Προσωρινά μη διαθέσιμο
Καλέστε μας για πληροφορίες
ISBN:
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο Πασχάλης Μ. Κιτρομηλίδης σπούδασε πολιτικές επιστήμες και νεότερη ιστορία στα Πανεπιστήμια Wesleyan και Harvard των ΗΠΑ. Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Harvard (1979), από το 1980 διδάσκει ιστορία των πολιτικών θεωριών στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου από το 1987 είναι καθηγητής της πολιτικής επιστήμης. Μεταξύ 1980-1995 διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών και εν συνεχεία γενικός γραμματέας του Δ.Σ. του. Το 2000 εκλέχτηκε διευθυντής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΙΝΕ/ΕΙΕ).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Σπύρος Ι. Ασδραχάς, ένας από τους μεγαλύτερους ιστορικούς της χώρας μας, γενήθηκε στο Aργοστόλι της Κεφαλονιάς, το 1933.
ΣΠOYΔEΣ
1960. Πτυχίο Iστορικού Tμήματος Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Aθηνών
1965-1967. Yπότροφος του IKY για μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι
1972. Doctorat de 3e Cycle (EPHE, VI Section - Paris 7) στην οικονομική και κοινωνική ιστορία.
1976. Eleve diplome της EPHE, IVe Section.
AKAΔHMAΪKEΣ ΔPAΣTHPIOTHTEΣ
1. Διδασκαλία
1974-1984. Charge de Conferences στην EPHE, IVe Section
1976-1977. Charge de Cours στο Πανεπιστήμιο Paris-IV
1982-1998. Professeur associe στο Πανεπιστήμιο Paris I, Pantheon-Sorbonne. Διεύθυνση DEA και διδακτορικών διατριβών στο πλαίσιο των etudes Doctorales του Πανεπιστημίου Paris I.
1986-1988. Charge de Conferences στην EHESS.
1993-2005. Eβδομαδιαία σεμινάρια στο KNE/EIE με θέμα: "Προβλήματα οικονομικής ιστορίας, IE΄-IΘ΄αι."
2. Eρευνητικές δραστηριότητες
1961-1965. Bοηθός έρευνας στο KNE/EIE
1967-1974. Assistant de recherches στην EPHE, VIe Section.
1977-1990. Διευθυντής Eρευνών του Προγράμματος Iστορίας της Eθνικής Tράπεζας της Eλλάδας
1987-1991. Mέλος του Δ.Σ. του Iδρύματος Έρευνας και Παιδείας της Eμπορικής Tράπεζας
1985-1989. 1994-2000 Mέλος της Eπιτροπής Iστορίας του Iστορικού Aρχείου Eλληνικής Nεολαίας
1984-1986. Yπεύθυνος ερευνητικού προγράμματος της ΓΓET: Φορολογικοί μηχανισμοί και οικονομία στο πλαίσιο των ελληνικών κοινοτήτων, IZ΄-IΘ΄ αι.
1988-1990. Yπεύθυνος ερευνητικού προγράμματος της ΓΓET: Eλλαδικά αστικά συγκροτήματα και ενδοχώρα, IE΄-IΘ΄ αι.: απορρόφηση πλεονάσματος και συστήματα διασυνδέσεων.
1988-2003. Διευθυντής ερευνών στο KNE/EIE
3. Άλλες ακαδημαϊκές δραστηριότητες
1983-2005. Συνδιευθυντής του περιοδικού ΄΄Tα Iστορικά΄΄.
1985-1990. Aντιπρόεδρος της Δ. Eπιτροπής του Iονίου Πανεπιστημίου.
2004-2017 Πρόεδρος των ΄΄Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας΄΄ (ΑΣΚΙ)
Έφυγε από τη ζωή στις 11 Δεκεμβρίου 2017, σε ηλικία 84 ετών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Άννα Ταμπάκη είναι καθηγήτρια θεατρολογίας - ιστορίας του θεάτρου στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α. Γεννήθηκε στον Πειραιά. Aπόφοιτος της Eλληνο-Γαλλικής Σχολής "Jeanne d’Arc", πτυχιούχος Ελληνικής και Γαλλικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Aθηνών, συνέχισε ως υπότροφος της Γαλλικής Kυβερνήσεως μεταπτυχιακές σπουδές σε γαλλικά πανεπιστήμια (Universite de Clermont II, νυν Universite Blaise Pascal, Universite Paris Sorbonne-Paris IV) και ειδικεύθηκε στους τομείς της γαλλικής, συγκριτικής, και νεοελληνικής φιλολογίας. Υπήρξε μαθήτρια του Κ. Θ. Δημαρά στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόννης. Έτυχε επίσης υποτροφίας από το Ίδρυμα "Aλέξανδρος Σ. Ωνάσης". Eίναι διδάκτωρ της Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (Παρίσι). Yπήρξε Eρευνήτρια στο Kέντρο, σήμερα Τμήμα Nεοελληνικών Eρευνών του Eθνικού Iδρύματος Eρευνών (1980-2000), όπου συμμετείχε σε πολλά ερευνητικά προγράμματα και σε διακρατικές συνεργασίες. Από το 2000 διατηρεί την ιδιότητα του Φιλοξενούμενου Eρευνητή και για την χρονική περίοδο 1997-2012 ήταν Ε.Υ. του ερευνητικού έργου "Nεοελληνικές Mεταφράσεις".
