Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)

Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Κωνσταντίνος Ι. Δεσποτόπουλος (Συγγραφέας)

Γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 8 Φεβρουαρίου 1913. Mε την καταστροφή, αυτός και η οικογένειά του εγκαταστάθηκαν τελικά στην Aθήνα. Aποφοίτησε από το Πρώτο Γυμνάσιο Aθηνών με βαθμό ακέραιο άριστα. Περάτωσε τις πανεπιστημιακές σπουδές του εργαζόμενος. H διδακτορική διατριβή του εγκρίθηκε με βαθμό άριστα παμψηφεί. Δίδαξε φιλοσοφία του δικαίου είτε φιλοσοφία γενικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών, στο Πανεπιστήμιο Nancy της Γαλλίας και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Aθηνών. Ήταν ξένος εταίρος της Pουμανικής Aκαδημίας και της Aκαδημίας της Mασσαλίας. Διετέλεσε δύο φορές Yπουργός Παιδείας, το 1989 στην Kυβέρνηση Γρίβα και το 1990 στην Kυβέρνηση Zολώτα. Είχε τιμηθεί με ανώτερες διακρίσεις από τους Προέδρους της Δημοκρατίας Eλλάδος, Γαλλίας και Iταλίας. Πρόεδρος της Aκαδημίας (1993). Συγγραφέας 32 βιβλίων με θέματα φιλοσοφίας, φιλολογίας, ιστορίας και πολιτικής. Kορυφαίο από αυτά είναι η "Φιλοσοφία του Δικαίου", όπου αναπτύσσεται ο κλάδος της φιλοσοφίας πραξιολογία και με βάθρο αυτή θεμελιώνεται και αναδιαρθρώνεται το σύστημα του δικαίου. Eξαίρετα είναι και τά έργα του για τον Πλάτωνα και τον Aριστοτέλη, καθώς και όσα πραγματεύονται σύγχρονα μείζονα προβλήματα, σχετικά με τους κινδύνους για την επιβίωση του ελληνικού έθνους ή και της ανθρωπότητας, όπως τα "Eλληνικά" (1998), "Eπίμαχοι θεσμοί και άλλα θέματα" (1987). Έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών, στις 7 Φεβρουαρίου 2016, μία ημέρα πριν κλείσει τα 103 του χρόνια.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Κωνσταντίνος Τσάτσος (Συγγραφέας)

