Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789600340099
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Η Λένα Διβάνη γεννήθηκε το 1955 στον Βόλο και είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας της Εξωτερικής Πολιτικής στη Νομική Σχολή Αθηνών και, από το 2008, αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. Εκτός από τις ιστορικές μελέτες της, έχει δημοσιεύσει μία συλλογή διηγημάτων ("Γιατί δεν μιλάς για μένα;" Νεφέλη, 1995, Βραβείο Μαρία Ράλλη για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς) και τέσσερα μυθιστορήματα ("Οι γυναίκες της ζωής της", Καστανιώτης, 1997, που έχει μεταφερθεί στην τηλεόραση από την ΕΤ1, "Εργαζόμενο αγόρι", Καστανιώτης, 2000, "Ενικός αριθμός", Καστανιώτης, 2002, "Ψέματα. Η αλήθεια είναι...", Καστανιώτης, 2005). Το πρώτο της μυθιστόρημα έχει μεταφραστεί στα ισπανικά και κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Alfaguara Global και στα ιταλικά από τον εκδοτικό οίκο Crocetti. Διηγήματά της έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά και τα πολωνικά. Επίσης, έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία για παιδιά και έναν τόμο με τα θεατρικά της έργα που παίχτηκαν στο "Τρένο στο Ρουφ" και στην "Πειραματική Σκηνή Τέχνης", στη Θεσσαλονίκη. Συνεργάζεται με την εφημερίδα "Τα Νέα".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Τα λόγια είναι περιττά. Η γυναίκα κεντάει. Έχει και λογοτεχνικές καταβολές και χιουμοριστικές. Ένα βιβλίο δηλαδή που τα έχει όλα. Και θα σε προβληματίσει, και θα σε διασκεδάσει, και θα σε θυμώσει και θα σε γεμίσει αγωνία...Σπονδυλωτό μυθιστόρημα, που με μπέρδεψε λίγο ως προς τα πρόσωπα, γιατί στο ένα κεφάλαιο αφηγείται μια ιστορία και στο επόμενο την προσωπική ιστορία ενός προσώπου από το προηγούμενο κεφάλαιο. Και όλα μαζί βρίσκονται για το τελικό ξεκαθάρισμα στο τελευταίο κεφάλαιο. Με εντυπωσίασε που η συγγραφέας έστησε γύρω από καθε πρόσωπο το περιβάλλον του, την έκφρασή του, το λεξιλόγιό του. Δεν έχουμε μια στρωτή αφήγηση αλλά το κάθε κεφάλαιο ζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο που περιγράφει. Μου άρεσε γιατι τα πρόσωπα είναι τόσο μα τόσο διαφορετικά και περιγράφονται πραγματικές καταστάσεις τελείως διαφορετικές μεταξύ τους. Θα μπορούσε να λείπει το δεύτερο μέρος το Η αλήθεια είναι... γιατί βασικά δεν πρόσθετε κάτι εκτός από το γνώριμο ύφος της συγγραφέως, δε με ενδιέφερε πού βρήκε την έμπνευση αλλά τέσπα. Με άδειασε το κεφάλαιο με το Γιάννη το φονιά, μια απίστευτη αναπαράσταση των συναισθημάτων του πρωταγωνιστή. Το τέλος δε με ικανοποίησε, ήθελα κάτι πιο σφιχτό. Μπράβο της όμως, πέρασα τέλεια με το βιβλίο της. Πάνος Τουρλής
