Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)

Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Anton Pavlovich Chekhov (Συγγραφέας)

Άντον Τσέχοφ (1860 - 1904): Πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε στο Ταγκανρόκ της Αζοφικής. Γιος μικροεμπόρου και εγγονός δουλοπάροικου, θα ζήσει δυστυχισμένα παιδικά χρόνια που θα σημαδέψουν ολόκληρη τη ζωή του. Αντικειμενικός, καίριος, λιτός, έδωσε με τα διηγήματα και τα θεατρικά του έργα ένα ανεπανάληπτο μωσαϊκό της ρωσικής ζωής, όπου σαρκάζει την κακότητα και τη βλακεία, την έπαρση και την απληστία, την υποκρισία και τη σκληρότητα. Μοναδικός παρατηρητής, αποτύπωνε γλαφυρά τα φαινόμενα και τα μη φαινόμενα, φωτίζοντας τις κωμικές πλευρές των τραγικών στιγμών της ζωής και τις δραματικές πλευρές της γελοιότητάς της. Γνωστά διηγήματά του είναι: "Η στέπα" (1888), "Θάλαμος 6" (1892), "Οι χωρικοί" (1897), "Η αρραβωνιαστικιά" (1903). Θεατρικά του έργα είναι: "Ιβανόφ", "Πρόταση γάμου", "Η επέτειος", "Ο γλάρος", "Ο θείος Βάνιας", "Οι τρεις αδελφές", "Βυσσινόκηπος", "Πλατόνοφ" (ανέκδοτο όσο ζούσε).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Nikolai Semenovich Lescov (Συγγραφέας)

Ο Νικολάι Σεμένοβιτς Λέσκοφ (1831-1895) γεννήθηκε στη δυτική Ρωσία από σχετικά φτωχή οικογένεια. Στα δεκαπέντε του άρχισε να εργάζεται στο στρατολογικό γραφείο του Κιέβου, και σε αυτό το διάστημα διάβαζε πολύ, αποκτώντας εκτεταμένες γνώσεις για πολλά θέματα, με κυριότερο την ορθόδοξη θεολογία. Στο Κιέβο γνώρισε και παντρεύτηκε την Όλγα Βασίλιεβνα Σμιρνόβα, κόρη εμπόρου. Απέκτησαν δύο παιδιά, αλλά αργότερα η Όλγα κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική. Το 1857, ο Λέσκοφ και η οικογένειά του μετακόμισαν στη βορειοανατολική Ρωσία, όπου άρχισε να εργάζεται στην εταιρεία ενός βρετανού θείου του, ταξιδεύοντας σε όλη τη χώρα. Μετά από τρία χρόνια όμως, η εταιρεία ναυάγησε και ο Λέσκοφ άρχισε μια νέα καριέρα ως δημοσιογράφος, πρώτα στο Κιέβο και αργότερα στην Αγία Πετρούπολη, όπου και εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο "Ο Μόσχος" (1863). Το 1864, δύο χρόνια μετά το χωρισμό του από την Όλγα, ο Λέσκοβ γνώρισε την Κατερίνα Μπούμπνοβα, με την οποία απέκτησε ένα τρίτο παιδί, τον Αντρέι. Τον επόμενο χρόνο έγραψε το πιο γνωστό έργο του, τη "Μαίρη Μάκβεθ του Μτσενσκ" , το οποίο ενέπνευσε μια όπερα του Σοστάκοβιτς (1934). Υπήρξε παραγωγικότατος συγγραφέας, αλλά συχνά τα έργα του δεν είχαν απήχηση. Το 1875, απογοητευμένος από την αδιαφορία του λογοτεχνικού και πολιτικού κόσμου για τα έργα του, και έχοντας προβλήματα από τον ανεπίσημο γάμο του, έφυγε από τη Ρωσία για μια επίσκεψη στο Παρίσι. Εκεί βίωσε μια πνευματική κρίση που τον έστρεψε ενάντια στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Άρχισε να αναπτύσσει μια μορφή πνευματικού χριστιανισμού παρόμοια με του Τολστόι, τον οποίο θαύμαζε πολύ. Χώρισε από την Μπούμπνοβα σε μια προσπάθεια να διάγει άγαμο βίο. Οι κριτικές του κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας προκάλεσαν νέες διαμάχες και απορρίψεις. Προς το τέλος της ζωής του ο Λέσκοφ απογοητευόταν όλο και περισσότερο, τόσο από τη μεταχείριση που αντιμετώπιζε όσο και από το ηθικό επίπεδο του ρωσικού λαού. Περιέγραψε θαυμάσια τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν στις μεγάλες ιδιοκτησίες της τσαρικής Ρωσίας, την κραιπάλη που χαρακτήριζε τη ζωή πολλών μελών της αριστοκρατίας και τις δεισιδαιμονίες του ρωσικού λαού. Γνωστά έργα του είναι: "Ο καλλιτέχνης κομμωτής", "Λιέβσα", "Η ληστεία", "Ο σκοπός", "Ο στοιχειωμένος προσκυνητής".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Nina Berberova (Συγγραφέας)