Δίδαξε ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου (1995-2000) στο Tμήμα Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πατρών. Tο 1999 εξελέγη Aναπληρώτρια Kαθηγήτρια στο TΘΣ του Παν/μίου Aθηνών και το 2004 Kαθηγήτρια στο ίδιο Tμήμα. Από το 2007 είναι μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών και από το φθινόπωρο του 2009 ως τον Σεπτέμβριο του 2014 είχε τη Διεύθυνσή του. Το 2015 εξελέγη Πρόεδρος του Τμήματος.
Έχει συνεργαστεί με το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) καταρχήν ως κριτική αναγνώστρια στην α? έκδοση της Ιστορίας της Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας (2 τ.), και από το ακαδημαϊκό έτος 2010-2011 συνεργάζεται ως Καθηγήτρια-Σύμβουλος στη θεματική ενότητα: Νεοελληνικό θέατρο (1600-1940) - Κινηματογράφος. Από το 2003 ως την Άνοιξη του 2009, υπήρξε μέλος της Προσωρινής Γενικής Συνέλευσης του TΘΣ (Σχολή Kαλών Tεχνών, Nαύπλιο) του Παν/μίου Πελοποννήσου.
Aσχολείται με θέματα συγκριτικής φιλολογίας, με έμφαση στην ιστορία των ιδεών, στη μελέτη του μεταφραστικού φαινομένου και ειδικότερα στη συγκριτική δραματολογία και την ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου με έμφαση στον 18ο και 19ο αιώνα. Τα τελευταία χρόνια, τα μελετητικά της ενδιαφέροντα αγκαλιάζουν και τον 20ό, με επίκεντρο ζητήματα πρόσληψης και θεατρικής μετάφρασης.
Έχει δημοσιεύσει μόνη ή σε συνεργασία εικοσιτέσσερα (24) αυτοτελή βιβλία (μονογραφίες και συλλογικά έργα) και γύρω στις εκατόν πενήντα (150) εργασίες, βιβλιοκρισίες και δοκίμια σε έγκριτα ελληνικά και διεθνή περιοδικά (Ο Ερανιστής, Ελληνικά, Σύγκριση / Comparaison, Παράβασις / Parabasis, Etudes Balkaniques, Revue des Etudes Sud-Est Europeennes, Synthesis, Neohelicon, Studies on Voltaire and the 18th century, Journal of Modern Greek Studies, κ.ά.), στον ημερήσιο τύπο και σε πολιτιστικά ένθετα (Το Βήμα, Η Καθημερινή, Ελευθεροτυπία).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Δημήτριος Απ. Καραμπερόπουλος γεννήθηκε στο Βελεστίνο το 1945, όπου έζησε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει την ειδικότητα του παιδιάτρου από το 1980, την οποία ασκεί στην Κηφισιά όπου ζεί. Είναι παντρεμένος με την Βασιλική Κωσταρέλου, φαρμακοποιό, εκ Μαρκοπούλου Μεσογαίας και έχει τέσσερα παιδιά. Από το 1990 ασχολείται με την Ιστορία της Ιατρικής της εποχής του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, δημοσιεύοντας αρκετές πρωτότυπες μελέτες, όπως μεταξύ των άλλων "Ιατρικές γνώσεις του Ρήγα στο βιβλίο του Φυσικής απάνθισμα" (1990), "Γνώσεις ανατομίας και φυσιολογίας του Θεσσαλού Διδασκάλου του Γένους Ανθίμου Γαζή" (1993), "Η πρώτη Ιστορία της Ιατρικής στην Ελληνική γλώσσα" (1994), "Ένα αβιβλιογράφητο κείμενο του 1815 για την προστασία από την πανώλη" (1994), "Ο ιατρός