Κωνσταντίνος Τσάτσος (1899-1987). Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος γεννήθηκε στην Αθήνα, πρωτότοκος γιος του δικηγόρου και πολιτικού Δημητρίου Τσάτσου και της Θεοδώρας το γένος Ευστρατιάδη με καταγωγή από την Τεργέστη. Είχε έναν μικρότερο αδερφό τον Θεμιστοκλή. Μαθήτευσε στο σχολαρχείο Μακρή, το β΄ γυμνάσιο Νεαπόλεως και το Διδασκαλείο Μέσης Εκπαιδεύσεως. Παράλληλα έκανε μαθήματα στο σπίτι του με τον Jules Basset, ο οποίος τον έστρεψε προς τη λογοτεχνία και φίλος από τα παιδικά του χρόνια με τον ποιητή Αλέξανδρο Εμπειρίκο. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1914-1918). Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε στο Παρίσι στην ελληνική αποστολή στο Συνέδριο Ειρήνης υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας (1920-1923) συνδέθηκε φιλικά με τον Κωστή Παλαμά. Το 1924 παντρεύτηκε τη Λιλή Ζαρίνη · ο γάμος τους δεν κράτησε πολύ. Από το 1924 ως το 1928 σπούδασε φιλοσοφία και φιλοσοφία του δικαίου στη Χαϊδελβέργη και επηρεάστηκε κυρίως από τον καθηγητή του Heinrich Rickert. Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα ανέλαβε το δικηγορικό γραφείο του πατέρα του και το 1929 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής με θέμα της διδακτορικής του διατριβής Η Νομική ως τεχνική και επιστήμη και πήρε μέρος στην ίδρυση του περιοδικού - οργάνου της ιδεαλιστικής φιλοσοφίας "Αρχείον Φιλοσοφίας και Θεωρίας Επιστημών" από κοινού με τους Παναγιώτη Κανελλόπουλο, Ιωάννη Θεοδωρακόπουλο (η μακρόχρονη φιλία του Τσάτσου με τους οποίους είχε ξεκινήσει στη Χαϊδελβέργη) και Μιχάλη Τσαμαδό. Το 1930 παντρεύτηκε την Ιωάννα Σεφεριάδη, με την οποία απέκτησε δυο κόρες τη Δέσποινα και τη Θεοδώρα. Την ίδια χρονιά εκλέχτηκε υφηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα της υφηγεσίας του Φιλοσοφία και επιστήμη του Δικαίου. Δυο χρόνια αργότερα διορίστηκε έκτακτος καθηγητής στη νεοϊδρυθείσα τότε έδρα Εισαγωγής στην Επιστήμη του Δικαίου και της Φιλοσοφίας του Δικαίου και εξέδωσε το σύγγραμμα "Το πρόβλημα της ερμηνείας του Δικαίου". Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά απορρίφτηκε πρόταση για εκλογή του σε τακτικό καθηγητή και ο Τσάτσος εξορίστηκε στη Σκύρο (1939) και τις Σπέτσες (1940). Μετά την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου το καθεστώς αρνείται να δεχτεί το αίτημά του να καταταγεί εθελοντικά και τον τοποθετεί (μαζί με τους Ι.Κακριδή και Ι. Θεοδωρακόπουλο) στην Πνευματική Επιστράτευση του Πολέμου. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος σε ομάδα φυγάδευσης ελλήνων και άγγλων αξιωματικών και στις οργανώσεις ΕΟΧΑ, ΕΚΚΑ και Σοσιαλιστική Ένωση (βραχύβια πολιτική οργάνωση με αντιβασιλικό και αντικομουνιστικό προσανατολισμό). Παύτηκε από τη θέση του στο πανεπιστήμιο και διώχτηκε όταν την παραμονή της 28ης Οκτωβρίου 1941 μέσα στο αμφιθέατρο κήρυξε την επομένη ημέρα εθνική επέτειο ελευθερίας. Από το 1944 ως το 1945 διέφυγε στη Μέση Ανατολή, όπου διορίστηκε τεχνικός σύμβουλος της εξόριστης κυβέρνησης Τσουδερού. Στην Ελλάδα επέστρεψε μετά την απελευθέρωση και το 1946 παραιτήθηκε από το πανεπιστήμιο. Διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών και Προνοίας (1945), βουλευτής Αθηνών (1946), υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1949-50), υφυπουργός Συντονισμού (1950-1951), υπουργός Προεδρίας (1956-1961), υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας (1962-1963), υπουργός Δικαιοσύνης (1967), υπουργός Πολιτισμού (1974), πρώτος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (1975). Το 1953 ταξίδεψε στις Η.Π.Α., όπου δίδαξε για δυο χρόνια στο ελεύθερο πανεπιστήμιο του Ευάγγελου Παπανούτσου Αθήναιον. Υπήρξε συνιδρυτής της ΕΡΕ. Το 1961 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1965 πρόεδρός της. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου συμμετείχε στην έκδοση της "Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους" της Εκδοτικής Αθηνών. Το 1975 από τη θέση του Προέδρου Επιτροπής του Συντάγματος διέταξε το κάψιμο των φακέλων πολιτικών φρονημάτων των υπαλλήλων του Υπουργείου Πολιτισμού που είχε συντάξει το δικτατορικό καθεστώς. Υπήρξε επίτιμος διδάκτορας του πανεπιστημίου της Σορβόννης, ξένος εταίρος της Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού (1979), ξένος εταίρος της Βασιλικής Ακαδημίας του Μαρόκκου και της Ακαδημίας της Ρουμανίας (1980), μέλος της Ευρωπαϊ
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Γεώργιος Βαλέτας (Συγγραφέας)

Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Κώστας Π. Μιχαηλίδης (Συγγραφέας)

Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Γιάννης Νεγρεπόντης (Συγγραφέας)

Ο Γιάννης Νεγρεπόντης (Γιάννης Ξυνοτρούλιας) γεννήθηκε το 1930 στη Λάρισα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και θέατρο στην Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών με τον Δημήτρη Ροντήρη. 

