Το παρόν συλλογικό σύγγραμμα έχει στόχο να προβληματίσει και να παρακινήσει τον αναγνώστη σε μία κριτική εξέταση για τις σύγχρονες συνθήκες των ραγδαίων αλλαγών και της παγκοσμιοποιημένης ρευστότητας και αβεβαιότητας, που είτε το θέλει είτε όχι επηρεάζουν την ποιότητα της καθημερινής ζωής του ανθρώπου και δεύτερον, για τις συνεπαγωγές και επιπτώσεις που έχει η κατάσταση αυτή της σύγχρονης και όπως φαίνεται επερχόμενης κρίσης στην καθημερινή μας ζωή, στην οικογένεια, την παιδεία, τον εργασιακό χώρο και την προσωπική μας ανάπτυξη μέσα από την προοπτική των σύγχρονων ενσώματων-βιωματικών προσεγγίσεων και πιο συγκεκριμένα του σώματος ως τόπου βιωμάτων, ταυτοτήτων και κοινωνικών νοημάτων, και τρίτον, για τις δυνατότητες εναλλακτικών μορφών προσέγγισης, γνώσης και αντίστασης με στόχο τον κοινωνικό μετασχηματισμό και την αλλαγή.

Το βιβλίο αποτελείται από έξι μέρη και με τη διεπιστημονικότητα που το διακατέχει αγγίζει ευαίσθητα ζητήματα που αφορούν τις σύγχρονες κοινωνικές συνθήκες και απειλές, τις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης, τις διαδικασίες κοινωνικοποίησης και μάθησης των έξεων (habitus), τις κοινωνικές και κοινωνιολογικές διαστάσεις του «πάσχοντος σώματος» (αναπηρίας) και του συναισθήματος (και πώς αυτά εργαλειοποιούνται, ψυχολογιοποιούνται, ιατρικοποιούνται και «νευροεπιστημονικοποιούνται») σε συνάρτηση με τις σύγχρονες κατευθύνσεις στην ποιοτική έρευνα, τις αλλαγές που υπέστη η εξουσία πάνω στην επιθυμία και την συνδεόμενη με αυτήν ένοχη συνείδηση, τις επιπτώσεις του διαζυγίου στον εαυτό και την ταυτότητα, τα εναλλακτικά σεξουαλικά και έμφυλα βιώματα και ταυτότητες, τον εθισμό και την κατάχρηση στο διαδίκτυο και την σπουδαιότητα της σωματικής παιδαγωγικής, την εξάρτηση από ουσίες μητέρες και τις επιπτώσεις στα παιδιά τους, αλλά και την θεραπεία τους, το σύστημα αξιών και την εικόνα του σώματος, την αυτοεκτίμηση και τις τηλεοπτικές προτιμήσεις, τις αναπαραστάσεις της σύγχρονης κρίσης από την πλευρά των παιδιών, τις αναπαραστάσεις, τα βιώματα και τις πρακτικές του σώματος των φυλακισμένων και τις θετικές επιδράσεις εναλλακτικών προγραμμάτων φιλαναγνωσίας τους, την αυτοργάνωση ως μορφή αντίστασης, εναλλακτικής μορφής κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης, στήριξης και ενδυνάμωσης, καθώς και ζητήματα που σχετίζονται με τις σχέσεις σωματικότητας, τέχνης και μηχανής.