Μανουήλ Σαρής Τενέδιος και το διαφωτιστικό του έργο" (1999), "Η ιατρική ευρωπαϊκή γνώση στον ελληνικό χώρο (1745-1821)" (2003). Ανακηρύχθηκε με άριστα Διδάκτωρ της Ιστορίας της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1996. με μια πολυσέλιδη εμπεριστατωμένη μελέτη, η οποία αναφέρεται στα έντυπα ελληνικά ιατρικά βιβλία της προεπαναστατικής εποχής. Ασχολείται επίσης με τους ιατρούς της αρχαιότητας Ιπποκράτη και Γαληνό δημοσιεύοντας εργασίες όπως "Το παιδί στην Ιπποκρατική Συλλογή", "Η κυστεοουρητηρική συμβολή: πρώτη αναφορά από τον Γαληνό", "΄Ελεγχος αποτελεσματικότητας φαρμάκου από τον Γαληνό", "Η βοτανοθεραπεία στους αρχαίους Ελληνες ιατρούς". Ίδρυσε την Ελληνική Εταιρεία Ιστορίας της Παιδιατρικής, της οποίας είναι ο πρώτος πρόεδρός της. Ίδρυσε το Σύλλογο Βελεστινιωτών Αθηνών (1981), του οποίου προεδρεύει και μέχρι το 1997 εξέδιδε τη εφημερίδα του Συλλόγου "Φωνή του Βελεστίνου". Εμπνευστής και συνιδρυτής του πρωτότυπου "Μουσείου Γεωργικών Εργαλείων και Παραδοσιακής Τεχνολογίας Βελεστίνου" (1992). Ίδρυσε την Επιστημονική Εταιρεία Μελέτης Φερών-Βελεστίνου-Ρήγα (1987), της οποίας είναι πρόεδρος και έχει διοργανώσει τέσσερα Διεθνή Συνέδρια για τον Ρήγα Βελεστινλή και τη γενέτειρά του (1986, 1992, 1997, 2003), ενώ εκδίδει και τους τόμους των Πρακτικών τους με τον τίτλο "Υπέρεια". Παράλληλα, επιμελείται την έκδοση των έργων του εθνεγέρτη Ρήγα Βελεστινλή, συντάσσοντας και τα αντίστοιχα ευρετήριά τους: "Φυσικής απάνθισμα" (1991), "Ανέκδοτα έγγραφα περί Ρήγα Βελεστινλή" των Αιμ. Λεγκράνδ (1996) και Κ. Αμάντου (1997), "Θούριος, Παραδοσιακές μουσικές παραλλαγές" (1997), "Ο Ηθικός Τρίπους" (2001), "Ολυμπιακοί Αγώνες" (2003), "Νέος Ανάχαρσις" (2004), "Τα Επαναστατικά" (1994), όπου περιέχονται τα Δίκαια του Ανθρώπου, το Σύνταγμα και ο Θούριος. Για να γίνει γνωστή η πρωτοπόρα πολιτική σκέψη του Ρήγα φροντίζει όπως τα "Επαναστατικά" μεταφρασθούν και εκδοθούν στις Βαλκανικές και ευρωπαϊκές γλώσσες. Ήδη εκδόθηκαν κατά σειρά στις γλώσσες: Βουλγαρική, Ρουμανική, Σερβική, Αλβανική, Ρωσική, Ιταλική, Γαλλική και Αγγλική και ετοιμάζεται στην Ισπανική και Γερμανική γλώσσα. Συνέταξε το "Ευρετήριο" της Χάρτας της Ελλάδος του Ρήγα και επιμελήθηκε την, για πρώτη φορά, αυθεντική επανέκδοση της Χάρτας της Ελλάδος, έκδοση, που είχε την υποστήριξη της Ακαδημίας Αθηνών (1998). Έχει παρουσιάσει τις τρεις σημαντικότερες έρευνες των τελευταίων ετών για τον Ρήγα:
α) Ένα πρότυπο του βιβλίου του "Φυσικής απάνθισμα" είναι η Γαλλική Εγκυκλοπαιδεία των Ντιντερώ και Ντ΄ Αλαμπέρ (1994).
β) Οι γεωγραφικοί χάρτες, που ο Ρήγας χρησιμοποίησε για τη χάραξη της "Χάρτας της Ελλάδος" ήταν οι χάρτες του γάλλου Gullielmo Delisle και του Ιταλού Rizzi Zannoni (1998).
γ) Ο Ρήγας είναι ο μεταφραστής των Ολυμπίων του Μεταστάσιο (2001).
