Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789608061712
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ένα παραθαλάσσιο χωριό της Βρετάνης. Σπίτια ταπεινά, κακοτράχαλη γη, ζωή σκληρή και δύσκολη. Κάθε χρόνο, την άνοιξη, οι άντρες φεύγουν για να ψαρέψουν στις αφιλόξενες θάλασσες της Ισλανδίας, αφήνοντας πίσω τους μανάδες, γυναίκες, κόρες, αγαπημένες. Πολλοί δεν ξαναγυρίζουν το φθινόπωρο· στο κοιμητήριο του χωριού προστίθενται μερικές ακόμη επιτοίχιες πλάκες που μνημονεύουν τους πνιγμένους. Σ’ αυτό τον τόπο, που η θάλασσα τον τρέφει αλλά και τον αντιμάχεται, που τον μαστιγώνουν οι άνεμοι και τον γονατίζει το πένθος, γεννιέται ένας παθιασμένος έρωτας ανάμεσα στη Γκωντ, την όμορφη κόρη ενός ψαρά που έχει πλουτίσει, και τον ωραίο και υπεροπτικό Γιαν, τον «ψαρά της Ισλανδίας». Θα τους χαριστεί άραγε η ευτυχία που τόσο προσδοκούν; Ή θα διεκδικήσει η θάλασσα, «η σύζυγος του τάφου», τον όμορφο Γιάν;
Γραμμένο με απλότητα και λυρισμό, με εθνογραφική ματιά και βαθιά συμπάθεια για τους ταπεινούς ψαράδες της Βρετάνης και τις χαροκαμένες γυναίκες τους, ο «Ψαράς της Ισλανδίας» είναι το σημαντικότερο μυθιστόρημα του συγγραφέα-ταξιδευτή Πιερ Λοτί.
Η Ιφιγένεια Μποτουροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1990 αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόνης (Paris IV) με την εργασία: "Ο Ernest Renan και η σύγχρονη Ελλάδα". Το 1998 εξελέγη λέκτωρ στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στον Τομέα του Γαλλικού Πολιτισμού. Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες και έχει πλούσιο μεταφραστικό έργο.
Ο Πιερ Λοτί γεννήθηκε το 1850 και πέθανε το 1923. Υπήρξε αξιωματικός του Ναυτικού για σαράντα δύο χρόνια, πράγμα που του έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο σχεδόν, και να διαμείνει για μεγάλα χρονικά διαστήματα έξω από τη Γαλλία. Πνεύμα ανήσυχο και μελαγχολικό, υποφέροντας από ένα μόνιμο άγχος χρόνου, ο Λοτί δραπέτευσε προς τις εξωτικές χώρες, που του ενέπνευσαν και όλα σχεδόν τα έργα του. Αποδείχθηκε ένας ευαίσθητος και διεισδυτικός παρατηρητής, ιδιαίτερα προσεκτικός στις συνέπειες της αποικιοκρατικής πολιτικής της Γαλλίας και της Αγγλίας. Στα μυθιστορήματά του, στα οποία βρίσκουμε πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, δίνει λιγότερη βαρύτητα στην πλοκή, και περισσότερη στην ατμόσφαιρα, την οποία περιγράφει με την τέχνη ενός ιμπρεσιονιστή, καταφέρνοντας να κάνει τον αναγνώστη συνταξιδιώτη του. Από την Τουρκία των "Απογοητευμένων" (1906) και της "Αζιγιαντέ" (1879), περνά στις φυσικές καλλονές της Ωκεανίας με το "Ραραχού" (1880), που αργότερα θα πάρει τον τίτλο "Ο γάμος του Λοτί", και στην αισθησιακή και τραγική Αφρική με το "Μυθιστόρημα ενός σπαχή" (1881), για να καταλήξει στην Ιαπωνία ("Μαντάμ Κρυσαντέμ", 1888, που ενέπνευσε στον Πουτσίνι την όπερα "Μαντάμ Μπατερφλάυ"). Παντού, οι περιγραφές του είναι μια απόλαυση, ένας πρωτότυπος ταξιδιωτικός οδηγός που εισχωρεί στο βάθος του κάθε τόπου και των ανθρώπων του.
Το 1921 παθαίνει ημιπληγία, και δεν μπορεί πλέον να γράψει. Θα αφήσει την τελευταία του πνοή τον Ιούνιο του 1923, από πνευμονικό οίδημα. Η πατρίδα του τον είχε ήδη τιμήσει, ανακηρύσσοντάς τον μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, το 1891.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