Έγραψε ποίηση, πεζογραφία, θέατρο, παιδική λογοτεχνία, συνεργάστηκε με λογοτεχνικά περιοδικά, εφημερίδες, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, και με πολλούς συνθέτες, ως στιχουργός. Τελικά, έμεινε γνωστός στη συνείδηση του κόσμου κυρίως ως χιουμορίστας και στιχουργός. 

Από τον χιουμορίστα Νεγρεπόντη, ας σταματήσουμε στα Κομματικά, τα θεατρικά Μικροαστικά και τοΕίμαι Έλλην το καυχώμαι και εξ αυτού πάντα τα δεινά. Ως στιχουργό, τον θυμόμαστε για τις συμμετοχές του σε δίσκους πολλών συνθετών, όπως οι Θεοδωράκης, Λεοντής, Λοΐζος,Κόκοτος, Μπακαλάκος και άλλοι, και βέβαια από τις συνεργασίες του σε ολοκληρωμένους κύκλους τραγουδιών: τα Μικροαστικά και τα Απλά μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τα Νέγρικα αλλά και το παιδικό Κάτω από ένα Κουνουπίδι, με τον Μάνο Λοΐζο, τουςΤζίτζι Μίτζι Μπόμπιρες με τον Γιάννη Ζουγανέληκαι Τα Φεμινιστικάμε τον Νίκο Λαβράνο.

Όμως ο Γιάννης Νεγρεπόντης ένιωθε, όπως και ήταν, πριν απ’ όλα ποιητής. «Οι μόνες στιγμές που αισθάνομαι απόλυτα ελεύθερος είναι οι στιγμές που ασχολούμαι με την ποίηση», έλεγε. Άλλωστε, δεκαέξι από τα τριάντα βιβλία που έγραψε ήταν ποιητικά. Από αυτά, ας ξεχωρίσουμε την πρώτη ποιητική συλλογή του, Πρόσωπα και Χώρος(1958), τα Δωρήματα(1964), το δοξαστικό Φυλάττειν Θερμοπύλας(1971) που έγραψε εξόριστος στο Παρθένι της Λέρου και που μελοποιήθηκε από τον Χρήστο Λεοντή, και το Λίγο μετά τη σιωπή που εκδόθηκε το 2001, μετά τον θάνατό του. 

Συνδυάζοντας τη ματιά του κοινωνικού παρατηρητή με την αμεσότητα του θεατρανθρώπου, έναν λεπτό λυρισμό με τη λιτότητα που χαρακτηρίζει το ποιητικό του έργο, μιαν έκδηλη αγάπη για τον άνθρωπο και μια σπάνια γνώση της ελληνικής γλώσσας και γραμματείας, ο Νεγρεπόντης αποτελεί μιαν ιδιότυπη μορφή στα νεοελληνικά γράμματα.

Πέθανε στην Αθήνα τον Σεπτέμβρη του 1991.

Τάσος Αθανασιάδης (Συγγραφέας)

