"Ο Φρόιντ σε αντίθεση με άλλες μεγάλες μορφές του δυτικού πολιτισμού, μοιάζει υποχρεωμένος να είναι τέλειος. Κανένας από όσους είναι εξοικειωμένοι με την παθολογία του Λούθηρου, του Γκάντι, του Νεύτωνα, του Δαρβίνου, του Μπετόβεν, του Σούμαν, του Κιτς ή του Κάφκα δεν θα τολμούσε να ισχυριστεί ότι οι νευρώσεις τους ήταν επιβλαβείς για τα δημιουργήματά τους ή ότι επηρέασαν το μεγαλείο τους". (Peter Gay) Ο Freud είχε προβλέψει ότι θα τάραζε τον ύπνο της ανθρωπότητας και το πέτυχε. Ακόμη και σήμερα η ζωή και το έργο του (άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους) αποτελούν αντικείμενο συζητήσεων ενώ οι επιθέσεις εναντίον του συνεχίζονται τόσο από θρησκευτικά όσο και από κοσμικά στρατόπεδα. Για κανέναν άλλον πρωταγωνιστή της σύγχρονης διανόησης δεν έχουν ειπωθεί περισσότερα μετά θάνατον μολονότι -και αυτό είναι το καταπληκτικό- ο Freud φαίνεται να ζει. Όμως ποιος θα είναι ο ρόλος του Freud και των ιδεών του στο μέλλον; Οι ευρέως προβαλλόμενες αντίπαλες θεραπείες, η θεαματική εξέλιξη της φαρμακευτικής αγωγής μαζί με τη διάδοση βιολογικών προσεγγίσεων της ψυχικής λειτουργίας καθιστούν σήμερα την αξία των ιδεών του Freud ιδιαίτερα προβληματική. Όμως η εικασία ότι οι ιδέες αυτές είναι απηρχαιωμένες παραμένει εξαιρετικά ριψοκίνδυνη. Σε αντίθεση με άλλους βιογράφους ο ιστορικός Peter Gay δεν εξωραΐζει, δεν αποσιωπά, δεν επαναπαύεται σε αμφίβολες μαρτυρίες. Ερευνά σε βάθος, διασταυρώνει πληροφορίες, παραθέτει για πρώτη φορά περίπου δύο χιλιάδες νέα ή αποκαταστημένα εδάφια και εντάσσει τον Freud στο πραγματικό ιστορικό και επιστημονικό πλαίσιο. Δεν είναι ούτε απολογητής της καθιέρωσης του φροϋδισμού, ούτε λάτρης ενός ειδώλου. Τολμά να διαφωνήσει με τον "Δάσκαλο" και να τον αντιμετωπίσει ως απλό ανθρώπινο ον. Ο συγγραφέας προσφέρει και στον μη ειδικό αναγνώστη μια πλήρη και σαφή θεώρηση των ψυχαναλυτικών, πολιτικών και φιλοσοφικών κειμένων του Freud.