Επίσης, δημοσίευσε τη μελέτη και "Ονομα και καταγωγή του Ρήγα Βελεστινλή" (1997, Β΄ έκδοση 2000), με την οποία αποκαθίσταται πλέον το πραγματικό όνομα του εθνεγέρτη "Ρήγας Βελεστινλής". Παράλληλα διορθώθηκαν τα Σχολικά εγχειρίδια Ιστορίας της ΣΤ΄ Τάξεως Δημοτικού, της Α΄ και Β΄ Τάξεως Λυκείου, τα οποία ανέγραφαν ως τάχα πραγματικό όνομα το "Αντώνιος Κυριαζής", Επίσης τεκμηριώθηκε η ντόπια, από το Βελεστίνο, καταγωγή του Ρήγα. Συμμετείχε σε όλα, σχεδόν, τα συνέδρια και συμπόσια, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, που διοργανώνονταν για τον Ρήγα Βελεστινλή, με την ευκαιρία της επετείου του μαρτυρικού του θανάτου, καθώς επίσης δίδει πολλές ομιλίες σχετικά με την προσωπικότητα και το επαναστατικό σχέδιο του εθνεγέρτη Ρήγα Βελεστινλή.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Φλορίν Μαρινέσκου είναι ιστορικός-ερευνητής στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Σπούδασε στο Βουκουρέστι, στη Φιλοσοφική Σχολή του εκεί Πανεπιστημίου, όπου υποστήριξε και τη διδακτορική του διατριβή. Μέχρι το 1978 εργάστηκε στο Τμήμα Χειρογράφων και Σπάνιων Βιβλίων της Βιβλιοθήκης της Ρουμανικής Ακαδημίας, όπου ειδικεύτηκε στη ρουμανική κυριλλική παλαιογραφία (είναι ο μόνος παλαιογράφος με αυτήν την ειδικότητα στην Ελλάδα). Από το 1979 μέχρι σήμερα εργάζεται στο προαναφερόμενο Ινστιτούτο.
Τα πεδία έρευνάς του είναι: οικονομικές, πολιτικές και πολιτιστικές σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Ρουμανίας, γενεαλογία φαναριώτικων οικογενειών, ο Ελληνισμός της Ρουμανίας, σχέσεις του Αγίου Όρους με τις περιοχές της σημερινής Ρουμανίας, ιστορία του ρουμανικού και του ελληνικού εντύπου, σχέσεις της Ηπείρου με Μολδαβία, Βλαχία και Τρανσυλβανία. Είναι μέλος επιστημονικών σωματείων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις σε σχεδόν 50 επιστημονικά συνέδρια και συμπόσια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει συγγράψει οκτώ βιβλία και πάνω από 80 μελέτες και άρθρα (μόνος ή σε συνεργασία) και έχει βραβευτεί με το βραβείο Comnene της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Εραλδικής και Γενεαλογίας (Λουξεμβούργο 1994).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Λουκάς Αξελός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Αποφοίτησε από την Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με τα γράμματα και το βιβλίο, διευθύνοντας από την ίδρυσή τους τις εκδόσεις "Στοχαστής" (1969) και το περιοδικό "Τετράδια Πολιτικού Διαλόγου, Έρευνας και Κριτικής" (1980)· είναι, επίσης, μέλος του Advisory Board του περιοδικού "Journal of the Hellenic Diaspora". Επιμελήθηκε, σχολίασε και προλόγισε αρκετά βιβλία Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Στο συγγραφικό πεδίο οι έρευνές του έχουν επικεντρωθεί σε τρεις άξονες: Στην παρουσίαση και ανάδειξη ορισμένων προσωπικοτήτων, που αποτέλεσαν σταθμό στην διαμόρφωση της εθνικής και κοινωνικής συνείδησης στην νεότερη Ελλάδα, στην μελέτη του Κυπριακού Ζητήματος και στην ανάλυση της εκδοτικής δραστηριότητας και της κίνησης των ιδεών στην Ελλάδα από την δεκαετία του 1960 ως τις μέρες μας. Ταυτόχρονα, έχει ασχοληθεί με την κριτική και έχει δημοσιεύσει αρκετά δοκίμια, μελέτες, άρθρα και ποιήματα σε διάφορα βιβλία, περιοδικά και εφημερίδες. Μακρά είναι και η πορεία του στον χώρο της ποίησης. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά και ανθολογίες, ενώ έχει κυκλοφορήσει τέσσερις ποιητικές συλλογές ("Περιπέτεια ή Επιστροφή αρ. 2", 1981· "Ταξίδι στη νύχτα", 1986· "Σκοτεινό πέρασμα", 2000· "Τελευταία πατρίδα", 2013). Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και στα ισπανικά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1942. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Παρισίων (Σορβόνη) και είναι διδάκτωρ του Παν/μίου Θεσσαλονίκης. Ομότιμη διευθύντρια ερευνών στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΙΝΕ/ΕΙΕ). Ασχολείται με θέματα ιστορίας των ιδεών και της φιλοσοφίας, ιδιαίτερα με τη μελέτη και την έκδοση ανέκδοτων πηγών της νεοελληνικής σκέψης.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
O Γεώργιος Ν. Λεοντσίνης είναι Καθηγητής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας και Διδακτικής της Ιστορίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τομέας Ανθρωπιστικών Σπουδών).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Νικ. Ι. Πανταζόπουλος γεννήθηκε το 1912. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1936 εγγράφεται στο Παενπιστήμιο του Βερολίνου όπου σπουδάζει ιστορία, φιλοσοφία και κοινωνιολογία του δικαίου.