Τάσος Αθανασιάδης (1913-2006). Ο Τάσος Αθανασιάδης γεννήθηκε στο Σαλιχλί της Μικράς Ασίας, γιος του επιχειρηματία Μιχαήλ Αθανασιάδη, που πέθανε όταν ο συγγραφέας ήταν ακόμη παιδί, και της Ανθής Παναγιωτοπούλου. Είχε τρεις μεγαλύτερες αδελφές. Μετά την καταστροφή του 1922 η μητέρα με τα τέσσερα παιδιά της εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, όπου ο Τάσος σπούδασε νομικά, εργάστηκε για λίγα χρόνια ως δικηγόρος και ζει ως σήμερα. Παντρεύτηκε τη φιλόλογο Μαρία Δημητροπούλου. Διετέλεσε διευθυντής γραμματείας, δραματολογίου, προσωπικού και γενικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, καθώς επίσης προϊστάμενος καλλιτεχνικού προγραμματισμού του οργανισμού των ελληνικών κρατικών θεάτρων, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1972. Ταξίδεψε στην Ιαπωνία, την Ινδία, την Τουρκία, τη δυτική και κεντρική Ευρώπη, τον Καναδά και τις Η.Π.Α. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο μυθιστορηματικής βιογραφίας (1955 για το "Ο Ντοστογιέβσκι από το κάτεργο στο πάθος" και 1963 για τον "Αλβέρτο Σβάιτσερ"), το βραβείο πεζογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών (1959-1961 για τους "Πανθέους"), το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1969 για την "Αίθουσα του θρόνου" και 1978 για τους "Τελευταίους εγγονούς"), το Έπαθλο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1975 για τους "Φρουρούς της Αχαΐας"), το βραβείο ελληνοτουρκικής φιλίας και ειρήνης Ιπεκτσί (1989 για τα "Παιδιά της Νιόβης"), το αργυρούν μετάλλιο του ιδρύματος της Γαλλικής Ακαδημίας Τέχνες-Επιστήμες-Γράμματα και το βραβείο Χέρντερ (1997). Από το 1986 ήταν μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ διετέλεσε επίσης ιδρυτικό μέλος της Ομάδας των Δώδεκα, πρόεδρος της επιτροπής κρατικών λογοτεχνικών βραβείων (1979-1980), της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Με τη λογοτεχνία άρχισε να ασχολείται από μαθητική ηλικία με δημοσιεύσεις διηγημάτων σε περιοδικά όπως η Νέα Εστία, τα Ελληνικά, η Πρωτοπορία και άλλα. Την πρώτη του επίσημη εμφάνιση στα γράμματα πραγματοποίησε το 1936 με τη δημοσίευση μιας μελέτης του για το Φώτο Πολίτη, την οποία διάβασε στην Αρχαιολογική Εταιρεία. Το 1943 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων "Θαλασσινοί προσκυνητές" και ένα χρόνο αργότερα τη μυθιστορηματική βιογραφία "Ταξίδι στη μοναξιά", έργα λυρικής υφής με έμφαση στην περιγραφή του εσωτερικού κόσμου των ηρώων τους. Γρήγορα ωστόσο στράφηκε στη μυθιστορηματική γραφή της κλασικής ρεαλιστικής τεχνοτροπίας, δείχνοντας ιδιαίτερη επιμέλεια στην περιγραφή του εξωτερικού κόσμου αλλά και στην ψυχογράφηση των προσώπων. Χαρακτηριστικά του έργου του είναι η προσπάθειά του να δείξει την επίδραση ενός συγκεκριμένου κάθε φορά κοινωνικού και πολιτικού πλαισίου στη ζωή και τον ψυχισμό μεμονωμένων προσώπων και να προβάλει έτσι τη γενικότερη θεωρία του για την εξέλιξη της ζωής ως αποτέλεσμα συνεχούς πάλης ανάμεσα στις δυνάμεις του Καλού και του Κακού. Η περίπτωση του Τάσου Αθανασιάδη καλύπτει χρονικά μια περίοδο που φτάνει ως τη σύγχρονή μας πεζογραφία, υφολογικά βρίσκεται στην πεζογραφική παράδοση της γενιάς του Τριάντα. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τάσου Αθανασιάδη βλ. Γιαλουράκης Μανώλης, «Αθανασιάδης Τάσος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας1. Αθήνα, Χάρη Πάτση, 1968 και Σταυροπούλου Έρη, «Τάσος Αθανασιάδης», Η μεσοπολεμική πεζογραφία · Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939)Βʼ, σ.50-82. Αθήνα, Σοκόλης, 1992. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Γιωργής Κότσιρας (Συγγραφέας)

