«Σε σύγκριση με την περίοδο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, είναι σαφές ότι το 2020 γίναμε μάρτυρες μιας εντυπωσιακής μεταβολής στη λογική της οικονομικής πολιτικής: από την ορθόδοξη άποψη περί συγκράτησης και ελάχιστης κρατικής παρέμβασης, σε μια κοινή λογική που πλέον τάσσεται υπέρ παρεμβάσεων μεγάλης κλίμακας σε αναζήτηση επαναστατικών τεχνολογικών και βιομηχανικών ανακαλύψεων. Οι παρεμβάσεις αυτές δεν έγιναν από κρατικές επιχειρήσεις ή οργανισμούς. Δεν υπάρχει κάποια καινούργια NASA. Εφαρμόζεται το μοντέλο μιας σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Παραμένουμε μέσα στο πεδίο δυνάμεων που μας κληροδότησε ο νεοφιλελευθερισμός. Όμως η πλάστιγγα και η πρωτοβουλία έχουν γείρει προς τη μεριά του Δημοσίου.» «Η ταχύτατη ανάπτυξη μιας ολόκληρης σειράς από εμβόλια αποτέλεσε εκπληκτικό συλλογικό επίτευγμα. Μέχρι το 2020, το ερώτημα κατά πόσον τα εμβόλια θα ήταν ποτέ αποτελεσματικά ενάντια σε κορονοϊούς παρέμενε αναπάντητο. Έτσι, γίνεται ακόμα πιο σκανδαλώδες το γεγονός ότι, παρά τη συγκρότηση οργανωτικής δομής για την παγκόσμια διάθεση των εμβολίων και την ύπαρξη πλεονασματικού εμβολιαστικού δυναμικού, στις αρχές του 2023 τουλάχιστον 2,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν είχαν λάβει ούτε μία δόση. Το ότι δεν είμαστε αντιμέτωποι με μια υγειονομική καταστροφή στην Αφρική, όπου βρίσκεται ο μεγαλύτερος ανεμβολίαστος πληθυσμός, οφείλεται στην καλή μας τύχη.»