Αυτή η μελέτη φιλοδοξεί να αντικαταστήσει την εδραιωμένη, αλλά εσφαλμένη, «Ρεαλιστική» ανάγνωση των Ρωσο-Κυπριακών σχέσεων. Επιστρατεύοντας μία νέα Θεωρία, που ονομάζει «Πραγματιστικό Ιδεαλισμό», το βιβλίο αποδεικνύει ότι, μέχρι τον πόλεμο του Πούτιν, οι σχέσεις αυτές δεν περιορίζονταν στην ικανοποίηση μόνο στενών «εθνικών συμφερόντων». Αυτό που διέφυγε της «ρεαλιστικής» προσέγγισης είναι ο πολύ ευρύτερος κανονιστικός ορίζοντας, δηλαδή μία σειρά από κοινές αξίες και αρχές, όπως ο σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο, στη Διεθνή Ηθική, στην αλληλεγγύη, στον αλληλοσεβασμό και στη φιλία.
Η ρηξικέλευθη αυτή θεώρηση των διμερών σχέσεων Κύπρου-Ρωσίας αποκαλύπτει τη συσσώρευση πλούσιων αμοιβαίων ωφελημάτων, δηλαδή διπλωματικών, πολιτικών, οικονομικών, πολιτιστικών, συναισθηματικών, κ.ά., που εδραίωσαν μία ειδική και πολυδιάστατη σχέση «ιδιόμορφης φιλίας» μεταξύ των δύο κρατών και των δύο λαών. Μία αισιόδοξη συνέπεια του εύρους και του βάθους της σχέσης αυτής είναι η προσδοκία ότι, μετά το τέλος του πολέμου του Πούτιν, η ιδιόμορφη φιλία αναμένεται να αναγεννηθεί.