Γιωργής Κότσιρας (1920-1998). Ο Γιωργής Κότσιρας γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Νομική και Πολιτικές Επιστήμες και παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1952 και για δώδεκα χρόνια εργάστηκε ως υπάλληλος του Δημοσίου, κινηματογραφιστής, επιχειρηματίας και δικηγόρος. Το 1965 διορίστηκε συμβολαιογράφος στην Κηφισιά. Στο χώρο των γραμμάτων πρωτοεμφανίστηκε το 1944 από τις στήλες του περιοδικού Φοιτητική Τέχνη με το διήγημα Οι άνθρωποι της βουνοκορφής. Την πρώτη του έκδοση πραγματοποίησε το 1947 με το αφήγημα Το σπίτι. Ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα η ποιητική συλλογή Η χώρα των λωτοφάγων. Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (για την ποιητική συλλογή του Η συνομιλία με το Σίσυφο - 1958), το Βραβείο Ποίησης της Ομάδας των Δώδεκα (για την ποιητική συλλογή Ανατομία εγκλήματος - 1964), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (για την ποιητική συλλογή Το Άλφα του Κενταύρου - 1975), το Βραβείο της Ακαδημίας των Αθηνών (για τη συνολική προσφορά του στο χώρο των γραμμάτων - 1980). Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική κριτική, δημοσιεύοντας κείμενα σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες (όπως τα Νέοι Δρόμοι, Φοιτητική Τέχνη, Ο αιώνας μας, Σκαραβαίος, Νέοι Ρυθμοί, Νέα Πορεία, Νέα Σκέψη, Φιλολογική Πρωτοχρονιά, Ακρόπολις, Βραδυνή, Ελευθερία κ.α.) και εξέδωσε τη μελέτη Η σύγχρονη ποίηση και η πνευματική αγωνία της εποχής (1959), καθώς και ένα θεατρικό έργο με τίτλο Ηρόστρατος (1970). Μετέφρασε έργα των Λόρκα, Μπωντλαίρ, Ρεμπώ και άλλων, ενώ έργα του μεταφράστηκαν σε ευρωπαϊκές, βαλκανικές και αραβικές γλώσσες. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Νίκος Μακρής (Συγγραφέας)

Ο Νίκος Μακρής γεννήθηκε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας το 1947. Διδάκτορας της φιλοσοφίας και συγγραφέας, αναστρέφεται δημιουργικά με τις μεγάλες εκδιπλώσεις του πνεύματος στις διαπολιτισμικές του εκφράσεις και προσπαθεί να ιχνεύσει τη φιλοσοφική σταθερά η οποία κορυφώνει τις πανανθρώπινες εκζητήσεις και στέφει το διιστορικό μόχθο των αναζητητών της σοφίας και μάλιστα χωρίς προκαταλήψεις και εξαπλουστευτικές θεωρήσεις. Η φιλοσοφική στρατεία του Νίκου Μακρή η οποία χαιρετίστηκε με ιδιαίτερα θετικά σχόλια, μακρά, επίμονη και έξω απ΄ το θόρυβο του εφήμερου, συνιστά εφημερία και εκφράζεται με πλήθος βιβλίων, μελετών, άρθρων, διαλέξεων και μαθημάτων υπό το αδιόρατο φως της philosophia perennis.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Ελένη Βακαλό (Συγγραφέας)

