«Ο Βαθύς Νότος μπορεί να είναι ράκος, τουλάχιστον όμως ξέρει να ουρλιάζει». O Μπάρι Χάνα συγκαταλέγεται στους κορυφαίους και πλέον ιδιόρρυθμους δεξιοτέχνες του αμερικανικού διηγήματος. Από την πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα, υποχρέωσε τον κόσμο της λογοτεχνίας να παρακολουθεί τη γραφή του με αμείωτη προσήλωση. Η απώλειά του θεωρήθηκε αναντικατάστατη. Με το ατίθασο, αστραφτερό ύφος του και το μοναδικό, διαπεραστικό του βλέμμα, δημιούργησε μια νέα μυθοπλαστική επικράτεια, όπου οι άντρες, οι γυναίκες, η θρησκεία, η λαγνεία, οι διαστροφές, οι εξαρτήσεις, τα καλά παιδιά, τα κακά παιδιά, η βία, τα όπλα, τα αυτοκίνητα, η φύση, τα ζώα, το ψάρεμα, οι φασαρίες, οι εμπρησμοί, ο σκληρός ρεαλισμός, ο τρυφερός σουρεαλισμός, η μουσική, το παρελθόν και το παρόν, όλα αυτά και ακόμα περισσότερα, συγχωνεύονται και εκρήγνυνται σε ανεπανάληπτους συνδυασμούς. Οι έκτυποι χαρακτήρες του Χάνα κινούνται σε ένα φασματικό μεταίχμιο, ανάμεσα στο τραγικό πάθος και στη μαύρη κωμωδία, είναι άνθρωποι που φλέγονται από φυλετικές αγωνίες, σεξουαλικές επιθυμίες και υπαρξιακές συγκρούσεις, άνθρωποι που τριγυρνούν ανεξέλεγκτα στοιχειωμένοι από τα φαντάσματα της Ιστορίας αλλά και τους δαίμονες του έρωτα, της μοναξιάς και της ίδιας της αφήγησης.

«Ο πιο τρελός συγγραφέας στις ΗΠΑ».

Τρούμαν Καπότε

«Υπέροχος, όπως ο Μαρκ Τουέιν, ο Γουίλιαμ Φώκνερ και η Φλάνερι Ο’ Κόνορ είναι υπέροχοι, όταν δημιουργούν στους μεγάλους δρόμους της άγριας και ανελέητης κωμωδίας του αμερικανικού Νότου».

Φίλιπ Ροθ

«Ένας διάττοντας αστέρας. Ο Μπάρι Χάνα είχε τον δικό του τρόπο να κάνει τις προτάσεις να φαίνονται γενναιόδωρες και απρόβλεπτες, και την ίδια στιγμή να διατηρούν  το θαυμάσιο νόημά τους, γεγονός που για τον αναγνώστη είναι συναρπαστικό. Ποτέ δεν ήξερες τι θα πει και τι σε περιμένει παρακάτω. Έδειχνε όμως να ελέγχει πλήρως τη φόρμα του διηγήματος και του μυθιστορήματος, ενώ παράλληλα τα κείμενά του έμοιαζαν ολοκαίνουρια και πρωτότυπα».

Ρίτσαρντ Φορντ

«Οι φράσεις του αναζωογονούν και μεθούν τους αναγνώστες. Ήταν ένας αυθεντικός παραμυθάς, είχε μια ματιά εκλεπτυσμένη και εκπαιδευμένη να πιάνει το παράδοξο και το εξωφρενικό, εκφράζοντάς τα με την εκστατική ευγλωττία ενός Ραμπελέ. Αυτά τα διηγήματα συνιστούν έναν πραγματικό θρίαμβο, είναι άψογα, κάθε σελίδα τους μια μαινόμενη απόλαυση».

The New York Times Book Review