ΣΕ Δ` ΠΡΟΣΩΠΟ. Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΡΘΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
`Εύχομαι να ευτυχήσετε και να σας τα φέρει όλα κατ` ευχήν η ζωή!`.
`Και ερωτώ: Μπορείς να το φτιάξεις ή να έρθει ο μάστορας;`.
`Ας υποθέσουμε ότι χάνεστε σ` ένα δάσος. Ποιος θα αναλάβει τις απαραίτητες δράσεις;`.
`Πόσοι από εσάς θα διανυκτερεύσουν εδώ σ` εμάς;`.
`Λες να το ξέρω και να τους το κρύβω;`.
`Και καλά εσύ που έφταιξες. Εμείς γιατί να πληρώσουμε, εφόσον ευθύνεται άλλος;`.
Τί κοινό παρατηρείτε στις πιο πάνω διατυπώσεις ευθέος λόγου; Πρόκειται για συνήθη καθημερινό λόγο, που σε όλες τις περιπτώσεις του χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα και τα 3 πρόσωπα (ανεξάρτητα από τον αριθμό, ενικό ή πληθυντικό): εγώ, εσύ, αυτός-ή-ό, εμείς εσείς αυτοί-ές-ά.
Καμίας γλώσσας η Γραμματική δεν προβλέπει Δ` πρόσωπο και δικαίως. Ωστόσο, η `τεχνική` αυτή τακτοποίηση των προσώπων σε 3 παρουσιάζει, κατά τη γνώμη μου, ένα έλλειμμα: Απομονώνει στη δική του μόνο πρόταση το κάθε πρόσωπο που ενεργεί ή υφίσταται την ενέργεια του ρήματος, αγνοώντας τη συνύπαρξη και των τριών μαζί σε μια ή περισσότερες συνυφασμένες περιόδους! Στα πιο πάνω παραδείγματα, μέσα από τις απλούστατες και πάγκοινες αυτές περιόδους λόγου, αναδεικνύουμε την αβίαστη συνάρθρωση του Α`, του Β` και του Γ` προσώπου, αδιακρίτως ενικού ή πληθυντικού, υποκειμένων ή αντικειμένων. Και αυτό, σε μια εποχή κι έναν πολιτισμό που κατηγορούνται αφενός για τη μαζοποίηση στην οποία ωθούν τα άτομα και αφετέρου για το ακριβώς αντίθετο, για τη μοναξιά και την αλλοτρίωση που επιφέρουν, χωρίς κατ` ανάγκην κάτι τέτοιο να είναι οξύμωρο, όπως μοιάζει, γιατί βέβαια αυτός ο `ανθρώπινος πολτός` αποτελεί παρά φύσιν μάζα μοναχικών ατόμων και όχι κοινότητα προσώπων, όπως θα άξιζε. [...]
Με όσα `αιρετικά` αναπτύξαμε πιο πάνω, δε γνωρίζουμε πόσο πειστικοί σταθήκαμε, αν δηλαδή παρωθήσουμε κάποιους σε μια διαδικασία αναστοχασμού πάνω στην ιδέα ή αν αυτή γνωρίσει μια αβασάνιστη ή και με θυμηδία απόρριψη. Θα ελπίσουμε το πρώτο, ώστε να βρούμε συνομιλητές, που θα θελήσουν να εκφράσουν τις απορίες, τις ενστάσεις ή και τα συμπληρωματικά επιχειρήματά τους για τη βελτίωση του προσχεδίου αυτού, όπως ήδη, μάλιστα, έχουν πράξει εκλεκτοί φίλοι και συνάδελφοι, που τους κατέστησα κοινωνούς της θεωρίας πριν από τη δημοσίευση και τους είμαι ευγνώμων.
Ή, για να το πούμε σε Δ` πρόσωπο: Προσδοκούμε να προβληματισθείτε πάνω στη θεωρία της συνάρθρωσης των τριών προσώπων και όσοι επιθυμούν να καταθέσουν την άποψή τους σε έναν γόνιμο διάλογο! Δε δογματίζουμε, απλώς εισηγούμαστε μια νέα οπτική στη σημαντική των κύριων όρων της σύνταξης, όπως συνήθιζε ανέκαθεν αυτός ο ανήσυχος λαός να πράττει κατά την ακμαία πορεία της Γλώσσας του μέχρι την Ελληνιστική Κοινή, εμπλουτίζοντάς την με ουδέτερο γένος, με δυικό αριθμό, με νέες εγκλίσεις. Αυτός ο ανήσυχος, ρέκτης και απαιτητικός λαός, που γνωρίζει πολύ καλά ότι τα εργαλεία ουδέποτε απλουστεύονται, αντίθετα γίνονται πιο πολύπλοκα με τον καιρό, δηλαδή βελτιώνονται!

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]