Η Ελένη Βακαλό γεννήθηκε το 1921 στην Κωνσταντινούπολη. Το 1944 παντρεύτηκε τον ζωγράφο - σκηνογράφο Γιώργο Βακαλό. Η Βακαλό σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έχει δίπλωμα Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής. Παρακολούθησε μαθήματα στη Σορβόννη με ειδίκευση στην Ιστορία της Τέχνης. Εργάστηκε ως κριτικός τέχνης στην εφημερίδα Νέα, το διάστημα 1952-1974 (με διακοπή δύο χρόνων στην περίοδο της δικτατορίας) καθώς και στο περιοδικό Ζυγός (1955-1967). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Διεύθυνσης της Σχολής "Βακαλό" την περίοδο 1957-58. Ως το 1990 δίδασκε Ιστορία της Τέχνης και Στοιχεία Οπτικής Αντίληψης στη Σχολή. Ως σήμερα είναι μέλος της Διεύθυνσης της Σχολής και του Δ.Σ. της Εθνικής Πινακοθήκης (από το 1994). Έχει συνεργαστεί με άρθρα και δοκίμια σε πολλά περιοδικά. Το 1991 τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική συλλογή Γεγονότα και Ιστορίες της Κυρά Ροδαλίνας. Έχει επίσης τιμηθεί με το Βραβείο Ακαδημίας το 1997 ενώ το 1998 της απενεμήθη ο τίτλος του Επίτιμου Διδάκτορα του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 2000 της απενεμήθη ο τίτλος της Επίτιμου Διδάκτορος του Πανεπιστημίου του Derby.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Μαρίνος Καλλιγάς (Συγγραφέας)

Ο Μαρίνος Καλλιγάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1906 και πέθανε το 1985. Σπούδασε πρώτα νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια ιστορία της τέχνης πλάι σε κορυφαίους δασκάλους στο Μόναχο, το Βερολίνο και το Wurzburg, από όπου πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα το 1935. Αρκετά νωρίς τα ενδιαφέροντά του αποκρυσταλλώθηκαν πάνω σε δύο βασικούς άξονες, τη βυζαντινή και τη νεότερη τέχνη. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, δίδαξε ιστορία της τέχνης στο Πολυτεχνείο ως επιμελητής (1941), διετέλεσε έφορος Βυζαντινών Αρχαιοτήτων (1942) και υφηγητής της Βυζαντινής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης (1946). Από το 1949 έως το 1971 υπηρέτησε ως διευθυντής την Εθνική Πινακοθήκη. Στη δημιουργική και εμπνευσμένη θητεία του οφείλεται η ίδια η σύσταση και η στέγαση της Πινακοθήκης στη σημερινή της θέση. Υπήρξε μέλος της Διεθνούς Καλλιτεχνικής Επιτροπής της Βενετίας (Biennale) και του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Ενώσεως Κριτικών της Τέχνης (AICA), έλαβε ενεργό μέρος σε πολλές επιτροπές για την οργάνωση διεθνών εκθέσεων, συμμετείχε στα διοικητικά συμβούλια των μεγαλύτερων ελληνικών μουσειακών οργανισμών και πνευματικών ιδρυμάτων. Το Πανεπιστήμιο Αθηνών του απένειμε τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορος (1983) και η πολιτεία τον τίμησε με τον Ταξιάρχη του Φοίνικος. Η πλούσια συγγραφική του παραγωγή περιλαμβάνει μελέτες και επιστημονικά άρθρα σε αρχαιολογικά και επιστημονικά περιοδικά, τα τακτικά του δημοσιεύματα από το 1940 έως το 1970 στην εφημερίδα "Το Βήμα" και κυρίως τα έργα του: "Die Hagia Sophia von Thessalonike", Wurzburg 1935 (διδακτορική διατριβή)· "Η αισθητική του χώρου της ελληνικής εκκλησίας στο Μεσαίωνα", Αθήνα 1946· "Γιαννούλης Χαλεπάς. Η ζωή και το έργο του (1851-1938)", Αθήνα 1972· "Εικόνες του ελληνικού χώρου μετά την απελευθέρωση", υδατογραφίες και σχέδια C. Rottmann και L. Lange, Αθήνα 1977· "Νικόλας Γύζης ο άγνωστος, 1842-1901", Αθήνα 1980· "Νεοελληνική Τέχνη. Ζωγραφική, Γλυπτική, Χαρακτική", Α. Τάσσος (επιμ.), Αθήνα 1980· "Νικόλας Γύζης. Η ζωή και το έργο του (1842-1901)", Αθήνα 1981· "Έλληνες ζωγράφοι στην Εθνική Πινακοθήκη (μια επιλογή)", Αθήνα-Γιάννινα 1984.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Άγγελος Σ. Βλάχος (Συγγραφέας)

