτορα του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 2000 της απενεμήθη ο τίτλος της Επίτιμου Διδάκτορος του Πανεπιστημίου του Derby.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Χάρης Καμπουρίδης είναι σημειολόγος και ιστορικός της τέχνης, πρόεδρος της Εταιρείας Εικαστικών Μελετών - Αρχείο Νεοελληνικής Τέχνης. Διετέλεσε μέλος των επιτροπών προγραμματισμού της Πινακοθήκης Ρόδου και της Εθνικής Πινακοθήκης, σύμβουλος της Κτηματικής Τράπεζας σε θέματα πολιτισμού και επίκουρος καθηγητής Επικοινωνιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Σπουδασε στην Ελλάδα και στο Άαχεν, όπου και ίδρυσε (1977) το διεθνές επιστημονικό περιοδικό Code: An International Journal of Semiotics. Δημοσίευσε μελέτες σε πρακτικά συνεδρίων και ειδικά περιοδικά, οργάνωσε μουσειακές εκθέσεις για το ΥΠ.ΠΟ και από το 1985 είναι τεχνοκριτικός της εφ. ΤΑ ΝΕΑ. Το 1993 εξελέγη μέλος της Academia Europea. Γεννήθηκε στην Κομοτηνή, το 1950.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
O διπλωμάτης, ιστορικός και κριτικός τέχνης Aλέξανδρος Ξύδης (1918-2004), υπήρξε πολυσχιδής προσωπικότητα που διακρίθηκε τόσο στο διπλωματικό πεδίο όσο και στον χώρο του πολιτισμού. Θεωρείται ότι επηρέασε καθοριστικά την ιστορία της σύγχρονης ελληνικής τέχνης, με τη δράση, τα τεχνοκριτικά του κείμενα αλλά και τη δωρεά της συλλογής του στο Mακεδονικό Mουσείο Σύγχρονης Tέχνης, το 2001. Mε τις παρεμβάσεις, τον δημόσιο λόγο του και το συστηματικό του έργο συνέβαλε ουσιαστικά ώστε η μελέτη της ιστορίας της τέχνης στη χώρα μας να χειραφετηθεί από την παραδοσιακή, αρχαιολογική της οπτική. Άρχισε να ασχολείται με την τέχνη το 1938. Επί εξήντα χρόνια συγκέντρωσε μια σημαντική συλλογή έργων Eλλήνων και ξένων καλλιτεχνών. Ως δάσκαλος και τεχνοκριτικός μόχθησε έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια γέφυρα ανάμεσα στους δημιουργούς και στο φιλότεχνο κοινό. Στο διπλωματικό πεδίο, ο Aλέξανδρος Ξύδης επηρεάστηκε αναμφισβήτητα από τη φυσιογνωμία του Γιώργου Σεφέρη. Eίχαν συνυπηρετήσει επί Kατοχής στη Mέση Aνατολή αλλά και στην ελληνική πρεσβεία του Λονδίνου, τα κρίσιμα χρόνια για το Κυπριακό Ζήτημα μεταξύ του 1957 και του 1960. Kατά τη διάρκεια της Επταετίας, στρατεύτηκε στις τάξεις της "Δημοκρατικής Άμυνας", μαζί με τη σύζυγό του Δωροθέα, στον αντιδικτατορικό αγώνα. Στη μεταπολίτευση, συμμετείχε ως ιδρυτικό μέλος στην KΕ του ΠAΣOK, αλλά διεγράφη το 1975. Συνέχισε τους πολιτικούς του αγώνες μέσα από τη "Σοσιαλιστική Πορεία", την ίδρυση του "Συνασπισμού" και την Eπιτροπή Eξωτερικής Πολιτικής του. Πέθανε στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 2004.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν είναι διδάκτωρ στην Ιστορία της Τέχνης του Πανεπιστημίου των Παρισίων και απόφοιτος του 5ου Τμήματος Μεταπτυχιακών Σπουδών του ιδίου Πανεπιστημίου. Διδάσκει την Ιστορία της Τέχνης και συγχρόνως ασκεί το επάγγελμα του τεχνοκριτικού. Έχει συγγράψει 30 βιβλία τέχνης, πολλές μονογραφίες καλλιτεχνών σε καταλόγους εκθέσεων και τέσσερις συλλογές διηγημάτων. Έχει συνεργασθεί για θέματα τέχνης με πολλά περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και κρατούσε από το 1974 έως το 1990 την στήλη της κριτικής της τέχνης στην εφημερίδα "Καθημερινή". Έχει παρουσιάσει εκπομπές τέχνης στην ελληνική τηλεόραση και στο ραδιόφωνο και υπήρξε κομισάριος της ελληνικής κυβέρνησης σε εκθέσεις στις Η.Π.Α., τη Γαλλία, τη Ρουμανία και την Κύπρο. Έχει οργανώσει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις καλλιτεχνών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει διδάξει την Ιστορία της Τέχνης στο Αμερικανικό Κολλέγιο της Αγίας Παρασκευής, στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου. Από το 1982 μέχρι το 2003 ήταν καλλιτεχνική σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας. Έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις σε πολλά συνέδρια και σε συμπόσια τέχνης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1985 η γαλλική κυβέρνηση της απένειμε τον τίτλο του Chevalier des Arts et Lettres και το 1994 την προήγαγε σε Officier des Arts et Lettres. Είναι μέλος της ελληνικής και της Διεθνούς Ένωσης Τεχνοκριτών, της Διεθνούς Ομάδας της Unesco "Τέχνη και Περιβάλλον", της Ελληνικής Εταιρείας Αισθητικής, κ.