Η ύλη του βιβλίου αυτού κατανέμεται σε δύο τόμους: ο πρώτος ασχολείται με τη ρωμαϊκή κατάκτηση, ενώ ο δεύτερος με την πνευματική διείσδυση των Ελλήνων. Ερευνώ σ` αυτούς: α) πως και πότε συντελέστηκε η άνοδος της Ρώμης, πότε έφτασε στο επίπεδο μεγάλης και έπειτα οικουμενικής δύναμης, πότε κατέλαβε την ελληνική Νότια Ιταλία, τη Σικελία, την Ελλάδα και τις ελληνιστικές χώρες στη Μικρά Ασία, τη Συρία και αργότερα, την Αίγυπτο, β) με ποιους τρόπους εισέδυσε η ελληνική παιδεία στη Ρώμη και από ποιες φάσεις πέρασε η διαδικασία αυτή, γ) ποιες διαστάσεις είχε η έλλειψη μόρφωσης που βρήκαν οι Έλληνες στην Ιταλία και πόσο επωφελήθηκαν οι Ρωμαίοι, δ) μέχρι ποιου σημείου κατόρθωσαν οι τελευταίοι να δημιουργήσουν έργα αξίας και να χειραφετηθούν από τους δασκάλους τους. Οι απαντήσεις στα προεκτεθέντα ερωτήματα δίδονται στους δύο αυτούς τόμους με έναν τρόπο, που κατά τη γνώμη μου ανταποκρίνεται σε όσα περί αληθινής γνώσεως διδάσκει ο Αριστοτέλης (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