Άγγελος Σ. Βλάχος (1915-2003). Ο Άγγελος Σ. Βλάχος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια με καταγωγή από την Αθήνα, εγγονός του λογοτέχνη και πολιτικού Άγγελου Βλάχου (1838-1920). Ο πατέρας του ήταν δικαστικός. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 1939 μπήκε στο διπλωματικό σώμα. Στρατεύτηκε κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου και πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο. Το 1943 φυλακίστηκε από τους γερμανούς και κατόρθωσε μετά από προσπάθειες να φύγει στη Μέση Ανατολή, όπου πήρε μέρος στην εξόριστη ελληνική κυβέρνηση που βρισκόταν στο Κάιρο. Μετά την απελευθέρωση σταδιοδρόμησε ως διπλωμάτης (α΄ γραμματέας της πρεσβείας της Άγκυρας και της Ρώμης, γενικός πρόξενος Ιεροσολύμων και Λευκωσίας και έλληνας αντιπρόσωπος στη Γενεύη), φτάνοντας ως το βαθμό του πρέσβη της Ελλάδας στη Μόσχα, ενώ παράλληλα διακρίθηκε και στο χώρο της πολιτικής (υφυπουργός Παιδείας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Πιπινέλη το 1963, γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών ως την κήρυξη της απριλιανής δικτατορίας και την παραίτησή του, υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας το 1974). Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1945 με το υπό μορφής χρονικού πεζογράφημα "Το μνήμα της γρηάς", που αντλούσε το θέμα του από τον πόλεμο στην Αλβανία. Για το λογοτεχνικό του έργο τιμήθηκε με το Βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα (1954 για το μυθιστόρημα "Ο κύριός μου Αλκιβιάδης"), το Βραβείο Υπουργείου Παιδείας (1958 για τη νουβέλα "Ώρες ζωής" και 1968 για τη συλλογή διηγημάτων "Ντάιμας ο τυχερός"), το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1972), και το 1985 εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα Λογοτεχνίας/Πεζού Λόγου. Ασχολήθηκε επίσης με τη δημοσιογραφία συνεργαζόμενος με αθηναϊκές εφημερίδες υπό το ψευδώνυμο Ανδρέας Βέλος. Στο πεζογραφικό έργο του Άγγελου Σ. Βλάχου κυριαρχεί η ιστορική θεματική, είτε ως απόπειρα συνολικής αναπαράστασης μιας συγκεκριμένης εποχής, είτε ως ένταξη ατομικών περιπτώσεων στον αντίστοιχο ιστορικό περίγυρο. Η γραφή του είναι φροντισμένη στη δομή της, λιτή, συναισθηματικά συγκρατημένη. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Άγγελου Βλάχου βλ. Αφρουδάκης Άγγελος, "Άγγελος Σ. Βλάχος", στο "Η μεταπολεμική πεζογραφία· από τον πόλεμο του ʼ40 ως την δικτατορία του ʼ67", τ. Γ΄, σ. 54-63, Αθήνα: Σοκόλης, 1988· Ζήρας Αλέξης, "Βλάχος Άγγελος", στο "Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό", τ. 2, Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών, 1984 και Φαρμάκης Φρ., "Βλάχος Άγγελος", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", τ. 4, Αθήνα: Χάρη Πάτση, χ.χ. (πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Πίτσα Γαλάζη (Συγγραφέας)