α.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Δημήτρης Κεχαΐδης (1933-2005). Ο Δημήτρης Κεχαΐδης γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Φοίτησε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο του θεάτρου με τα μονόπρακτα έργα "Μακρινό λυπητερό τραγούδι" και "Παιχνίδια στις αλυκές" που παραστάθηκαν από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν το 1958. Από τον Κουν ανέβηκαν και όλα τα υπόλοιπα έργα του, "Ο μεγάλος περίπατος", "Το πανηγύρι", "Η βέρα-το τάβλι" και "Δάφνες και πικροδάφνες", όλα γραμμένα σε συνεργασία με τη σύζυγό του Ελένη Χαβιαρά. Το τελευταίο έργο του είχε τίτλο "Με δύναμη από την Κηφισιά" και πρωτοπαραστάθηκε το 1997 από την "Εταιρεία Θεάτρου Σκηνή-Θέατρο της Οδού Κυκλάδων" του Λευτέρη Βογιατζή. Πέθανε στις 15.12.2005 στην Κηφισιά, μετά από μακρόχρονη αρρώστια. Ο Δημήτρης Κεχαΐδης ανήκει στους σημαντικότερους νεοέλληνες συγγραφείς του θεάτρου. Με βασική θεματική προβληματική γύρω από την ελληνική μικροαστική μιζέρια, ο Κεχαΐδης καθιέρωσε μια ιδιότυπη θεατρική γραφή που θυμίζει πιστή αναπαραγωγή του καθημερινού λόγου, εμπλουτισμένη με μεγάλη συναισθηματική δύναμη. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Δημήτρη Κεχαΐδη βλ. Γεωργουσόπουλος Κώστας, "Κεχαΐδης Δημήτρης", "Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό", τ. 4. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Δημήτρης Χαρίτος γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Βιοπορίστηκε εξαντλώντας όλη την υπηρεσιακή ιεραρχία της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: Ιστορία του Απρίλη (1955), Περιπέτειες με τον ήλιο, τη θάλασσα και τον έρωτα (1961), Μανδραγόρες (1980), Μυθεύματα κι Αυτοβιόγραφα (2009). Ποιήματά του έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί στα περιοδικά: Νέα Εστία, Νέα Πορεία, Τραμ, Πλανόδιο, Ομπρέλα, Εντευκτήριο, Το Δέντρο, Η Λέξη, Τομές, Ακτή, Νέα Σύνορα, The Athens Review of Books κ.ά. Παράλληλα, από το 1960 γράφει κείμενα θεωρίας και κριτικής για τον κινηματογράφο και τις εικαστικές τέχνες. Συνεργάστηκε τακτικά με περιοδικά Ζυγός, Το Τέταρτο, Καινούργια εποχή, Αντί, ενώ από το 1968 καλύπτει ανελλιπώς τα θέματα του κινηματογράφου στο περιοδικό Νέα Εστία. Από το 2002 είναι τακτικό μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του ετήσιου Συμποσίου Ποίησης, το οποίο πραγματοποιείται στην Πάτρα.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Αλέκος Κοντόπουλος (1904-1975) φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών μεταξύ των ετών 1923-1929, με δασκάλους τον Ιακωβίδη, τον Λύτρα και άλλους ακαδημαϊκούς καλλιτέχνες της περιόδου εκείνης. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, σχεδόν για δέκα χρόνια. Ωστόσο, σε όλο αυτό το διάστημα το αναπαραστατικό του έργο δεν πρόδιδε τον αφαιρετικό ζωγράφο στον οποίο θα εξελισσόταν στη συνέχεια (ιδιαίτερα μετά το 1949). Στη δεκαετία του ΄50 ο Αλέκος Κοντόπουλος -μια ιδιότυπη, σχεδόν αρχαϊκή μορφή του ελληνικού μοντερνισμού- στρέφεται στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και πρωτοστατεί στη διάδοση της αφηρημένης τέχνης στην Ελλάδα.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Θανάσης Νιάρχος γεννήθηκε στο Βόλο. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Γαλλική Φιλολογία. Έχει εκδώσει τα βιβλία: Ποίηση: "Εικοσιτέσσερα νυχτερινά τραγούδια" (1970) και "Έρως έρωτας" (1979). Δοκίμια: "Η ανθρώπινη ανησυχία" (1973), "Κατά μέτωπο" (1980), "Ο αόρατος χρόνος" (1988), "Ημερολόγιο μιας διαμαρτυρίας" (1999), "Ο έρωτας για τους άλλους" (1999), "Καθάπερ φερομένης βιαίας πνοής" (1999), "Για τον Άγγελο Τερζάκη" (2002). Συνομιλίες με εκπροσώπους των ελληνικών γραμμάτων με τους τίτλους "Πραγματογνωμοσύνη της εποχής" (1976) και "Τα παιδικά μου χρόνια" (2003). Από το 1981 εκδίδει μαζί με τον Αντώνη Φωστιέρη το λογοτεχνικό περιοδικό "Η λέξη". Έχει την επιμέλεια της σειράς "Σκέψη, Χρόνος και Δημιουργοί" των εκδόσεων Καστανιώτη, στην οποία φιλοξενούνται κείμενα σημαντικών δημιουργών του νεοελληνικού πολιτισμού. Έχει μεταφράσει βιβλία των Κάφκα, Μίλερ, Λούθερ Κινγκ, Κοκτώ, κ.ά. Είναι επίσης συνεργάτης της εφημερίδας "Τα Νέα".