Το 1945 υποστηρίζει τη διδακτορική του διατριβή και τον επόμενο χρόνο ανακηρύσσεται υφηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και ακολούθως, το 1947 διορίζεται στην Ιστορία του Ελληνικού Δικαίου. Το 1953 εκλέγεται έκτακτος καθηγητής και από το 1957 τακτικός καθηγητής της Ιστορίας του Ελληνικού και Ρωμαϊκού Δικαίου στη Σχολή Νομικών και Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα έργα του "Από της Λογίας Παραδόσεως εις τον Αστικόν Κώδικα" (1947 1η έκδ., 1995 2η έκδ.) το τρίτομο "Ρωμαϊκόν Δίκαιον εν διαλεκτική συναρτήσει προς το Ελληνικόν" (1974-1979), το τετράτομο "Αντιχάρισμα" (1985) της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ.ά. θεωρούνται ότι αποτελούν τις σημαντικότερες συμβολές στην Ελληνική Ιστορία του δικαίου και των θεσμών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Βασιλική Δ. Παπούλια, ομότιμη καθηγήτρια του Α.Π.Θ., σπούδασε στα πανεπιστήμια Αθηνών και Μονάχου ιστορία, αρχαιολογία και φιλοσοφία. Υπήρξε κύρια ερευνήτρια του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών από το 1966 ως το 1975, οπότε εξελέγη καθηγήτρια της Ιστορίας των Χωρών της Χερσονήσου του Αίμου στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. Οι εργασίες της αναφέρονται στις κοινωνικές, πολιτιστικές και πολιτικές σχέσεις μεταξύ των Ελλήνων, των λαών της Χερσονήσου του Αίμου και των Οθωμανών και παρουσιάζουν διαχρονικό και διεπιστημονικό χαρακτήρα που διανοίγεται προς ένα φιλοσοφικό προβληματισμό.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Τάσος Ζερβός (1935-1995) γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το μεγαλύτερο μέρος της θητείας του στο δικηγορικό σώμα διετέλεσε νομικός σύμβουλος του Εθνικού Ιδρύματος Νεότητας. Μετά την συνταξιοδότησή του αποσύρθηκε στο εξοχικό του σπίτι, στην παραλία Χαραχιάς στη Λακωνία, όπου ασχολήθηκε με το ψάρεμα, τη συγγραφή ποιημάτων και πεζών και τη μελέτη αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων.
Το 1956 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή "Η πορεία των ίσκιων". Ακολούθησαν οι ποιητικές συλλογές "Μορφές και σύμβολα" (1957), "Η ρίζα του ήλιου" (1960), "Η μεγάλη έρημος" (1962), "Άψινθος" (1965), "Η πορεία των ίσκιων" (1966). Το 1968 εμφανίστηκε στο χώρο της πεζογραφίας με το μυθιστόρημα "Επί των ορίων", και το 1979 εκδίδει το δεύτερο μυθιστόρημά του "Ο Βασιλιάς Κλεομένης". Το 1980 κυκλοφορεί η συλλογή διηγημάτων "Γιατί γελούσε ο Μύσωνας" ενώ το 1987 εκδίδεται η ποιητική συλλογή "Ξύλινα τείχη". Πριν τον αιφνίδιο θάνατό του πρόλαβε να ολοκληρώσει την τελευταία ποιητική του συλλογή "Προσωπογραφίες ή Το μεσιανό κατάρτι", ενώ ημιτελές έμεινε το φιλοσοφικό μυθιστόρημά του "Η περιοχή της όγδοης στιβάδας".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
