Στη μελέτη του ο συγγραφέας επιχειρεί μια δικαιοκοινωνιολογική ανάλυση της έννοιας, δομής και λειτουργίας του δικαιικού ενεργήματος στο δικαιικό σύστημα της σύγχρονης κοινωνίας. Πιο συγκεκριμένα, επιχειρεί να δώσει απάντηση στο ερώτημα, τι μπορεί άραγε να σημαίνει σήμερα το να ερμηνεύει, κατανοεί και εξηγεί κανείς, από κοινωνιολογική σκοπιά, δικαιικά ενεργήματα. Ταυτόχρονα, ο συγγραφέας προχωρά σε εκτεταμένη επισκόπηση ‒τόσο σε διαχρονικό, όσο και σε συγχρονικό επίπεδο‒ επί της επιστημονικής συζήτησης σχετικά με τις δυνατότητες και τα όρια της σύγχρονης κοινωνιολογικής σκέψης για το δίκαιο και τη νομική επιστήμη και παρέχει διεισδυτική ενόραση σε αυτήν. Εκκινεί από την αντίληψη, ότι η κοινωνιολογία του δικαίου πρέπει να λαμβάνει υπόψη τον τρόπο, με τον οποίο το ίδιο το δίκαιο καθορίζει αυτό που είναι νομικά συναφές. Αφενός, τα δικαιικά ενεργήματα, όπως άλλωστε και όλα τα ενεργήματα, γενικώς, δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ανεξάρτητα από τις διαδικασίες, μέσα στις οποίες παράγονται και αποδίδονται σε πράττοντες. Αφετέρου, υπό την έποψη της κοινωνιολογίας του δικαίου τα δικαιικά ενεργήματα εμπλέκονται πάντοτε στη σχέση μεταξύ της κοινωνικής διαφοροποίησης και της εσωτερικής διαφοροποίησης του δικαίου. Η διάκριση μεταξύ της κοινωνικής δομής και της σημασιολογίας εκφράζει αφηρημένα τη διάκριση μεταξύ δικαιικά ενδιαφέρουσας έννοιας και πραγματικότητας. Πρέπει να επισημανθεί, ότι ως δικαιικά ενδιαφέρουσες έννοιες δεν πρέπει να εκλαμβάνονται μόνο οι νοούμενες παραδοσιακά ως νομικές. Οι δικαιοηθικές ή δικαιοφιλοσοφικές θεωρίες διαθέτουν επίσης νομικό ενδιαφέρον, στο βαθμό που γίνονται αποδεκτές από τους πρακτικούς νομικούς και νομιμοποιούν πραγματικά υφιστάμενες έννομες τάξεις ή διευκολύνουν στον εντοπισμό και την εφαρμογή των πηγών του δικαίου ή συμβάλλουν στη συστηματοποίηση και συνεκτικότητα της «νομικής ύλης».