Σίγουρα το μυαλό σας θα πάει στα πρόσφατα γεγονότα, τα οποία η πολιτική ηγεσία απ` τη μια τα υποθάλπει κι απ` την άλλη τα «αυτοκτονεί» όταν τα θεωρεί εμπόδια στη «μηδενική ανοχή στη διαφάνεια» (δηλαδή, δεν θα αφήσουμε κανέναν να ξεφωνίσει τα αίσχη μας). Αυτό που θέλησα να κάνω, γράφοντας για κάποιον που είναι «Σε παραλήρημα», ήταν να αφήσω ελεύθερη την οργή μου, αντί να την «καταπιώ», όπως κάνουμε ως πλειοψηφία σε ανάλογες αήθεις πράξεις ανθρώπων της πολιτικής. . . Αυτός που είναι «Σε παραλήρημα», δεν έχει να κάνει με κανένα υπαρκτό πρόσωπο. Δεν πρόκειται για βιογραφία κάποιου. Είναι ένα υποκείμενο-αντικείμενο της φαντασίας μου. Και το θεωρώ το πιο άμεσα πολιτικό αφήγημά μου. Υ.Γ. Και βέβαια, μπορεί να παρασταθεί θεατρικά ως -εφιαλτικός μεν, αλλά και με πολλά γέλια- μονόλογος. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]