Η Νίνα Μπερμπέροβα γεννήθηκε στην Πετρούπολη το 1901 από αστική οικογένεια. Από παιδί ακόμη, είχε αρχίσει να γράφει ποιήματα και πεζά. Ωστόσο, τα γεγονότα της Οκτωβριανής Επανάστασης και το κλίμα τρομοκρατίας που τα ακολούθησε, την ανάγκασαν να εγκαταλείψει την Πετρούπολη το 1922 μαζί με τον ποιητή Βλαντισλάβ Χοντάσεβιτς. Κατέφυγαν πρώτα στην Πράγα, έπειτα στο Βερολίνο και στη συνέχεια έζησαν για κάποιο διάστημα στο Σορέντο της Ιταλίας πριν καταλήξουν στο Παρίσι όπου έμειναν έως το 1950. Η ζωή στο Παρίσι ήταν δύσκολη για την Μπερμπέροβα, όπως και για όλους τους Ρώσους εμιγκρέδες της εποχής. Κουρασμένη από τον πόλεμο και τη φτώχεια, πήρε το πλοίο για τη Νέα Υόρκη, όπου η τύχη της άρχισε να αλλάζει. Έγινε καθηγήτρια ρωσικής λογοτεχνίας στα πανεπιστήμια του Γέιλ και του Πρίνστον και με την επανέκδοση των έργων της στα γαλλικά από το 1985 και μετά, άρχισε να γίνεται γνωστή στο ευρύ κοινό. Πέθανε το 1993 στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Έργα της: "Η σαγήνη", "Το βιβλίο της ευτυχίας", "Στη σκιά μιας άλλης", "Αυτά τα γράμματα είναι δικά μου", κ.ά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Nikolaj Vasilievic Gogol (Συγγραφέας)

Νικολάι Γκόγκολ (189 - 1852). Γεννήθηκε στην Πολτάβα της Ουκρανίας από οικογένεια φτωχών ευγενών. Θεωρείται ο πατέρας του ρωσικού ρεαλισμού και το έργο του επηρέασε σημαντικά την εξέλιξη της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Το 1828 πήγε στην Πετρούπολη, όπου τον περίμεναν αλλεπάλληλες αποτυχίες. Το πρώτο του βιβλίο, "Το ειδύλλιο" (1829), δέχτηκε αρνητικές κριτικές και η προσπάθειά του να γίνει ηθοποιός υπήρξε μια αποτυχία. Έγινε γνωστός με το βιβλίο "Ο επιθεωρητής" (1836) και η καθιέρωση ήρθε με τις "Νεκρές ψυχές" (1842), που τον έφεραν στην κορυφή των ρωσικών γραμμάτων. Το έργο του Γκόγκολ με το λυρισμό, το χιούμορ και τη διεισδυτικότητά του, χάραξε έναν καινούργιο θεματικό και εκφραστικό δρόμο στη ρωσική και στην παγκόσμια λογοτεχνία. Άλλα έργα του είναι: "Το παλτό", "Το ημερολόγιο ενός τρελού", "Τάρας Μπούλμπα", "Η μύτη", "Τα παντρολογήματα".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Ivan Bunin (Συγγραφέας)

Ιβάν Μπούνιν (1870 - 1953): Ποιητής και πεζογράφος (βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1933). Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και εργάστηκε ως δημοσιογράφος και βιβλιοθηκάριος. Το 1929 μετανάστευσε στη Γαλλία, όπου έζησε ως το τέλος της ζωής του. Κύρια χαρακτηριστικά της πεζογραφίας του Μπούνιν είναι η πλούσια σε ιδιωματισμούς γλώσσα, η εκφραστικότητα και η μουσικότητα της περιγραφής. Τα πιο σημαντικά έργα του είναι: "Τα μήλα του Αντόνοφ (1900), "Το χωριό" (1910), "Ο κύριος από τον Άγιο Φραγκίσκο" (1916), "Οι θεριστές" (1925).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Valeri Brioussov (Συγγραφέας)

