Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789604751877
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Πράγματι, όταν κανείς επισκέπτεται τη Σικελία ή βλέπει φωτογραφίες από το φυσικό περιβάλλον και τα μνημεία της, νομίζει ότι βρίσκεται στην Πελοπόννησο! Οι δύο περιοχές είναι στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος, έχουν παρόμοια γεωλογική σύσταση και συγγενές κλίμα. Τα χαρακτηριστικά αυτά, καθώς και ο πλούτος και η θέση της στο κέντρο της Μεσογείου, αποτέλεσαν καθοριστικούς παράγοντες για την επιλογή της από τους αρχαίους Έλληνες ως ένας από τους πρωιμότερους στόχους των ναυτικών τους επιχειρήσεων και των αποικιακών τους δραστηριοτήτων.
Ήδη από την εποχή του Χαλκού, τολμηροί Μινωίτες και Μυκηναίοι έμποροι προσορμίζονταν στα παράλια της με στόχο την απόκτηση μετάλλων. Όμως, οι πρώτες μόνιμες εγκαταστάσεις Ελλήνων αποίκων ανάγονται στο β΄ μισό του 8ου αι. π.Χ., όταν Ευβοείς, Νάξιοι, Μεγαρείς και Κορίνθιοι ιδρύουν τη σικελική Νάξο, τις Συρακούσες και τα Υβλαία Μέγαρα. Από τότε, οι αποικίες πολλαπλασιάζονται, το ελληνικό στοιχείο πληθαίνει, και παρά την αντίσταση ντόπιων λαών αλλά και των ανταγωνιστών Φοινίκων-Καρχηδονίων, ο ελληνικός πολιτισμός ανθεί και κυριαρχεί για πολλούς αιώνες, σχηματίζοντας μία από τις σημαντικότερες κοιτίδες Ελληνισμού στον χώρο της Μεσογείου.
Περιέχονται τα κείμενα:
- Πάνος Βαλαβάνης, "Κοιτίδα τολμηρών εμπόρων και λαμπρών πνευμάτων"
- Εισαγωγή
- Η Σικελία στην ιστορία
- Οι πόλεις
- Ξενάγηση στη Σικελία
- Ενδεικτική βιβλιογραφία
Ο Βασίλης Μηνακάκης γεννήθηκε το 1962 στις Αμύκλες Λακωνίας. Είναι πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάζεται από το 1993 ως υπάλληλος σε διάφορους εκδοτικούς οίκους. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία εφημερίδα "Πριν" και στα περιοδικά "Ουτοπία" και "Διάπλους". Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο "Λευκή Βίβλος της ΕΟΚ - Ο Μεσαίωνας του 2000" κυκλοφόρησε το 1994 από τις εκδόσεις Στάχυ.
Ο Πάνος Βαλαβάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Αρχαιολογικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου του Wurzburg της Γερμανίας. Από το 1980 εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αρχικά ως επιστημονικός συνεργάτης, από το 1988 ως λέκτορας, από το 1994 ως επίκουρος καθηγητής, από το 2000 ως αναπληρωτής καθηγητής και σήμερα ως τακτικός καθηγητής της κλασικής αρχαιολογίας. Η διδακτορική του διατριβή και οι περισσότερες από τις μελέτες του αναφέρovται στην αρχαία ελληνική κεραμική και αγγειογραφία, στην αρχιτεκτονική και τοπογραφία της Αθήνας, στον αρχαίο αθλητισμό, καθώς και στην αρχαία ελληνική τεχνολογία.
