Μέρες του 1943. Μέρες και νύχτες Κατοχής. Στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, δυο παράξενα πτώματα. Γύρω απ΄ το λιμάνι, στο κέντρο και στις συνοικίες της πόλης, κόλαση. Μουλωχτοί φόνοι και μπόμπες που σκάνε οπουδήποτε χωρίς προειδοποίηση. Σφαίρες σε σβέρκους στα καλά καθούμενα μες στη μέση του δρόμου κι εκτελέσεις εν ψυχρώ με μια απόφαση κομματικής ολομέλειας. Κομμουνιστές και ταγματασφαλίτες σφάζονται στους δρόμους. Το ΚΚΕ δημιουργεί την οργάνωση εκτελεστών του, την ΟΠΛΑ. Οι ταγματασφαλίτες συλλαμβάνουν, βασανίζουν κι εκτελούν αδιακρίτως, αρκεί να υπάρχει λεία. Τα Ες Ες τραβάνε τους Εβραίους στα γκέτο και τους φορτώνουν στα τρένα για τα κρεματόρια. Ξύλο και βασανιστήρια, λειψό φαγητό κι ελάχιστος ύπνος. Πλιάτσικα και λεηλασίες σε συναγωγές, σε μαγαζιά, σε σπίτια, σε νεκροταφεία. Φόβος, φόβος παντού κι ένας προγραμμένος έρωτας που προσπαθεί ν΄ αντέξει, να κρυφτεί, να ζήσει. Μέρες του 1943. Στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης δυο παράξενα πτώματα. Ο αστυνόμος Ασλάνογλου τα κοιτάει ανέκφραστος. Τι νόημα έχει να προσπαθεί κανείς να τηρήσει το νόμο μέσα σ΄ έναν ρημαγμένο κόσμο ομαδικής παραφροσύνης; απορεί.