Βαλερί Μπριούσοφ (1873 - 1924): Γεννήθηκε στη Μόσχα και καταγόταν από οικογένεια εμπόρων. Σπούδασε στη Φιλολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μόσχας και διακρίθηκε ως πεζογράφος, ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος των συμβολιστών στη ρωσική λογοτεχνία. Αξιόλογο υπήρξε και το μεταφραστικό του έργο (Πολ Βερλαίν, Μορίς Μέτερλινκ, Ουγκό, Πόε κ.ά.). Έργα του: "Ο καθρέφτης των σκιών", "Ο φλεγόμενος άγγελος", "Ο βωμός της νίκης", "Τα αρραβωνιάσματα της Ντάσα", "Οι τελευταίες σελίδες από το ημερολόγιο μιας γυναίκας", κ.ά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Vladimir Fedorovic Odojevskij (Συγγραφέας)

Βλαδίμηρος Οντογιέφσκι (1803-1869). Γεννήθηκε στη Μόσχα. Πρίγκιπας και από τους τελευταίους εκπροσώπους μιας από τις αρχαιότερες ρωσικές οικογένειες. Φίλος και θαυμαστής του Πούσκιν, συνεργάτης των Δεκεμβριστών, προικισμένος με ταλέντο και πνευματικότητα, είχε πλούσια φιλολογική και μουσική καλλιέργεια. Βλέπει την εποχή του με αρκετή θλίψη, αλλά και με φιλοσοφικό χιούμορ. Είναι πρωτότυπος στα ευρήματα και ελκυστικός αφηγητής. Σημαντικότερο έργο του οι "Ρωσικές νύχτες" (1844). Έγραψε επίσης αρκετά φανταστικά διηγήματα, όπως "Το κοσμόραμα", "Η σαλαμάνδρα" και το πρώτο ρωσικό ουτοπικό μυθιστόρημα με τον τίτλο "Το έτος 4338".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Ivan Smeljov (Συγγραφέας)

Ιβάν Σμέλιοφ (1873 - 1950): Σημαντικός συγγραφέας. Κατέγραψε θαυμάσια τη ζωή και την ψυχολογία των χωρικών και μικροαστών καθώς και τα ήθη της ρωσικής γραφειοκρατίας. Το πρώτο του έργο, "Στους βράχους του Βαρλαάμ" (1897), απαγορεύτηκε από τη λογοκρισία της εποχής. Το έργο που τον καθιέρωσε είναι η νουβέλα "Το γκαρσόνι" (1911). Μετά την επανάσταση του 1917, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου παρέμεινε έως το τέλος της ζωής του. Άλλα έργα του είναι: "Η φοβισμένη σιωπή", "Το σταφύλι", "Μια εύθυμη ιστορία".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Mikhail Mikhailovich Zoshchenko (Συγγραφέας)

Μιχαήλ Ζοσένκο (1895 - 1958): Σατιρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Πετρούπολη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πετρούπολης. Το πρώτο του βιβλίο, "Ιστορίες του Ναζάρ Ίλιτς" (1922), τον έκανε ευρύτερα γνωστό στους λογοτεχνικούς κύκλους. Ανήκε στη λογοτεχνική ομάδα "Αδελφοί Σεραπιόν". Οι επίκαιρες σάτιρες καταλαμβάνουν σημαντική θέση στο έργο του Ζοσένκο. Συχνά ασχολείται με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι μικρομπουρζουάδες στις νέες συνθήκες που προέκυψαν μετά την επανάσταση του 1917. Σαρκάζει την ανοησία, τη χυδαιότητα και τον εγωκεντρισμό των "ηρώων" του και προαναγγέλει μια κοινωνία όπου θα κυριαρχούν η φιλία, η αξιοκρατία, η αγάπη και ο πολιτισμός. Τα πιο γνωστά έργα του είναι: "Μισέλ Σινιάγκιν (1930), "Το μπλε βιβλίο" (1934), "Κερένσκι" (1937) και "Ταράς Σεφτσένκο" (1939).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογέφσκι (Συγγραφέας)

