Το βιβλίο αποτελείται από πέντε μελετήματα:
Στο πρώτο θέλησα να δείξω πως «Δίπλα του δεν εχωρούσε άλλος» και καταθέτω τη μαρτυρία μου για τη μοναδική γοητεία, που πηγάζει από τα ποιήματά του και με οδήγησε στην πεποίθηση πως ο Σικελιανός είναι, με παραστάτη τον Οδυσσέα Ελύτη, ο μεγαλύτερος έλληνας ποιητής του παρελθόντος αιώνος, εν πλήρει επιγνώσει της (πολλές φορές) ασυμμάζευτης πληθωρικότητάς του, της δαιδαλώδους σύνταξής του και των εξουθενωτικών θεοσοφικών του πτήσεων· να «προσυπογράψω» δηλαδή την εμβληματική αναγόρευση του Σικελιανού από τον Καζαντζάκη στον «miglior fabbro del parlar materno» -στον «καλύτερο μάστορα της γλώσσας μας»!

Στο δεύτερο, που το θεματικό του κέντρο είναι οι σικελιανικές παρομοιώσεις, επιχειρώ να δείξω με το δάκτυλο «επί τον τύπον των στίχων», όχι μόνο την απίστευτη γνώση της φύσης και του λαϊκού βίου, που κλείνουν μέσα τους οι παρομοιώσεις αυτές, αλλά και (κυρίως) τη μετουσίωσή της σε υψηλή ποίηση -μετουσίωση που συμπαρασύρει και το σκοτεινό νεφέλωμα του αποκρυφισμού του.

Στο τρίτο, που το θέμα του είναι οι μαθητικές επιδόσεις του ποιητή, διορθώνονται τα λάθη των προηγούμενων μελετητών και αποκαθίσταται η βαθμολογία του ως μαθητή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Λευκάδα.

Στο τέταρτο, διορθώνεται ένα ευρύτατα διαδεδομένο λάθος για μια σχολική φωτογραφία, στην οποία δήθεν εμφανίζεται ο ποιητής.

Και το πέμπτο αποθέτει μια σημαντική ψηφίδα στη συλλογική μνήμη της πόλης, τη χωμένη κάτω από τις στοίβες της συλλογικής λήθης της ίδιας πόλης: τα σπίτια στα οποία έμεινε ο ποιητής στα χρόνια της παραμονής του στη Λευκάδα.