H Γαλάτεια Άσνε κατάλαβε πως είναι διαφορετική αρκετά νωρίς στη µικρή ζωή της. Κατάλαβε, επίσης, πως εάν ήθελε να επιβιώσει, έπρεπε να κρατάει το στόµα της κλειστό. Να υπακούει. Και ποτέ να µην αφήσει τις δυνάµεις της να φανούν. Έµαθε να καταπιέζει την πραγµατική της φύση, χωρίς να τα καταφέρνει πάντα, µε αποτέλεσµα να έρχεται συχνά σε συγκρούσεις µε τη θετή της µητέρα. Η βίαιη συµπεριφορά του αλκοολικού, θετού της πατέρα, την ωθεί καθηµερινά στα άκρα και µοιάζει αδύνατο να συγκρατήσει την οργή της. Ο φόβος συγκρούεται µε τον θυµό και η ανάγκη της Γαλάτειας για ελευθερία αρχίζει να υπερνικά τη λογική της. Στα δεκαεφτά της, πια, καλείται να πάρει µια απόφαση: Να φύγει όσο πιο µακριά γίνεται απο το µέρος που ζει ή να µείνει, µε τον κίνδυνο να αποκαλυφθούν οι δυνάµεις της. Όταν, όµως, µπαίνει στη ζωή της ο έρωτας, κάθε κίνδυνος µοιάζει αδιάφορος. Κάθε σχέδιο απόδρασης ξεθωριάζει, αρκεί να βρίσκεται κοντά του. Τόσο κοντά, που το πάθος, όπως και η φωτιά, µπορεί να την κάψει.