Ο Φιόντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογιέφσκι (ρωσ.: Фёдор Михайлович Достоевский, ΔΦΑ [ˈfʲɵdər mʲɪˈxajləvʲɪt͡ɕ dəstɐˈjefskʲɪj] 30 Οκτωβρίου 1821 - 9 Φεβρουαρίου 1881) ήταν Ρώσος μυθιστοριογράφος, φιλόσοφος, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος. Στα λογοτεχνικά έργα του διερευνά την ανθρώπινη ψυχολογία κατά την ταραγμένη πολιτικά, κοινωνικά και πνευματικά ατμόσφαιρα της Ρωσίας του 19^ου αιώνα και καταπιάνεται με διάφορα πνευματικά και θρησκευτικά θέματα. Στα πιο αναγνωρισμένα μυθιστορήματα του περιλαμβάνονται τα Έγκλημα και Τιμωρία (1866), Ο Ηλίθιος (1869), Οι Δαιμονισμένοι (1872) και Αδερφοί Καραμαζώφ (1880). Το συνολικό έργο του περιλαμβάνει 12 μυθιστορήματα 4 νουβέλες, 16 διηγήματα και διάφορά άλλα γραπτά. Πολλοί κριτικοί λογοτεχνίας τον θεωρούν ως έναν από τους μεγαλύτερους μυθιστοριογράφους της παγκόσμιας λογοτεχνίας και πολλά από τα έργα του θεωρούνται αριστουργήματα που άσκησαν μεγάλη επίδραση. [3] Η νουβέλα του Σημειώσεις από το Υπόγειο (1864) θεωρείται ως ένα από τα πρώτα έργα της υπαρξιστικής λογοτεχνίας..

Γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1821 στη Μόσχα. Ο πατέρας του ήταν γιος κληρικού, και δεν ήταν αριστοκράτης. Σύμφωνα με την παράδοση της εποχής θα έπρεπε να γίνει και αυτός κληρικός, κατόρθωσε όμως να σπουδάσει ιατρική, έγινε στρατιωτικός γιατρός και με τη σταδιοδρομία του αυτή μπήκε στην κληρονομική αριστοκρατία. Φεύγοντας από τη στρατιωτική υπηρεσία τελείωσε την καριέρα του ως διευθυντής ενός πτωχοκομείου στη Μόσχα. Έτσι η κοινωνική αφετηρία του Ντοστογιέφσκι βρισκόταν κατά κάποιον τρόπο στο σύνορο της αριστοκρατίας και των Rasnotchinzen, (που κατά λέξη μεταφράζεται άνθρωποι από άλλη τάξη) οι οποίοι είναι άτομα του μη αριστοκρατικού μεσαίου στρώματος, με προσωπικές ικανότητες και επιτεύγματα, τα οποία είχαν κατορθώσει να αποκτήσουν πρόσβαση στο ανώτερο στρώμα, κυρίως ως καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, δάσκαλοι (ιδίως οικοδιδάσκαλοι), γιατροί, επίσης σε άλλα επαγγέλματα διανοουμένων που ως προϋπόθεση είχαν ένα υψηλότερο πνευματικό επίπεδο.[7] Έτσι, ο πατέρας του ήταν «ευγενής πρώτης γενιάς κι από νομική άποψη ανήκε στα προνομιούχα ανώτερα στρώματα, χωρίς όμως κοινωνικό κύρος.»[8] Ο πατέρας του Ντοστογιέφσκι θα αγοράσει το 1831 ένα μεγάλο αγρόκτημα με τρία χωριά και για να εξασφαλίσει την οικογένειά του και για να έχει πρόσβαση στην αριστοκρατία. Έτσι ο νεαρός Φιοντόρ «δεν μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια και στη στέρηση» αλλά μέσα σε συνεχείς οικονομικούς υπολογισμούς και παρατηρώντας την πραγματική φτώχεια στους ασθενείς του πτωχοκομείου.[9] Ο πατέρας του θα δολοφονηθεί το 1839 επειδή ήταν ιδιαίτερα μισητός από τους χωρικούς λόγω του σκληροτράχηλου και αυταρχικού του χαρακτήρα[10]. Ο Ντοστογιέφσκι ύστερα από μία αρχική κατ΄οίκον διδασκαλία πήγε οικότροφος σε δύο σχολεία στη Μόσχα, ένα από τα οποία γαλλικό. Όταν τέλειωσε το σχολείο συνέχισε τις σπουδές του στην Πετρούπολη σε κρατική στρατιωτική σχολή μηχανικών και για σύντομο χρονικό διάστημα άσκησε αυτό το επάγγελμα. Το 1843 αποχωρώντας οριστικά από αυτό το επάγγελμα έλαβε την απόφαση να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη λογοτεχνία. Αυτό δεν ήταν παρά το αποτέλεσμα μίας μακράς πορείας, η οποία ξεκινούσε από τα χρόνια της σχολικής εκπαίδευσής του: σταθερός ήταν ο προσανατολισμός του στη λογοτεχνία.