Η Πίτσα Γαλάζη γεννήθηκε στην Κύπρο. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Στιγμές εφηβείας", Φέξης, 1963, "Στα περιθώρια των καιρών", Φέξης, 1968, "Άσπρη πολιτεία", Φέξης, 1969, "Δέντρα και θάλασσα", Φέξης, 1969 (Α΄ Κρατικό βραβείο ποίησης του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου, 1969), "Ψηφιδωτό", Κείμενα, 1973, "Η αδελφή του Αλέξανδρου", Κείμενα, 1973, "Υπνοπαιδεία", Εκδόσεις των Φίλων, 1978, "Σηματωροί", Εστία, 1983, "Τα πουλιά του Ευστόλιου και ο έγκλειστος", Αρμός, 1997, "Τα έψιλον της Ελένης", Αρμός, 1998.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Γιώργος Ν. Αναστασόπουλος (Συγγραφέας)

Ο Γιώργος Αναστασόπουλος εννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1935 στην Κηφισιά. Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ευρωπαϊκό Συγκριτικό Δίκαιο στο King΄s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και στη δημοσιογραφία στο Medill School of Journalism, του Πανεπιστημίου Northwestern των ΗΠΑ. Διδάκτωρ του δικαίου του Παντείου Πανεπιστημίου. Άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος το 1953 στην Καθημερινή και συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά ως πολιτικός και διπλωματικός συντάκτης, αρθρογράφος κ.ά. Χρημάτισε υπηρεσιακός Υφυπουργός Προεδρίας στις Κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή, 1977 και Γ. Ράλλη, 1981, και πρόεδρος της διακομματικής επιτροπής των εκλογών του 1981. Εξελέγη ευρωβουλευτής με τη Ν.Δ. το 1984, το 1989 και το 1994. Έχει συγγράψει τα βιβλία "Πρόσκληση του 1992", μαζί με άλλους "Οριζόντια παραγωγή" (1994), "Τάσεις ενόψει της Διακυβερνητικής Διασκέψεως του 1996" (1995), "Διπλή απειλή για το κοινοτικό δίκαιο" (1996) και "Κοινές αρχές για ένα ευρωπαϊκό εκλογικό σύστημα" (1999). Το 2002, εξελέγη Αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής και το 2003, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνοαμερικανικού Επιμορφωτικού Ιδρύματος που διοικεί τα Κολλέγια Αθηνών και Ψυχικού. Από τον Σεπτέμβριο του 2004 ήταν ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην UNESCO και από τον Οκτώβριο του 2007 και για δύο έτη πρόεδρος της Γενικής Διάσκεψης της UNESCO. Έφυγε από τη ζωή στις 12 Ιουλίου 2019, σε ηλικία 84 ετών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Θεόδωρος Ξύδης (Συγγραφέας)

Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Γιάννης Γ. Παπαϊωάννου (Συγγραφέας)

Ο Γιάννης Γ. Παπαϊωάννου (1915-2000) υπήρξε μεταξύ άλλων μουσικολόγος, πιανίστας, μουσικοδιδάσκαλος και αρχιτέκτονας-πολεοδόμος. Ήταν από τους πρώτους που διέγνωσαν την ξεχωριστή μουσική προσωπικότητα του Νίκου Σκαλκώτα, τον οποίο πρωτογνώρισε το 1928, όταν ο Σκαλκώτας επισκέφθηκε την Αθήνα σε ένα διάλειμμα της παραμονής του στο Βερολίνο, και στη συνέχεια είχε διαρκή επικοινωνία μαζί του όταν ο συνθέτης εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα (1933). Έγραψε μονογραφίες και κριτικά σημειώματα για συνθέτες όπως οι Νίκος Σκαλκώτας, Γιάννης Χρήστου, Γιάννης Α. Παπαϊωάννου, κ.ά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Μανώλης Μαρκάκης (Συγγραφέας)

Ο Μανώλης Μαρκάκης (1942 - 2001), κοινωνιολόγος, φιλόσοφος και ποιητής, γεννήθηκε το 1942 στο Πετροκεφάλι Ηρακλείου. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παρακολούθησε σεμινάρια κοινωνιολογίας στη Γερμανία και ακολούθησε διδακτορικές σπουδές κοινωνιολογίας στις ΗΠΑ. Δίδαξε κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Delaware.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Έλλη Νικολαΐδου (Συγγραφέας)

Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα