Όταν πήρα την απόφαση να γράψω την ιστορία της οικογένειάς μας, δεν φανταζόμουν ότι η ιστορία αυτή ουσιαστικά θα περιλάμβανε ολόκληρη τη νεότερη ιστορία της Ελλάδος, ένα χρονικό διάστημα, δηλαδή, από τα μέσα του προπερασμένου 19ου αιώνα, ολόκληρο τον προηγούμενο 20ό αιώνα και ένα μικρό μέρος του παρόντος 21ου αιώνα. Τρεις ολόκληρες γενιές, μέσα στον Ελλήσποντο, μέσα στο Αρχιπέλαγος και ακόμα στην αποικιοκρατία της Νότιας Αφρικής. Δεν φαντάστηκα και τούτο ακόμα: ότι θα έπρεπε να περιγράφω κάθε φορά πρόσωπα, αντικείμενα, καταστάσεις, νοοτροπίες και διαλέκτους που ανήκουν σε μια τελείως αλλιώτικη από τη σημερνή εποχή. Οι δυσκολίες φαίνονταν ανυπέρβλητες μερικές φορές, είχαν θαμπώσει αρκετά κάποια από αυτά και έτσι, σχεδόν αναγκαστικά, έπρεπε να επιστρατεύω και λίγο την αχαλίνωτη φαντασία μου. Εκείνο, τέλος, που δεν φαντάστηκα ήταν η έκταση της ιστορίας μου, πάει πολύ μακριά με τρεις γενιές μέσα σε δυο Βαλκανικούς Πολέμους, δυο Παγκόσμιους, δυο Ελληνοτουρκικούς, μια αδελφική λυσσαλέα φαγωμάρα, μια στρατιωτική χούντα, ένα οικογενειακό ναυάγιο ανάμεσα Λήμνο με Θάσο και μια καλπάζουσα τεχνολογία…